Για τα δεδομένα Ελλάδος, ήταν περίπου 3:00 με 4:00 τα ξημερώματα Δευτέρας. Ένα κοινό έχει «οπλίσει» με χειροκρότημα αναμένοντας με αγωνία το όνομα που κρύβει ο νικητήριος φάκελος. Είναι η 92η Βραδιά των Όσκαρ και απέχουμε δευτερόλεπτα για τον νικητή του Α’ Αντρικού Ρόλου. Στην ουσία όμως δεν υπάρχει αγωνία παρά τις σοβαρές υποψηφιότητες της κατηγορίες. Στιγμές αργότερα το φαβορί παραλαμβάνει το βραβείο του.
Ο Joaquin Phoenix είναι ο μεγάλος νικητής για τον ρόλο του στο «Joker» του Todd Phillips και ετοιμάζεται για τον ευχαριστήριο λόγο του. Μέσα στα ανεξίτηλα λόγια που εκφώνησε εκείνο το βράδυ, αναφέρεται στο σημαντικότερο παράγοντα που του άνοιξε την πόρτα της υποκριτικής:
«Μία μέρα ήρθε ο αδερφός μου ο River, με ανάγκασε να παρακολουθήσω το “Raging Bull” του Martin Scorsese και μου είπε:
“Θα αρχίσεις να παίζεις, αυτό θα κάνεις”. Δεν μου το ζήτησε, το απαίτησε. Θα του το χρωστάω για πάντα».
Ρίχνοντας μια ματιά στον Joaquin και την πορεία του στην Έβδομη Τέχνη, από την εποχή του «Gladiator» και ως Johnny Cash στο «Walk the Line», στο εντυπωσιακό comeback του στο «The Master» και την απόλυτη ερμηνεία του ως Clown Prince of Crime μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι η ιστορία του παρουσιάζει σίγουρα ένα τεράστιο ενδιαφέρον.
Η ζωή του γενικότερα είναι ένα μεγάλο δράμα.
Παρόλα αυτά κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πού θα είχε φτάσει αν στις 31 Οκτωβρίου του ’93 δεν μάθαινε τα δυσάρεστα για τον μεγάλο του αδερφό. Λίγες ώρες πριν ο «Joker» του 2020 ξεστομίσει τα viral λόγια της εποχής, στην άκρη του ακουστικού:
«Έχει σπασμούς! Ελάτε γρήγορα, σας παρακαλώ, σας παρακαλώ, γιατί πεθαίνει, σας παρακαλώ».
Το ασθενοφόρο φτάνει έξω από το μπαρ «Viper Room» του Johnny Depp και παραλαμβάνει τον μεγαλύτερο αδερφό Phoenix από το πεζοδρόμιο στο οποίο κείτεται. Έχουν προηγηθεί δύο βδομάδες τις οποίες έχει περάσει κλεισμένος στο σπίτι του κιθαρίστα των Red Hot Chili Peppers, John Frusciante. Ένα διβδόμαδο γεμάτο καταχρήσεις, 14 ημέρες χωρίς να κλείσουν μάτι. Η ζωή του πλέον έχει περάσει σε άλλο στάδιο, μακριά από το άψυχο κορμί του.
Ο River Phoenix θεωρείτο στα τέλη των 80’s με αρχές 90’s ό,τι πιο κοντινό στον αντισυμβατικό σταρ των 50’s, James Dean και εκείνη τη νύχτα ετοιμάζεται να τον συναντήσει. Λίγες μέρες πριν, έχει κλείσει τα 23 του χρόνια αλλά έχει προλάβει να αφήσει το στίγμα του στο Hollywood. Δεν είναι ένας τύπος σαν τον De Niro, τον Al Pacino ή τον Harrison Ford με τον οποίο εμφανίζονται παρέα στο «Indiana Jones and the Last Crusade».
Ο River ήταν ένας σταρ φτιαγμένος για τα μεγαλεία αλλά μονάχα μέσω ενός ρόλου. Διότι όσο φανταχτερός φαινόταν στις ταινίες, άλλο τόσο μυστηριώδης και δύσκαμπτος ήταν εκτός αυτών. Δεν ήταν κακότροπος, όσο δύσκολο και αν του φαινόταν να μιλήσει σε δημοσιογράφους. Για εκείνον η ηθοποιία δεν ήταν το παν, αλλά ένας εύκολος δρόμος που του απέφερε χρήματα. Ένα μέσο για να συντηρεί την οικογένειά του. Αν γινόταν να μην εμφανίζεται το όνομά του στους τίτλους τέλους, θα το έκανε ευχαρίστως προκειμένου να αποφεύγει τη δημοσιότητα.
Οι ερμηνείες του έμειναν ανεξίτηλες στο κοινό (σ.σ. «My Own Private Idaho», «Explorers», «Running on Empty») και προδίκαζαν ένα λαμπρό μέλλον, στην ουσία όμως πίσω από τους ρόλους υπήρχε ένας άνθρωπος λυπημένος. Μια προσωπικότητα τραυματισμένη από τα παιδικά χρόνια του ως χίπης που έψαχνε διαρκώς έναν τρόπο για να περάσει καλά.
Μια παιδική ηλικία γεμάτη από αξίες περίεργες εξαιτίας της αίρεσης στην οποία ήταν ταγμένοι οι δικοί του «Τα παιδιά του Θεού» άφησαν το στίγμα τους στον εκκολαπτόμενο αστέρα που προσπαθούσε να βρει τον δρόμο του. Ένα παιδί όμως που κακοποιήθηκε σεξουαλικά όταν ήταν 4 ετών, ή που έμαθε ότι το σεξ χωρίς όρια, δεν είναι ορμή αλλά ένα είδος αγάπης δεν θα γινόταν να μην προβληματίζεται καθημερινά, όσο ανακάλυπτε πώς είναι ο πραγματικός κόσμος. Ένας κόσμος στον οποίο προσπαθούσε να χωρέσει αλλά αδυνατούσε να δει το δρόμο. Ένα μονοπάτι που μπορούσε να διαβεί μονάχα μέσω των καταχρήσεων.
O River Phoenix μπορεί να «κάηκε» μέσα από τη δική του τη φλόγα, στην ουσία όμως ήταν ένας προβληματισμένος νέος που έψαχνε απεγνωσμένα τον τρόπο να χωρέσει σε έναν κόσμο που αδυνατούσε να καταλάβει. Μοναδικό του κοινό με τους γύρω του, η ατέρμονη αγάπη και αίσθηση ευθύνης που είχε για την οικογένειά του. Αυτή για την οποία θα έκανε τα πάντα προκειμένου να της παρέχει κάθε ασφάλεια.
Ακόμα και αν αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να βρίσκεται συνεχώς σε μια κατάσταση που δεν τον βόλευε. Να είναι στη δημοσιότητα.
