Δεν πρόκειται για το κλασικό «κορόιδο» που παίζαμε μικροί. Εκείνο, δηλαδή, που ο ένας στεκόταν στο κέντρο του κύκλου και προσπαθούσε να κλέψει την μπάλα από τους υπόλοιπους που αντάλλαζαν πασούλες μεταξύ τους.
Κορόιδο μπορείς να παίξεις κι αν είσαι εκείνος που κάθεται τερματοφύλακας στο πέναλτι και σου κάνουν χουνέρι κάπως έτσι (αν βαριέσαι να το δεις όλο, το γλέντι αρχίζει στο τρίτο λεπτό):
Η φάση τα είχε όλα: εκτέλεση με σουτ ραμπόνα, χτύπημα στο δόξα πατρί και γκολάρα με τα όλα της. Ψιλολογικό οι συμπαίκτες του Κέβιν Ντε Μπρούιν (των 55 εκατ. λιρών, παρακαλώ) να κυλιούνται στα πατώματα στα γρασίδια βλέποντας το υπερθέαμα. Η φάση για τον Βέλγο μεσοεπιθετικό γίνεται ακόμα πιο αμήχανη αν σκεφτείς πως το χτύπημα δεν έγινε από κάποιον συμπαίκτη του, αλλά από έναν... γιουτιούμπερ, γνωστό και ως Miniminter.
Μην ξεχνάμε, πάντως, πως οι σούπερ σταρ που αποθεώνουμε όταν τους βλέπουμε να μπαίνουν ως άλλοι σούπερ ήρωες στα γήπεδα με τις φανέλες του, στην πλειονότητά τους παραμένουν πιτσιρίκια που εκτός από τον πακτωλό χρημάτων, έχουν να απολαμβάνουν και το προνόμιο του να κάνουν την καψούρα τους επάγγελμα. Χαβαλέδες όπως οι παραπάνω λαμβάνουν χώρα καθημερινά στα προπονητήρια των ομάδων -εκτός από εκείνες που είχαν στο ρόστερ τους τον Τζιμπούρ.
Αυτό, όμως, που δεν συναντάς συχνά είναι το να γίνεται αυτόπτης μάρτυρας του ανελέητου χαβαλέ τα ίδια σου τα αφεντικά. Τσέκαρέ τα στο βάθος και φτιάξε στο μυαλό σου ένα bubble με την κλασική εργοδοτική ατάκα: «Γιατί σας πληρώνουμε εμείς; Για να κάνετε χαβαλέ σας πληρώνουμε;»
