Αν κάποιος εγκέφαλος μπορούσε να φτιάξει ένα ρεζολουσιονόμετρο που θα κατέγραφε πόσους από τους στόχους που θέτουμε στην αρχή κάθε χρόνου εκπληρώνονται στη συνέχεια, θα γελούσαν και οι πέτρες.
Μεταξύ μας τώρα, δεν τα πολυπιστεύουμε όταν τα θέτουμε καθώς η πείρα από τις υποσχέσεις των προηγούμενων ετών που πήγαν άκλαυτες μας έχει κάνει πιο σοφούς. Το κάνουμε έτσι απλά για να το κάνουμε. Για να αυτοπαραμυθιαστούμε και να νιώσουμε πως κάπου εκεί έξω στο υπερπέραν υπάρχει μια αόρατη δύναμη που θα μας κινητοποιήσει όταν έρθει η ώρα. Ενήλικες έιμαστε όμως και καλό είναι να καταλάβουμε πως αν δεν κουνήσουμε εμείς το χέρι μας καμία Αθηνά δεν είναι διατεθειμένη να μας βοηθήσει.
Κλασικό παράδειγμα που όλο λέμε-λέμε και σχεδόν ποτέ δεν εκπληρώνουμε, είναι η υπόσχεσή μας να ασχοληθούμε με το σώμα μας τώρα που μας παίρνει ώστε το καλοκαίρι να είμαστε σένιοι. Ή έστω αξιοπρεπείς.
Κάπου εκεί στα τέλη Ιουλίου-αρχές Αυγούστου, βέβαια, έρχεται η πραγματικότητα να μας προσγειώσει. Ή να μας απογειώσει με τον λάθος τρόπο...
Για το τι μπορείς να κάνεις ώστε να αλλάξεις αυτό το modus vivendi στα έχω ξαναπεί παλιότερα. Το θέμα μας εδώ είναι να σου υπενθυμίσουμε όλες εκείνες τις μούφες τις υποσχέσεις που έχεις δώσει και δεν τήρησες. Να στις υπενθυμήσουμε, να τις δεις και να τις ξαναδείς μέχρι να αναφωνήσεις :
«ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΑ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ!»
Σε προειδοποιούμε: ΜΗΝ το πεις. Απλά κάν' το!
