Μπορεί να μην έχεις κουράγιο να σταθείς στα πόδια σου, να νιώθεις ότι είσαι έτοιμος να καταρρεύσεις (σε περιπτώσεις αρχαρίων είναι συχνές ακόμα και οι ζαλάδες ή το αίσθημα ναυτίας), παρόλα αυτά οι διαλειμματικές προπονήσεις πολύ υψηλής έντασης έχουν φανατικούς φίλους εκεί έξω και, για να πούμε τα πράγματα ως έχουν κάνουν το γυμναστήριο να φαίνεται λιγότερο βαρετό.
Τελικά μάς αρέσει τόσο πολύ να «βασανιζόμαστε»; Όπως φαίνεται ναι. Σε αυτό τουλάχιστον το συμπέρασμα κατέληξε έρευνα που πραγματοποίησε το Πανεπιστήμιο Τούρκου στη Φινλανδία.
Κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης πολύ υψηλής έντασης απελευθερώνονται πολύ μεγάλες ποσότητες ενδορφίνης, της ορμόνης που σε κάνει να νιώθεις ευτυχισμένος. Το γεγονός αυτό, υποστηρίζει η μελέτη, ισοσταθμίζει τον πόνο και όσα δυσάρεστα νιώθεις στη διάρκεια της προπόνησης. Πριν προσωρήσω να σου πω ότι η ενδορφίνη είναι ο λόγος που πολλές φορές μετά την προπόνηση, παρά την εξάντληση, έχεις διάθεση να κάνεις σεξ.
Πιο συγκεκριμένα, οι ερευνητές μελέτησαν την συμπεριφορά 22 ενηλίκων κατά τη διάρκεια δύο 60λεπτων προγραμμάτων, το ένα ήταν μέτριας έντασης και το άλλο πολύ υψηλής έντασης. Στη συνέχεια παρατήρησαν πώς μεταβάλλεται η διάθεσή τους τόσο την ώρα της άσκησης όσο και μετά.
Η διαλειμματική προπόνηση πολύ υψηλής έντασης ήταν αυτή που οδηγούσε τους οργανισμούς των υποκειμένων να παράγουν περισσότερη ενδορφίνη για να εξισορροπείται η ενόχληση και η αρνητική διάθεση που προκαλείται από την έντονη κόπωση. Μάλιστα, η διάθεση των υποκειμένων έπεφτε πολύ χαμηλά κάπου στο μέσο του προγράμματος, παράγοντας που συνέβαλε καθοριστικά στην απελευθέρωση μεγάλων ποσοτήτων ενδορφίνης προς το τέλος του προγράμματος.
Από την άλλη, το πρόγραμμα μέτριας έντασης, μπορεί να μην ήταν το ίδιο αποδοτικό όσον αφορά την καλή διάθεση των ασκουμένων μετά την ολοκλήρωση της προπόνησης, ωστόσο συνέβαλαν και αυτά στην παραγωγή ενδορφίνης, κάτι που είναι σημαντικό για όσους θέλουν να αθλούνται σε σταθερή βάση και συχνότητα.
