Το άτομο που έχει χάσει την εργασία του αισθάνεται κοινωνική απόρριψη, άγχος για το μέλλον, έντονη θλίψη που μπορεί να οδηγήσει μέχρι την κατάθλιψη. Επίσης, το άτομο αποσύρεται από τις καθημερινές του δραστηριότητες, νιώθει πως όλα έχουν τελειώσει για την καριέρα του και είναι έντονο το αίσθημα της αδυναμίας ελέγχου της κατάστασης.
Στην περίπτωση της απώλειας της εργασίας το άτομο περνάει τα ίδια στάδια όπως αυτά εμφανίζονται και στην απώλεια ενός φυσικού προσώπου (πένθος). Το πρώτο στάδιο είναι η άρνηση της πραγματικότητας και η απομόνωση. Συγκεκριμένα, το άτομο ενώ έχει ενδείξεις από τον εργασιακό του χώρο ότι πρόκειται να απολυθεί, αρνείται να δει τα σημάδια και δεν είναι σε απόλυτη επαφή με την πραγματική κατάσταση. Έχουν σημειωθεί περιπτώσεις όπου οι άνθρωποι που έχουν χάσει τη δουλειά τους, δεν ενημερώνουν τους οικείους τους ακόμη και για μεγάλο χρονικό διάστημα, ελπίζοντας πως κάτι θα αλλάξει. Μετά την άρνηση ακολουθεί ο θυμός, το άτομο νιώθει θυμό για τον εαυτό του και είναι θυμωμένο με το αφεντικό του, το σύστημα και ολόκληρη την κοινωνία. Με το πέρασμα του χρόνου ο θυμός μετατρέπεται σε διαπραγμάτευση, σε αυτό το στάδιο το άτομο προσπαθεί να καταλάβει τι έχει γίνει. Η αντίληψη της κατάστασης του προκαλεί έντονη θλίψη και πόνο, όμως ξεπερνώντας αυτό το στάδιο μπορεί επιτέλους να αποδεχτεί την κατάσταση και να αναλάβει τρόπους δράσης.
Tα άτομα που έχουν χάσει τη δουλειά τους ή που ακόμη είναι μακροχρόνια άνεργοι έχουν ανάγκη από την στήριξη και την ηθική συμπαράσταση των οικείων τους προσώπων. Μόνο αν μιλήσουμε για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε θα μπορέσουμε να σκεφτούμε τρόπους για να το λύσουμε. Είναι μια στιγμή που η οικογένεια πρέπει να φανεί δυνατή και το κάθε μέλος να είναι υποστηρικτικό ως προς τα άλλα. Ένα άλλο θέμα που απασχολεί τους γονείς που έχουν χάσει τη δουλειά τους, είναι αν πρέπει να μιλήσουν στα παιδιά τους και με ποιον τρόπο. Φυσικά και τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν την αλήθεια, γιατί σε πολλές περιπτώσεις πρέπει να είναι έτοιμα να αλλάξουν ακόμη και τον τρόπο ζωής τους (από ιδιωτικό σε δημόσιο σχολείο), όμως αυτό πρέπει να γίνει με βάση την ηλικία τους. Οι γονείς πρέπει να είναι ειλικρινείς, αλλά όχι δραματικοί, πρέπει να έχουν να προτείνουν λύσεις στα παιδιά τους, χωρίς όμως να μεταθέσουν σε εκείνα το βάρος της ευθύνης.
Τα άτομα που έχουν χάσει τη δουλειά τους και παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα άνεργα θα πρέπει να σκεφτούν τι πήγε στραβά. Αν τα αίτια της απόλυσης ήταν εξωτερικοί παράγοντες (κλείσιμο της εταιρίας) ή αν πρέπει να κάνει εσωτερική απόδοση ευθυνών (το άτομο έχει πάψει να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της εταιρίας). Στη δεύτερη περίπτωση, το άτομο προκειμένου να είναι ικανό να ανταπεξέλθει σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον, θα πρέπει να κάνει κάποια επιπλέον εκπαίδευση, ένα μεταπτυχιακό ή μια εξειδίκευση.
Ακόμη κι αν είναι δύσκολο οι άνθρωποι να βρουν εργασία στις μέρες μας, δεν θα πρέπει να χάνουν την αισιοδοξία τους και να απογοητεύονται. Ας δώσουμε μερικές συμβουλές που θα μας βοηθήσουν ακόμη κι αν είμαστε άνεργοι να μην υποκύψουμε στην κατάθλιψη. Πρέπει να υπάρχει μια ρουτίνα στη ζωή μας, ο εγκέφαλος λειτουργεί καλύτερα και δεν αποσυντονίζεται όταν υπάρχει μια καθημερινότητα που επαναλαμβάνεται. Μπορούμε να γραφτούμε στο δημοτικό γυμναστήριο, όπου θα πηγαίνουμε κάθε πρωί, μπορούμε να πηγαίνουμε τα παιδιά στο σχολείο εμείς κι όχι το σχολικό, μπορούμε να βοηθάμε στις δουλειές του σπιτιού. Είναι ευκαιρία να έρθουμε κοντά με φίλους που έχουμε παραμελήσει, να κάνουμε επισκέψεις σε μουσεία και πολιτιστικούς χώρους. Πολλές δραστηριότητες είναι δωρεάν, όπως θεατρικές παραστάσεις, ταινίες και συναυλίες και για όλα αυτά μπορούμε να ενημερωθούμε από το διαδίκτυο. Όλες οι παραπάνω, είναι ασχολίες σχεδόν ανέξοδες, που μας προσφέρουν χαρά και ικανοποίηση.
Οι άνθρωποι δεν χρειάζονται μόνο, να λαμβάνουν αγάπη, περισσότερο χρειάζονται να προσφέρουν αγάπη και τις υπηρεσίες τους για να νιώθουν χρήσιμοι.
