Στα μέσα του 19ου αιώνα, η Νέα Ορλεάνη ήταν ένα μυθικό μέρος για να ζει κανείς, ίσως το μυθικότερο που θα μπορούσε να υπάρξει ποτέ. Τοποθετημένη σε ένα σημείο του Κόλπου του Μεξικού, ήταν πραγματικά ένα χωνευτήρι πολιτισμών, μια πόλη στην οποία συναντήθηκε η προεπαναστατική Γαλλία, με την Ισπανία. Εκεί όπου οι Λευκοί προτεστάντες γνώρισαν για πρώτη φορά την Αφρική να εκφράζεται ελεύθερα και όλα αυτά με την Καραϊβική απέναντι και τους Ιθαγενείς να μην νιώθουν ξένοι στον τόπο τους. Ίσως αυτή η συνύπαρξη να ήταν και ο λόγος που σε αυτή την πόλη φτιάχτηκαν οι πρώτοι κατάλογοι με κοκτέιλ. Όχι γιατί θέλησαν να κάνουν λίγο πιο ευχάριστα τα ποτά τους, όπως έκαναν στη ΝΥ επί Ποτοαπαγόρευσης, αλλά γιατί θέλησαν να μπλέξουν τις γεύσεις και τα αρώματα που έτσι κι αλλιώς κυκλοφορούσαν στην πόλη.
Το Sazerac είναι ίσως το πιο γνωστό από εκείνα τα ιστορικά κοκτέιλ της Νέας Ορλεάνης με το κονιάκ και το ουίσκι να συμβολίζουν το μωσαϊκό της πόλης, αλλά αρκετά χρόνια πριν από αυτή τη συνύπαρξη σε ποτήρι, υπήρξε ένας εξίσου σημαντικός πρόδρομος, αν και λίγο πιο αρχαϊκός χωρίς να λαμβάνει υπόψη τον WASP παράγοντα της πόλης.
To Brandy Crusta είναι μια εφεύρεση του Joseph Santini, ενός Ιταλού bartender της πόλης και παρά το ότι μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα είχε σχεδόν ξεχαστεί, άνοιξε τον δρόμο για τα κοκτέιλ, θυσιάστηκε δηλαδή για τις αμαρτίες μας. Χάρη στη μόδα της νοσταλγίας, το Brandy Crusta μπήκε και πάλι στις λίστες με τα κοκτέιλ, λόγω της ακόρεστης δίψας μας για κάθε τι παλιακό και για όλες εκείνες τις στιγμές που τα Old Fashioned και τα Manhattan μοιάζουν πολύ τετριμμένα.
Τα υλικά του θυμίζουν έντονα τη Νέα Ορλεάνη πριν από την ένταξή της στις ΗΠΑ και κανείς δεν μπορεί να πει με ασφάλεια αν αυτός ήταν ο στόχος του Santini ή απλά η συνταγή ήταν ένα τέκνο της ανάγκης και όσων υλικών μπορούσε να βρει. Στην καρδιά του κοκτέιλ θα βρει κανείς 50ml κονιάκ, τα οποία κάλλιστα μπορούν να γίνουν και 50ml Μεταξά για ένα ωραίο ελληνικό twist που θα ενώσει τη Νέα Ορλεάνη με το Τάρπον Σπρινγκς. Στα υπόλοιπα υλικά θα δούμε από 25ml χυμού λεμονιού και λικέρ Curaçao, 10ml λικέρ Maraschino και δύο σταγόνες Angostura Bitters. Ολα μαζί χτυπημένα σε ένα πάγο με άφθονο πάγο, στραγγίζονται σε ένα ποτήρι κοκτέιλ, ή κρασιού αν θέλετε να το κάνετε με την αυθεντική συνταγή που μετράει 200 χρόνια ζωής. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, αφού πρώτα του έχετε ζαχαρώσει το χείλος σε στυλ Μαργαρίτας.
