Είναι η δράση στην αντίδραση, το μαύρο στο λευκό της Μεγάλης Βδομάδας. Αυτές οι μέρες πριν την Κυριακή του Πάσχα μπορεί να έχουν χαρακτήρα νηστείας και εγκράτειας, παράλληλα όμως έχουν ορισμένα πρόσωπα που δίνουν το δικό τους άρωμα μπροστά στην οθόνη του σπιτιού σου. Προσοχή όμως δεν μιλάμε για τους μεγάλους πρωταγωνιστές, αλλά για τους άσπονδους εχθρούς και ανταγωνιστές τους.
Οι μεγάλοι πρωταγωνιστές της Μεγάλης Εβδομάδας είναι αυτοί εδώ.
Και αυτοί είναι οι εξής:
Stephen Boyd (Messala) - Ben-Hur
Μια ιστορία για μία φιλία που μετατράπησε σε μίσος απλά και μόνο γιατί η φιλοδοξία υπερίσχυσε στο τέλος. Ένα ατύχημα οδηγεί τον ρωμαίο Messala στο να ξεχάσει τους δεσμούς με την οικογένεια του Judah Ben-Hur, αποφασίζοντας να τη διαλύσει απλά και μόνο για την εύνοια του κυβερνήτη της Ιουδαίας, Βαλέριου Γκράτου. Ότι όμως δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό και ο Judah θα επιστρέψει δριμύτερος από τα κάτεργα για να εκδικηθεί τον άσπονδο φίλο του.
Γιατί το reboot του Ben-Hur δεν έπρεπε να υπάρχει;
Είναι κακός γιατί: Διακρίνεις από την αρχή το conflict μεταξύ των δύο αντρών, η φιλοδοξία όμως στα μάτια του Messala είναι αυτή που σε προϊδεάζει ότι στη θέση του Judah δεν θα του είχες καμία απολύτως εμπιστοσύνη. Στην τελική αναμέτρηση της αρματοδρομίας βιώνεις την κακία που κρύβει στο αίμα του, την επιθυμία να επικρατήσει με κάθε κόστος και για αυτό και είναι από τους πιο εμβληματικούς κακούς της Μεγάλης Βδομάδας.
Yul Brynner (Ραμσής) – The Ten Commandments
Άλλοι θεωρούν ότι τα συγκεκριμένα αδέρφια Φαραώ ήταν αγαπημένα, άλλοι ότι υπήρχε πάντα κόντρα μεταξύ τους. Στην περίπτωση του The Ten Commandments, ο Αιγύπτιος Ραμσής του Yul Brynner διακατέχεται από φθόνο απέναντι στον Μωυσή και θα περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να του τη φέρει.
Είναι κακός γιατί: Το απόλυτο βλέμμα του Brynner μετατρέπουν τον Ραμσή στην πλέον ενοχλητική και ταυτόχρονα αντιπαθητική φιγούρα της ταινίας, για αυτό και είναι ο άξιος ανταγωνιστής του Charlton Heston. Ο Μωυσής στην προσπάθειά του να απελευθερώσει τους Εβραίους από την Αίγυπτο θα βρει απέναντί του έναν Φαραώ αδίστακτο που θα κάνει τα πάντα για να τον αφανίσει, λες και δεν ήταν ποτέ τους αδέρφια. Ακόμα και αν γνωρίζουμε το τέλος της ιστορίας, η εσωτερική ανάγκη του Ραμσή να καταστρέψει τον αδερφό του σε κάνει να έχεις ενδοιασμούς για το αν θα καταφέρει να ξεγλιστρήσει. Yul Brynner είναι αυτός στην τελική, όχι οποιοσδήποτε Βασιλιάς.
Ο Yul Brynner ίσως είναι ο καλύτερος Βασιλιάς που έχει δει η Μεγάλη Οθόνη.
