Μερικά παιχνίδια είναι συνυφασμένα με την παιδική μας ηλικία, με εκείνα που μεγαλώσαμε και που μας έδωσαν χαρά και συνήθως αυτά ήταν απλά παιχνίδια. Ανακαλύψαμε ότι υπάρχει World Marbles Day, δηλαδή, Παγκόσμια Ημέρα Μπίλιας ή αλλιώς βόλου. Και με αφορμή αυτή την ανακάλυψη λέμε να κάνουμε μία αναδρομή στο παρελθόν σε αυτά τα απλά, ρετρό παιχνίδια που μας έκαναν χαρούμενους στην παιδική μας ηλικία.
Θυμάσαι εκείνα τα παιχνίδια που τα παίρναμε μαζί μας στο χωριό;
Πριν την κυριαρχία των tablet, των κινητών και των βιντεοπαιχνιδιών, υπήρχε μια εποχή που το παιχνίδι ήταν μια απλή, σχεδόν μαγική εμπειρία. Ήταν τα χρόνια που η αλάνα ήταν το βασίλειό μας και τα χέρια μας γέμιζαν με χώμα και γέλιο. Τα παιδικά παιχνίδια της εποχής εκείνης είχαν ψυχή. Γυρνάμε τον χρόνο πίσω και νοσταλγούμε κάποια από αυτά.
Μπίλιες ή βόλοι
Μικρές, πολύχρωμες, γυάλινες σφαίρες που μας έκαναν να ξεχνάμε τον χρόνο. Το παιχνίδι τους απαιτούσε στόχευση, στρατηγική και λίγη τύχη! Το παιχνίδι πήγαινε κάπως έτσι τα παιδιά τραβούσαν ή χάραζαν στο χώμα μια μικρή γραμμή, όπου τοποθετούσε το κάθε παιδί μια μπίλια. Φυσικά, μπορούσαν να γίνουν και ανταλλαγές σε μπίλιες.
Uno
Εύκολο και στη μεταφορά του πρόκειται για το αγαπημένο παιχνίδι της οικογένειας από το 1971. Το UNO! συγκεντρώνει έναν σπάνιο συνδυασμό χαρακτηριστικών: είναι απλό, θέλει στρατηγική και διασκεδάζει τους πάντες, ανεξαρτήτως ηλικίας. Και ναι ήμασταν όλοι εκεί στις διακοπές για να παίξουμε μαζί του.
Σβούρα
Ένα παιχνίδι τόσο απλό, αλλά με απίστευτη γοητεία. Η σβούρα, με τον σπάγκο και την περιστροφή της, προκαλούσε δέος καθώς γύριζε ασταμάτητα. Κάθε παιδί είχε τη δική του τεχνική στο πέταγμα και πολλές φορές γίνονταν... διαγωνισμοί για το ποια σβούρα θα μείνει περισσότερη ώρα όρθια!
Γιο-γιο
Μεταλλικό ή πλαστικό, απλό ή φωτεινό, το γιο-γιο ήταν παιχνίδι δεξιοτεχνίας. Τα «τρικ» όπως το «σκυλάκι», το «ρολόι» ή το «βόλτα» έδιναν κύρος στο παιδί που τα κατάφερνε. Και φυσικά, δεν έλειπαν οι κόμποι στο σχοινί και οι... αποτυχημένες απόπειρες!
Η ρετρό Αθήνα των 80's έχει κάτι το cult που σε γοητεύει
Pinball Παιχνίδι
Μπορεί να μην είχαμε όλοι πρόσβαση σε arcade, αλλά υπήρχαν μικρές εκδόσεις pinball για το σπίτι. Με ελατήρια, μπίλιες και φωτάκια, το παιχνίδι αυτό μας μετέφερε σε έναν κόσμο απόλαυσης και «σπασμένων ρεκόρ». Η χαρά του να κρατήσεις τη μπίλια μέσα στο παιχνίδι όσο το δυνατόν περισσότερο ήταν μοναδική.
Χλαπάτσα
Κάτι ανάμεσα σε παιχνίδι και... αηδία, η χλαπάτσα ήταν μια κολλώδης μάζα που λατρεύαμε να ζουλάμε. Κολλούσε στα χέρια, στους τοίχους, ακόμα και στο ταβάνι! Οι γονείς μπορεί να μην την αγαπούσαν ιδιαίτερα, αλλά για εμάς ήταν πηγή απεριόριστης διασκέδασης.
Τα παιχνίδια της παιδικής μας ηλικίας μπορεί να ήταν απλά, αλλά έκρυβαν μέσα τους αθωότητα, δημιουργικότητα και χαρά. Μας έμαθαν να παίζουμε, να χάνουμε, να μοιραζόμαστε. Και πάνω απ’ όλα, να φανταζόμαστε.
Μπορεί να έχουν αλλάξει οι εποχές, αλλά οι αναμνήσεις μένουν για πάντα ζωντανές. Και είναι μία υπενθύμιση ότι η χαρά βρίσκεται στα απλά πράγματα.
