Σινεφίλ βραδιές κάτω από τον καλοκαιρινό, αθηναϊκό ουρανό

Με το χέρι στην καρδιά, αν με ρωτούσε κάποιος, τι μου έλειψε περισσότερο το διάστημα που μείναμε σπίτι, θα απαντούσα δίχως δεύτερη σκέψη πως ήταν η φιλόξενη, οικεία αίσθηση που με «πλημμύριζε» κάθε φορά που τρύπωνα στη σκοτεινή αίθουσα κάποιου κινηματογράφου ή την «παραμυθένια» αυλή ενός θερινού σινεμά.

Μπορεί κάθε εβδομάδα να έβλεπα πολλές ταινίες από την άνεση του καναπέ μου, όμως, μου έλειπε η «ιεροτελεστία» των προβολών, η οποία ξεκινούσε μπροστά από την είσοδο ενός κινηματογράφου, περίπου μισή ώρα πριν την έναρξη της προβολής, με εμένα και τους φίλους μου να συζητάμε ακατάπαυστα περί κριτικών και να κάνουμε εικασίες σχετικά με το περιεχόμενο της ταινίας, το έργο του σκηνοθέτη ή των πρωταγωνιστών, απολαμβάνοντας δροσιστικές γουλιές από τον αγαπημένο μας μηλίτη Somersby.

Έπειτα, μαζί με τους υπόλοιπους θεατές καθόμασταν αναπαυτικά στις θέσεις μας. Τα φώτα έσβηναν απρόσμενα, οι τελευταίοι ψίθυροι υποχωρούσαν, ακολουθούσε μία «ιερή» σιωπή και το μεγάλο, λευκό πανί φωτιζόταν. Όλοι μαζί γινόμασταν έτσι ξαφνικά συνοδοιπόροι σε ένα νοητό «ταξίδι», μοιραζόμασταν την ίδια συγκίνηση και στο τέλος, αποχωρούσαμε πιο «γεμάτοι», χορτασμένοι από δυνατές ερμηνείες, καθηλωτικές εικόνες, νοσταλγικές μουσικές, ενώ «κουβαλούσαμε» αυτή τη μαγική αίσθηση, ακόμη και αφού χωριζόμασταν.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, λοιπόν, έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου πως το φετινό καλοκαίρι δεν θα αφήσω ούτε μία εβδομάδα να πάει χαμένη, χωρίς να επισκεφθώ και να στηρίξω τους θερινούς κινηματογράφους της πόλης μου. Φυσικά, σε αυτούς συγκαταλέγεται και το πιο «ψαγμένο» και όμορφο θερινό σινεμά της πόλης μας, ένα σινεφίλ «καταφύγιο» κρυμμένο πίσω από έναν ψηλό μαντρότοιχο στις αρχές της οδού Διδότου στο Κολωνάκι, περιτριγυρισμένο από έναν κατάφυτο κήπο από φοίνικες, πεύκα και κυπαρίσσια, δηλαδή το γραφικό θερινό σινεμά του κήπου της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής.

Αν μπορούσα να παρομοιάσω με κάτι τον συγκεκριμένο θερινό κινηματογράφο, θα έλεγα πως είναι μία μικρή «Χώρα των Θαυμάτων» στο κέντρο της Αθήνας. Περιβάλλεται από έναν πανέμορφο, καλοδιατηρημένο κήπο, ο οποίος δύσκολα γίνεται αντιληπτός από τους διαβάτες, ενώ περιλαμβάνει ένα επιβλητικό «κόσμημα» αρχιτεκτονικής, που φέρει την υπογραφή του σπουδαίου Γάλλου αρχιτέκτονα Eugène Troump, ένα νεοκλασικό συγκρότημα που στεγάζει τη Γαλλική Σχολή Αθηνών από τα μέσα του 19ου αιώνα. Για την ακρίβεια, το θερινό σινεμά της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής βρίσκεται νότια του Γαλλικού Ινστιτούτου στην οδό Σίνα, ενώ οι καταπράσινες εκτάσεις του καλύπτουν σχεδόν ένα οικοδομικό τετράγωνο, που εκτείνεται στις οδούς Διδότου, Σίνα, Αραχώβης και Πρασσά, κάτω από τη σκιά του Λυκαβηττού.