Τους φίλους, δεν τους «μετράς» μόνο στις χαρές και τα πανηγύρια. Για την ακρίβεια, κανονικά δεν τους «μετράς» καθόλου στις χαρούμενες στιγμές της ζωής – εκεί, όλοι φίλοι είμαστε: Όταν όλα πάνε καλά, στις διακοπές, όταν βγαίνετε έξω και ξενυχτάτε, όταν υπάρχουν λεφτά στην τσέπη, όλοι είναι εκεί, δίπλα σου, φοράνε το καλύτερο χαμόγελό τους, έχουν την καλύτερη διάθεση, δεν σε αφήνουν ποτέ μόνο. Η ζωή, είναι ωραία.
Αλλά καμιά φορά η ζωή παύει να είναι ωραία. Κι εκεί, πέρα από τις δυνάμεις και τις αντοχές σου, μετράς και τους φίλους σου. Κάπως μέσα στο κεφάλι σου αρχίζουν να παίζουν οι νότες του «With a Little Help from my Friends» και όλα μοιάζουν καλύτερα: Ο καλός ο φίλος, ο πραγματικός, αυτός που δεν έφυγε ποτέ από δίπλα σου, που δεν σε «ξέχασε» όταν μπήκε σε σοβαρή σχέση, που αντιστάθηκε στο «πάλι με τους φίλους σου θα βγεις;» που του είπε εκείνη, θα είναι εκεί χωρίς να χρειαστεί να του το ζητήσεις. Απλά, θα το καταλάβει. Θα το νιώσει με έναν τρόπο τηλεπαθητικό. Εκεί φαίνονται οι πραγματικά σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή σου. Εκεί ξεχωρίζουν οι Φίλοι, από τους ανθρώπους που έτυχε να κάνεις παρέα σε μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής σου.
Δεν είναι εύκολο πράγμα η φιλία
Ούτε απλό -ειδικά η αντρική φιλία, που είναι ό,τι πιο αληθινό και δυνατό και ειλικρινές υπάρχει σε έναν κόσμο γεμάτο «δηθενιά». Είναι δύσκολο να βρεις έναν άνθρωπο που μπορείς να αποκαλείς «φίλο», αλλά όταν τον βρεις, ξέρεις ότι μπορείς να στηριχθείς πάνω του μέχρι το τέλος του κόσμου. Χωρίς ψιλά γράμματα και χωρίς «ναι μεν, αλλά…». Χωρίς κρυφές χρεώσεις, όρους και προϋποθέσεις.
Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή, φίλοι και «φίλοι», μέλη μιας ευρύτερης παρέας και «ευκαιριακοί» φίλοι, που τυχαίνει να κάνετε παρέα υπό συγκεκριμένες συνθήκες, σε μια συγκεκριμένη περίοδο. Άνθρωποι που βαδίζουν γύρω σου, που περπατάτε προς την ίδια κατεύθυνση, άλλοι παράλληλα με εσένα, άλλοι που κάπου στη μέση της διαδρομής σταματάνε ή εξαφανίζονται ή αλλάζουν κατεύθυνση. Και υπάρχουν και αυτοί οι λίγοι που περπατάνε πλάι σου σε όλα. Στα εύκολα και τα δύσκολα. Στη λιακάδα και στη μπόρα. Που είναι πάντα εκεί για να δώσουν το χέρι και να σε βοηθήσουν να σηκωθείς όταν πέσεις. Που θα περπατήσεις μαζί τους στο σκοτάδι μέχρι να βγείτε στο φως. Που θα κλάψεις στον ώμο τους και θα γελάσετε παρέα. Που θα μοιραστείς μαζί τους όλα τα μυστικά σου, διότι ξέρεις ότι θα παραμείνουν μυστικά.
Βαδίζοντας στο πλάι μας
Να τους αγαπάς αυτούς τους ανθρώπους, που βάδισαν δίπλα σου και αυτή τη χρονιά, χωρίς ποτέ να αναρωτηθείς πού είναι και, αν χρειαστεί, να τους αναζητήσεις. Δεν είναι πολλοί οι πραγματικοί φίλοι στη ζωή κι αν τους βρεις, πρέπει να προσέξεις να μην τους χάσεις. Είναι ο φίλος που έτρεξε μέσα στη νύχτα, όταν χώρισες και κάθισε μαζί σου μέχρι το πρωί για να μην σε αφήσει μόνο σου. Αλλά και αυτός που ήρθε πρώτος-πρώτος στο μαιευτήριο, όταν γεννήθηκε ο γιος σου. Είναι αυτός που σε πήρε αγκαλιά και χοροπηδούσατε παρέα όταν η ομάδα ευστόχησε στο τελευταίο πέναλτι και σήκωσε το κύπελλο. Αλλά και αυτός που σε πήγε στην εκκλησία και σου έδινε κουράγιο όσο περίμενες να έρθει η νύφη και έτρεμαν τα γόνατά σου. Είναι ο άνθρωπος που παράτησε ό,τι κι αν έκανε, σημαντικό ή ασήμαντο για να έρθει να σε πάει μια βόλτα με το αυτοκίνητο να ξελαμπικάρει το μυαλό σου όταν είχες ένα σημαντικό project να τελειώσεις στη δουλειά και θα έπρεπε να μείνεις στο γραφείο μέχρι το πρωί. Αλλά και αυτός που χωρίς δεύτερη σκέψη θα απαντήσει «φύγαμε!», όταν του πεις Παρασκευή βράδυ «πάμε Σαββατοκύριακο Ρώμη με τα κορίτσια;». Είναι αυτός γενικά που είναι πάντα σε μια «ώρα ανάγκης». Διότι είναι η ώρα της δικής σου ανάγκης. Του καλύτερού του φίλου.
Να τους αγαπάς τους ανθρώπους που σε αγαπάνε και να είσαι δίπλα τους, όπως ήταν κι αυτοί δίπλα σου όλη τη χρονιά. Να βαδίζεις δίπλα σε αυτούς που βάδισαν δίπλα σου και την επόμενη χρονιά, όπως βαδίσατε και τη χρονιά που φεύγει. Να τους θυμηθείς τώρα στις γιορτές και να τους πεις «ευχαριστώ» με έναν τρόπο που μόνο ένας καλός φίλος μπορεί να εκτιμήσει. Ένα μπουκάλι Johhnie Walker Black Label, είναι πάντα ένας καλός τρόπος να πεις «ευχαριστώ φίλε», χωρίς καν να χρειαστεί να μιλήσεις. Ούτως ή άλλως, παρέα θα το πιείτε κάποιο βράδυ που θα πάρετε «ρεπό» από τις γυναίκες και τα παιδιά και θα καθίσετε σε έναν καναπέ, για να δείτε μια περιπέτεια στο dvd ή έναν αγώνα ποδοσφαίρου, πράγματα που λατρεύουν τα αγόρια (και ενίοτε και τα κορίτσια…).
