Ο Αlain Delon, δεν υπήρξε απλώς ένας διάσημος Γάλλος ηθοποιός- φυσικά και γόης- αλλά ένα πολιτιστικό σύμβολο. Υπήρξε ένας από τους πιο όμορφους άντρες που έχουν περάσει ποτέ από τη μεγάλη οθόνη, γεννήθηκε το 1935 και έγινε γνωστός στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και του 1960, μαγνητίζοντας το κοινό όχι μόνο με το υποκριτικό του ταλέντο, αλλά με τη φυσική ομορφιά του που έμοιαζε εξωπραγματική. Και αυτό ακριβώς είναι ένα γεγονός που με βάζει σε σκέψεις. Άραγε αυτή η εξωπραγματική ομορφιά είναι διαχρονική; Κοινώς, αν έβγαινε τώρα στη μεγάλη οθόνη θα ήταν το ίδιο ακραία γοητευτικός; Θα ήταν ο ίδιος γόης ή τον αδικούμε όταν σκεφτόμαστε ότι μόνο η ομορφιά του τον έκανε ακαταμάχητο; Μήπως ήταν ένας συνδυασμός χαρακτηριστικών; Για παράδειγμα, ένα ιδιότυπο μείγμα ομορφιάς, μυστηρίου και αυθεντικότητας.
Alain Delon & Charles Bronson: Όταν η ομορφιά γνώρισε τη σκληράδα
Γιατί θεωρήθηκε ένας από τους πιο όμορφους άντρες;
Υπήρξε η ενσάρκωση του ευρωπαϊκού ιδεώδους της ανδρικής ομορφιάς. Είχε εκείνο το βλέμμα, που θα μπορούσες να το βρεις σε πίνακες της Αναγέννησης όπως ήταν στις ασπρόμαυρες ταινίες του κινηματογράφου των μέσων του 20ού αιώνα.
Επίσης, η σημασία της ομορφιάς του ενισχύθηκε από τους ρόλους του σε ταινίες, όπου έπαιζε συχνά πολύπλοκους, ηθικά διφορούμενους χαρακτήρες. Αυτό πρόσθεσε ένα στρώμα ίντριγκας στην εικόνα του, καθιστώντας τον όχι απλώς ένα όμορφο πρόσωπο, αλλά μια συναρπαστική φιγούρα της οποίας η ομορφιά ήταν συνδεδεμένη με την αίσθηση του απρόβλεπτου. Έγινε σύμβολο του είδους του άντρα που ήταν ταυτόχρονα ακαταμάχητος και απρόσιτος, μια φανταστική φιγούρα αρρενωπότητας που ήταν και φιλόδοξη και άπιαστη.
Περί αυθεντικότητας και ομορφιάς
Η ομορφιά του Alain Delon περιγράφεται συχνά επίθετα σε υπερθετικό βαθμό, καθώς έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά ενός ωραίου αρσενικού. Το λαξευμένο σαγόνι του, τα διαπεραστικά μπλε μάτια του θα μπορούσαν να είναι αριστούργημα ενός γλύπτη. Το πρόσωπό του, σχεδόν συμμετρικά τέλειο, φέρει ένα μείγμα ανδρικής δύναμης και λεπτής φινέτσας. Ωστόσο, αυτό που πραγματικά ξεχώριζε τον Ντελόν ήταν το πώς η εμφάνισή του συμπληρωνόταν από μια έντονη αύρα. Αυτός ο συνδυασμός σωματικής τελειότητας και μυστηριώδους συμπεριφοράς τον έκανε ακαταμάχητο προσθέτοντας ένα «βάθος» στην ομορφιά του που ξεπερνούσε την επιφανειακότητα. Πέρα από τα ωραία του χαρακτηριστικά, τον διέκρινε και μια ωραία αυθεντικότητα -και πώς να το κάνουμε πάντα αυτή η «άτιμη» αποτελεί μαγνήτη.
Alain Delon: Τα μελαγχολικά μάτια ενός ατίθασου αρσενικού
Νέα πρότυπα ομορφιάς, αλλά και διαχρονικότητα
Διανύοντας τον 21ο αιώνα, η διαφορετικότητα στην ομορφιά θεωρείται πλέον επιτακτική και τα άκαμπτα πρότυπα του παρελθόντος έχουν δικαίως αμφισβητηθεί. Παρά αυτές τις αλλαγές, η ομορφιά του Alain Delon δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.
Ακόμη και σήμερα, η ομορφιά του δεν αφορά πλέον μόνο τα φυσικά χαρακτηριστικά αλλά και την προσωπικότητα, την αυθεντικότητα και την αυτοπεποίθηση, η γοητεία του δεν εκθρονίζεται. Η κομψότητα, το στιλ και ο μυστήριος που τον διέκριναν εξακολουθούν να αποτελούν αντικείμενο θαυμασμού και από τις νέες γενιές.
Αυτό που κάνει την ομορφιά του Alain Delon να λάμπει ακόμα και σήμερα δεν είναι μόνο η εμφάνισή του αλλά ο τρόπος που «κουβαλούσε» τον εαυτό του. Η αυτοπεποίθησή του, το αβίαστο ύφος του και η αίσθηση της αυτοκυριαρχίας που απέπνεε είναι ιδιότητες που είναι διαχρονικά ελκυστικές. Σε έναν κόσμο όπου η αυτοπεποίθηση και η αυθεντικότητα θεωρούνται συχνά ως αληθινοί δείκτες ομορφιάς, η ελκυστικότητα του Ντελόν παραμένει αμείωτη.
Όσο λοιπόν και αν τα πρότυπα ομορφιάς έχουν διαφοροποιηθεί, η εμφάνισή του συνεχίζει να αποτελεί σημείο αναφοράς της κλασικής ανδρικής ομορφιάς, μια υπενθύμιση ότι ορισμένα πράγματα, δεν είναι ποτέ εκτός μόδας. Η εικόνα του παραμένει χαραγμένη στη συλλογική συνείδηση ως ορισμός της ομορφιάς, αποδεικνύοντας ότι η αληθινή ομορφιά είναι πολυδιάστατη.
