Αυτά τα δύο χρόνια που ζοριστήκαμε ψυχολογικά με την πανδημία, κυρίως με το διάστημα του εγκλεισμού, λίγο πολύ όλοι βρεθήκαμε σε κάποια σκοτεινά σημεία του μυαλού μας. Η όλη διαδικασία της ενδοσκόπησης μας έκανε να εστιάσουμε εκ νέου στο πώς λειτουργεί ο κόσμος γύρω μας, να ιεραρχήσουμε και πάλι τις προτεραιότητές μας και δούμε τελικά τι είναι και τι όχι σημαντικό στη ζωή μας. Μέσα από μια δυσάρεστη κατάσταση βιώσαμε κατά κάποιο τρόπο μια στιγμή τρομερής διαύγειας και ίσως αυτό να οφείλεται στην ψυχολογική πίεση που δεχτήκαμε.
Αυτή είναι μια αίσθηση που έχει καταγραφεί από τους ειδικούς της ψυχικής υγείας εδώ και πολλά χρόνια και την ονομάζουν καταθλιπτικό ρεαλισμό. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή όσοι περνούν κάποιο καταθλιπτικό διάστημα έχουν τη δυνατότητα να δουν πιο αντικειμενικά τον κόσμο γύρω τους χωρίς φίλτρα ωραιοποίησης και συναισθηματισμού. Σε γενικές γραμμές είναι μια θεωρία που έχει αρκετούς οπαδούς και από 1979 που ακούστηκε για πρώτη φορά, αποτελεί εργαλείο για τους θεράποντες της ψυχικής υγείας, αλλά κάτι αλλάζει.
Μια νέα έρευνα έρχεται να ανατρέψει όσα ξέραμε για αυτή την κραταιά αντίληψη και τα αποτελέσματά της παρουσιάζονται σε άρθρο στην εφημερίδα NYT. Στην έρευνα έγινε ουσιαστικά ένα replay των ερευνών του 1979, για την ακρίβεια έγιναν δύο διαφορετικές έρευνες που είχαν σαν βάση τα δεδομένα εκείνης της εποχής και τα αποτελέσματα. Σε καμία από τις έρευνες δεν παρατηρήθηκε πιο ρεαλιστική προσέγγιση των πραγμάτων από όσους υπέφεραν από κατάθλιψη, ενώ στη μία παρατηρήθηκε μόνο μία υπερεκτίμηση του ελέγχου που νόμιζαν ότι έχουν οι συμμετέχοντες.
Είναι πολύ πρώιμο ακόμα να πούμε το αν ανατρέπεται η θεωρία του ρεαλισμού που δίνει η κατάθλιψη, αλλά είναι ένα βήμα για περαιτέρω έρευνα μιας θεωρίας που δεν έχει καθολική αποδοχή από την επιστημονική κοινότητα.
Σύμφωνα με τον αμερικανικό ΕΟΔΥ, κάποια στιγμή στη ζωή του ένας τους έξι ενήλικες θα βιώσουν κάποια μορφή κατάθλιψης. Η πρόσφατη πανδημία άυξησε σε σημαντικό βαθμό τα περιστατικά κατάθλιψης και άγχους σε παγκόσμιο επίπεδο κάτι που πρόσκαιρα μπορεί να έφτασε μέχρι και το 10% για τους νέους. Αυτή η «σιωπηλή» πανδημία είναι μια ευκαιρία για τους ειδικούς να ξεψαχνίσουν όλα όσα ξέρουμε ή νομίζουμε ότι ξέρουμε για την κατάθλιψη μιας και φαίνεται ότι στο μέλλον θα μας απασχολήσει περισσότερο.