Ian Holm (Ζέραχ), Ian McShane (Ιούδας), Stacy Keach (Βαραββάς) – Ιησούς από τη Ναζαρέτ
Προφανώς και στην πιο ξακουστή παραγωγή στην ιστορία της Βίβλου θα υπήρχαν πολλοί χαρακτήρες που θα στέκονταν απέναντι στον Ιησού Χριστό του Robert Powell προσπαθώντας να κλέψουν λίγη από τη δόξα του. Η πορεία Του στη Γη, ύστερα στο Σταυρό και τη θυσία και τελικώς στην Ανάσταση και την Ανάληψη είχε πολλά εμπόδια και αρκετούς «εχθρούς» να ξεπεράσει. Θα μπορούσαμε να βάλουμε και τον Πόντιο Πιλάτο του Rod Steiger, αλλά για αυτόν αξίζει ξεχωριστό κείμενο. Στην τελική ο Ρωμαίος έπαρχος δεν Τον σταύρωσε επειδή το ήθελε αλλά γιατί το διέταξε το πλήθος. Επομένως οι κύριοι του μεσότιτλου κερδίζουν επάξια το ρόλο του κακού.
Πώς είναι σήμερα ο «Ιησούς από την Ναζαρέτ»;
Ο Ian McShane ξεχωρίζει γιατί: Και μόνο που παίζει τον άνθρωπο-συνώνυμο της προδοσίας δημιουργεί ένα αρνητικό πρεστίζ απέναντί του, αυτόματα όμως αυξάνει την πίεση προς το πρόσωπο του ηθοποιού να είναι όσο πιο πειστικός γίνεται. Τον Ian McShane δεν τον μισείς στο Ιησούς από τη Ναζαρέτ αλλά τον λυπάσαι για τον απλούστατο λόγω ότι είναι τόσο ψυχικά αδύναμος που δεν μπορεί να ξεχωρίσει τι είναι αυτό που πραγματικά αξίζει στη ζωή του. Η τιμή για το αλησμόνητο έγκλημα της προδοσίας κοστολογήθηκε στα 30 αργύρια, ωστόσο το τίμημα της ψυχής δεν υπολογίζεται σε χρήμα αλλά σε μια θηλιά στο λαιμό.
Ο Stacy Keach ξεχωρίζει γιατί: Είχε λίγο χρόνο μπροστά στην κάμερα παρόλα αυτά πρόλαβε να αφήσει το στίγμα του. Ο Βαραββάς του Franco Zeffirelli δικαιολογεί τον τίτλο του κακού σε κάθε του εμφάνιση και σε αυτό οφείλεται η υποκριτική ικανότητα του άλλοτε διευθυντή των Φυλακών στο Prison Break, Stacy Keach με την αντιπαθητική περσόνα που προβάλει. Προλαβαίνει να τσακωθεί με τον Ιησού πριν τον συλλάβουν ενώ ακόμα και αν κερδίζει στο δημοψήφισμα για την απελευθέρωση, είναι εκείνος που κανείς θεατής δεν θέλει να δει ελεύθερο. Αυτός ο Βαραββάς ίσως άξιζε παραπάνω χρόνο, αλλά τότε ποιος ξέρει πόσο παραπάνω θα τον αντιπαθούσαμε;
Ο Ian Holm ξεχωρίζει πραγματικά γιατί: Εάν υπήρχε αντιπαθόμετρο σε αυτή τη μίνι σειρά το βραβείο διεκδικούν πολλοί, ξεκάθαρα όμως το κερδίζει η σιχαμένη περσόνα του Ζέραχ του Ian Holm. Ο έμπιστος άνθρωπος του Καϊάφα, εκείνος που τα είχε καλά με όλους (ακόμα και με τους Ρωμαίους), έβλεπε Ιησού Χριστό και του άναβαν τα «λαμπάκια». Εκείνος στρατολογεί τον Ιούδα, εκείνος πείθει τους Ανθρώπους του Ναού να Τον οδηγήσουν στον Πόντιο Πιλάτο, ξέροντας πως είναι ο μόνος τρόπος να εκτελεστεί.
Η μανία του όμως να θανατώσει τον Μεσσία του βγαίνει σε κακό, καθώς μετά τη Σταύρωση ακολουθεί το μόνο θαύμα που δεν ήθελε να γίνει προκειμένου να πειστούν όλοι ότι είναι ο Υιός του Θεού. Η Ανάσταση. Τα τελευταία λόγια του Ζέραχ «it all begins now» αποτυπώνουν την ήττα του μεγαλύτερου διώκτη στην παραγωγή του Zeffirelli. Είναι ο επίλογος της μοναδικής ερμηνείας του αξέχαστου Ian Holm.
