“Η αποκαθήλωση της Βασίλισσας”. Αν η φετινή σεζόν του Champions League γινόταν σειρά στο Netflix, αυτό θα ήταν το χθεσινό επεισόδιο, όπου η κορυφαία ομάδα της Ευρώπης παραδίδει τα σκήπτρα. Προσπάθησε να παραμείνει στον θρόνο ωστόσο η ανωτερότητα του αντιπάλου, την οδήγησε στο να βγάλει το στέμμα.
Αν, από την άλλη, ήταν σειρά στο Disney+ θα βλέπαμε ένα επεισόδιο αφιερωμένο στους τρομερούς κανονιέρηδες που επιστρέφουν για να πάρουν αυτό που τους χρωστά η ιστορία. Αν εσύ έχεις ξεχάσει τον τελικό του 2006 στο Παρίσι, αυτό δε συμβαίνει με το φανατικό κοινό της Άρσεναλ, που θέλουν να δουν για πρώτη φορά την ομάδα τους να κατακτά τον τίτλο που έχει πάρει 6 φορές η Λίβερπουλ, 3 φορές η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, 2 φορές η Νότιγχαμ Φόρεστ και μία φορά η Μάντσεστερ Σίτι. Ένα σύνολο που αποπνέει φρεσκάδα, καταθέτει στο χορτάρι ένα σύγχρονο ποδόσφαιρο, δεν έχει κόμπλεξ και δείχνει να έχει αποτινάξει από πάνω της την ταμπέλα της λούζερ. Η Άρσεναλ βρίσκεται στα ημιτελικά του Champions League γιατί απλούστατα σεβάστηκε τους κανόνες του αθλήματος. Το σύνολο του Μικέλ Αρτέτα έχει αρχή, μέση και τέλος, μία ομάδα που γουστάρει να βλέπεις, ανεξαρτήτως αν την υποστηρίζεις.
@arsenal A night to remember. This is who we are. #arsenal #afc #championsleague ♬ original sound - arsenal
Αλλά δεν παίζει μόνη της. Τα ίδια γοητευτικά χαρακτηριστικά έχει και η Παρί του Λουίς Ενρίκε. Οι πριμαντόνες έφυγαν από το Παρίσι αλλά αυτό αποδεικνύεται χρυσάφι για την ομάδα που οι στόχοι της είναι υψηλότερες από τον Πύργο του Άιφελ. Τι πειράζει που έφυγε ο Εμπαπέ όταν υπάρχει ο Κβαρατσχέλια; Ποιος Νεϊμάρ όταν υπάρχει ο Ντεμπελέ; Του ευχόμαστε να περνάει καλά ο Μέσι στο Μαϊάμι, εμείς έχουμε Ντουέ. Στην τελική ένα πράγμα μετράει. Να έρθει επιτέλους το “κατσαρόλι” στα Ηλύσια Πεδία και να περάσουμε κάτω από την Αψίδα του Θριάμβου ως πρωταθλητές Ευρώπης. Το φαντάζεσαι; Οι Παριζιάνοι, πάντως, σίγουρα το ονειρεύονται και μη σου πω κρυφοκοιτάνε και την Ευρωλίγκα. Καλά μη φάτε, έχουμε γλάρο.
Κι αυτό είναι το πρώτο ζευγάρι. Διότι από την άλλη έχουμε το Μπαρτσελόνα - Ίντερ. Λαμίν Γιαμάλ, Ραφίνια, Λεβαντόφσκι εναντίον Μαρτίνες, Μκιταριάν, Τουράμ. Οι The Avengers αλλά όχι στην τελευταία πράξη. Και οι δύο διέλυσαν τα όνειρα των Γερμανών για κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου, στήνοντας μπλόκο σε Ντόρτμουντ και Μπάγερν αντίστοιχα και τώρα θα τα πουν τα δυο τους. Ας μαλώσουν όσο θέλουν, εμείς γουστάρουμε.
Δεν ξέρω ποια είναι η δική σου προτίμηση για τη φετινή κατάκτηση. Ωστόσο, προσωπικά, είναι το τελευταίο που μ’ ενδιαφέρει. Η φετινή κούρσα του Champions League είναι σαν ταινία του Ταραντίνο: Γεμάτη δράση και στιλ. Ποδολαγνεία αλλά όχι όπως τη φαντάζεται ο ίδιος ο σκηνοθέτης: Αγνή ποδοσφαιρική καύλα. Μία διοργάνωση που έχει καταφέρει να παντρέψει τη νοσταλγία αλλά με τις απαιτήσεις του μοντέρνου ποδοσφαίρου. Δράμα, ξύλο και ευρωπαϊκά κάστρα να πέφτουν, ένα αθλητικό Game of Thrones. Με λίγα λόγια, οι Τρίτες και οι Τετάρτες δεν είναι απλώς μία αφορμή για να μαζευτείς με τους φίλους και να παραγγείλετε πίτσες και μπίρες. Ο πραγματικός λόγος είναι αυτός που μάθαμε από παιδιά. Για να χορτάσει η ταλαιπωρημένη ψυχούλα μας από μπάλα.
