Δεν έχει σημασία τι χρώμα φοράς, ούτε τι σύνθημα φωνάζεις κάθε Κυριακή. Αυτή την Τετάρτη, κι ακόμα περισσότερο σε μία εβδομάδα στην Πυλαία, θα είμαστε όλοι το ίδιο. Γιατί μπροστά σ’ αυτό που ζει φέτος ο μπασκετικός ΠΑΟΚ, δεν υπάρχουν «εμείς» και «εσείς». Υπάρχει μόνο σεβασμός.
Ο ΠΑΟΚ παίζει στον πρώτο τελικό του FIBA Europe Cup. Ναι, αυτός ο ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ που ξεκίνησε τη σεζόν χωρίς τα φώτα, χωρίς φανφάρες, ή μεγάλα ονόματα, έχοντας αποχωριστεί κιόλας τον τελευταίο του «Μεσσία» ονόματι Πόρτερ Τζρ, χωρίς τίτλους και μεγαλόστομες υποσχέσεις. Με ένα μπάτζετ μικρότερο από ό,τι ξοδεύουν άλλοι σε ένα μήνα, φτιαγμένο από παίκτες που έψαχναν ένα νέο κίνητρο ή ένα σκαλοπάτι για κάτι καλύτερο. Και η μοίρα τους τα έφερε έτσι, ώστε, να απέχουν ελάχιστα από το να γράψουν ιστορία.
Και στο επίκεντρο όλων, ένας προπονητής που προκάλεσε έκπληξη η έλευσή του, αλλά κανείς δεν πίστεψε ότι θα τα κατάφερνε τόσο καλά. Το όνομά του, Μάσιμο Καντσελιέρι. Ξένος μεν, αλλά τόσο... ΠΑΟΚ. Άνθρωπος της ουσίας. Της δουλειάς. Της καθημερινής τριβής. Δεν φώναξε ποτέ «είμαι εδώ». Το έδειξε. Με κάθε time-out. Με κάθε ανάγνωση του αγώνα. Με κάθε ματιά, ακόμα και κατά τις γκαριδοφωνάρες στους παίκτες του, σαν να τους λέει «πιστεύω σε εσάς». Και το αποτέλεσμα φαίνεται σε κάθε παιχνίδι της ομάδας.
Ένας Gentleman που έδωσε φινέτσα και ελπίδα στον ΠΑΟΚ
Αυτός ο ΠΑΟΚ δεν χτίστηκε με λεφτά, αλλά με πίστη. Δεν βασίστηκε στη δύναμη του brand, αλλά στη δύναμη της καθημερινότητας. Κι αυτό είναι κάτι που δεν γίνεται να το αγνοήσεις, ακόμα και αν υποστηρίζεις άλλη ομάδα.
Σε μια εποχή που τα πάντα γίνονται για το φαίνεσθαι, έρχεται μια παρέα παιδιών με διαφορετικές διαδρομές, να μας θυμίσει ότι υπάρχει ακόμα ρομαντισμός στο σύγχρονο μπάσκετ. Είναι η αγκαλιά στον πάγκο μετά από κάθε buzzer, το χειροκρότημα στο λάθος, το “One for all. All for one” και το «πάμε να πετύχουμε το ακατόρθωτο».
Ο πρώτος τελικός, στην Ισπανία, είναι μάχη. Ο δεύτερος, στην Πυλαία, θα είναι γιορτή. Κι αν υπάρχει κάτι πιο όμορφο από το να σηκώσει ο ΠΑΟΚ ένα ευρωπαϊκό, είναι ότι αξίζει να στηρίζεις κάτι αληθινό.
Αυτή η ομάδα δεν έχει πολυτέλεια, ούτε ατραξιόν, έχει όμως καρδιά, αλήθεια και μια έδρα που θα πάρει φωτιά από ανθρώπους που δεν ήρθαν να πανηγυρίσουν μόνο, αλλά να πουν «ευχαριστώ». Γι’ αυτό, ό,τι χρώμα κι αν έχεις μάθει να φοράς, αυτή την Τετάρτη και την επόμενη, άσε τα οπαδικά στην άκρη και στήριξε αυτό που αξίζει. Αυτό που σου θυμίζει γιατί ερωτεύτηκες το μπάσκετ.
Γιατί μερικές φορές, οι πιο μεγάλοι τίτλοι γράφονται με τα πιο μικρά μέσα. Και αυτός ο ΠΑΟΚ είναι ήδη νικητής.
