Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας: ότι η «επ' αόριστον αναβολή του πρωταθλήματος», θα διαρκέσει τρεις εβδομάδες. Επί της ουσίας μια, διότι ούτως ή άλλως έρχονται υποχρεώσεις της Εθνικής και για δυο Σαββατοκύριακα δεν θα είχαμε πρωτάθλημα, οπότε «χάνουμε» μόνο το επόμενο Σαββατοκύριακο με την αγωνιστική του. Θα έλεγε κάποιος βέβαια ότι το κόλπο της διακοπής της αγωνιστικής δράσης έχει ξαναγίνει στο παρελθόν, όχι με τόσο μεγάλη επιτυχία: απλά δεν έγιναν κάποιοι αγώνες, κάποια στιγμή ξαναμαζευτήκαμε, το πρόγραμμα «μπούκωσε» διότι δεν έβγαιναν πλέον οι ημερομηνίες, παίζαμε την 7η αγωνιστική, μετά τη 2η, έπειτα την 8η, στη συνέχεια την 1η και κάπου εκεί άρχισαν πάλι οι τσαμπουκάδες και οι πλακωμοί.
Αλλά επειδή είμαστε καλόπιστοι άνθρωποι, ας πούμε ότι αυτή τη φορά όλα θα πάνε καλά. Θα ρίξουμε βαλεριάνα στο ποτό των παραγόντων, ηρεμιστικά στους οπαδούς κι όλα θα κυλήσουν ρολόι. Ότι όλοι που είναι «στα κάγκελα» θα συγκλονιστούν από τη διακοπή του πρωταθλήματος, θα χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο με το κακό που τους βρήκε, θα κλαίνε γοερά, θα αναλογιστούν τις ευθύνες τους, θα σταθούν μπροστά στον καθρέφτη και θα πουν: «ναι ρε φίλε. Έφταιξα. Το αναγνωρίζω σαν άντρας που είμαι και δεν θα το ξανακάνω. Για το καλό του ποδοσφαίρου».
Και «θα μαζευτούμε να πάτε» να συζητήσουμε ξανά - μανά το θεσμικό πλαίσιο. Το οποίο βέβαια υπάρχει, αυστηροποιήθηκε πρόσφατα, από τον προκάτοχο του κ. Βασιλειάδη, τον κ. Κοντονή, αλλά δεν βαριέσαι, ας μαζευτούμε όλοι μαζί να κάνουμε έναν εποικοδομητικό διάλογο. Να καταθέσουμε απόψεις. Να κάνουμε προτάσεις με κοινό γνώμονα τη βελτίωση του προϊόντος, που όλους μας ενδιαφέρει να πηγαίνει καλά, να «πουλάει», να έχει έσοδα, να γεμίζουν τα γήπεδα, να φτιάχνονται καλές ομάδες που θα κάνουν καλές πορείες στην Ευρώπη. Σωστά;
Ας δούμε λοιπόν, μια προς μια, όλες τις προτάσεις που θα πέσουν στο τραπέζι, για να μπορούμε να απολαμβάνουμε το αγαπημένο μας ποδόσφαιρο χωρίς μουτζούρες, ενοχές και στενοχώριες:
1. Όχι πιστόλια στους αγωνιστικούς χώρους. Ναι στις σουίτες, ναι στα αποδυτήρια, στις φυσούνες, στα δημοσιογραφικά. Αλλά ρε παιδιά, όχι στο χορτάρι. Κι αν κάποιος «τύχει» να το έχει μαζί, «ξεχάσει» να το αφήσει σπίτι, δεν θέλει να το αφήσει στο αυτοκίνητο μην του το διαρρήξουν και το πάρουν, ας φοράει ένα μακρύ μπουφάν, ένα πουκάμισο έξω από το παντελόνι, μια καμπαρτίνα, ένα παλτό, κάτι τέλος πάντων να το κρύβει.
2. Η Αστυνομία ας πιάνει και κανέναν άνθρωπο που έχει παραβατική συμπεριφορά. Έναν - δυο, δειγματοληπτικά, έτσι, για το καλό. Ας τους αφήνει μετά, δεν έχει σημασία αλλά ας τους πιάνει πρώτα. Διότι η δικαιολογία «δεν γινόταν σε ένα γεμάτο γήπεδο να προβούμε σε σύλληψη, διότι μπορεί να εξαγριωνόταν το πλήθος», είναι λιγότερο πετυχημένο αστείο κι από σκετς του Σεφερλή. Δηλαδή αν πάνε 500 άτομα έξω από το σπίτι του Πρωθυπουργού ή του Προέδρου της Δημοκρατίας κι ένας - δυο ανάψουν μια μολότοφ κι ετοιμαστούν να τη μπουμπουνίσουν, τι θα πούμε; «Άστα μωρέ τα παιδιά να ξεδώσουν και να ζεσταθούν, μην πιάσουμε κανέναν γιατί μπορεί να τσαντιστούν οι υπόλοιποι»;
3. Όταν λέμε «απαγόρευση οπαδών», σημαίνει δυο πράγματα: «απαγόρευση» και «οπαδοί», τα οποία αν τα ενώσεις, μας κάνει «απαγόρευση οπαδών». Με άλλα λόγια, όταν λέμε ότι κανείς δεν επιτρέπεται να ταξιδέψει πουθενά όταν παίζει η ομάδα του, σημαίνει ότι δεν δίνουμε εισιτήρια, δεν ζητάμε από τον γηπεδούχο να ανοίξει θύρα, δεν κοιτάμε από την άλλη και δεν σφυρίζουμε κλέφτικα. Κι αν τυχόν γίνει καμιά στραβή, μετά πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη και να μην λέμε ότι αυτοί που μπούκαραν ή τα έσπασαν ή τα ρήμαξαν ήταν μαχητές του ISIS ή Τουπαμάρος.
4. Μαζεύουμε τα διάφορα μαντρόσκυλα και τσοπανόσκυλα που αλυχτάνε μέρα και νύχτα στα ραδιόφωνα και τα σάιτς, απειλούν, τραμπουκίζουν, φοβερίζουν και νομίζουν ότι μπορούν να περνάνε γραμμή στο ποδόσφαιρο, με μια εσάνς πολιτικής, παρόλο που το δημοτικό το τέλειωσαν με μέσο και κάνουν έξι ορθογραφικά όταν γράφουν το όνομά τους.
5.Δεν απειλούμε τους καημένους τους διαιτητές. Μπαίνουν που μπαίνουν χεσμένοι στα μισά γήπεδα της χώρας, βλέπουν τα ονοματάκια τους κάθε Πέμπτη στα σάιτς και τις εφημερίδες, δέχονται που δέχονται τηλεφωνάκια μέσα στη νύχτα και νουθεσίες «να παίξουν καλά» και ευχές για «καλή επιτυχία», μην τους προγκάμε και πολύ στη διάρκεια του αγώνα. Θα «χαλάσουν» και δεν θα έχουμε μετά πώς να παίξουμε.
6. Δεν πετάμε στα γήπεδα: ρολά ταμειακής (ούτε ταμειακές μηχανές βεβαίως), πέτρες, καδρόνια, μαδέρια, φωτοβολίδες, πυρσούς, βαρελότα, νεράτζια με ξυράφια, μάρμαρα, τσιμέντα. Πετάμε μόνο: κομφετί, σερπατίνες, κωλόχαρτα (καπιτονέ κατά προτίμηση), μωρομάντηλα, στο τσακίρ - κέφι κανένα χαρτί κουζίνας ή σαΐτες.
