Υπάρχει κάτι το παράδοξο σε αυτήν την σκέψη: Γνωρίζουμε ότι ποτέ δε θα μπορούμε να γίνουμε Brad Pitt - George Clooney αλλά για κάποιο λόγο αφήνουμε στην άκρη τη λογική και ταυτιζόμαστε. Θέλεις γιατί μας άρεσε να ανήκουμε σε μία κλειστή λέσχη και να ρίχνουμε - τρώμε βρωμόξυλο ενώ πιστεύουμε πως θα ρίξουμε το σύστημα ή να είμαστε οι αρχηγοί μίας συμμορίας που θα κλέψουμε ένα καζίνο; Όπως και να ΄χει, πάντα ταυτιζόμαστε με τους ήρωες της μεγάλης οθόνης. Είναι γοητευτικοί, είναι σκληροί και πάντα καταφέρνουν να τα φέρουν εις πέρας ακόμη κι αν έχουν ολόκληρο στρατό απέναντί τους. Α και φυσικά κάνουν σεξ με τις πιο καυτές παρουσίες του Hollywood. Αλίμονο. Σιγά μην τις άφηναν για εμάς.
Ωστόσο γιατί πιστεύουμε ακόμη ότι μπορούμε να ταυτιστούμε με τους celebrities στην πραγματική ζωή; Τι είναι αυτό που μας κάνει να ταυτιζόμαστε; Ποιος είναι ο λόγος που θέλω να φορέσω το ίδιο μαύρο κοστούμι του Keanu Reeves και να αποκτήσω το μειλίχιο βλέμμα του ενώ θα έχω δολοφονήσει τη μισή Νέα Υόρκη ως άλλος John Wick; Γιατί να φορέσω το ίδιο Calvin Klein εσώρουχο με τον Jeremy Allen White; Ή στο τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα, ποιος είναι ο λόγος που πιστεύω αφελώς ότι στην επόμενη έξοδο με τον κολλητό, θα σκάσουμε μύτη όπως οι Brad Pitt - George Clooney στην τελευταία τους εμφάνιση;
Με αφορμή τη νέα ταινία «Wolfs», που προβάλλεται και διαγωνίζεται στο Φεστιβάλ της Βενετίας, οι δύο γοητευτικοί ηθοποιοί έκαναν την εμφάνιση της χρονιάς. Αν υπήρχε μονάδα μέτρησης coolness, θα είχαν σπάσει κάθε ρεκόρ. Αβίαστα, σαν να αποτελεί πλέον δεύτερη φύση τους, βγήκαν από το τουριστικό σκάφος, στήθηκαν μπροστά στις κάμερες και έλαμπαν σαν τα πιο φωτεινά αστέρια του σύμπαντος. Δεν ήταν απροσπέλαστοι, δεν αρνήθηκαν να ακουμπήσουν τους θαυμαστές αλλά εκπέμπουν εκείνο το μοναδικό χαρακτηριστικό που κάνει έναν άνθρωπο γοητευτικό: Αυτοπεποίθηση.
Μπορούμε να ταυτιστούμε με δύο από τους πιο cool, sexy και γοητευτικούς ανθρώπους του πλανήτη; Σε καμία περίπτωση. Ωστόσο έχουμε την ευκαιρία να πάρουμε δωρεάν μαθήματα για την επόμενη έξοδο με τον κολλητό. Οκ δε θα σκάσουμε στο Φεστιβάλ της Βενετίας με σκάφος αλλά ενδεχομένως για τσίπουρο στο Μετς. Αλλά αυτό δεν έχει καμία μα καμία σημασία. Η ουσία βρίσκεται στο ανεπιτήδευτο. Εκείνο το κλισέ “να είσαι πραγματικά ο εαυτός σου”.
Διότι ο άνδρας σου χθες, του σήμερα και του αύριο οφείλει να είναι forward thinker και επαναστατικά σκεπτόμενος. Και δίπλα του ο κολλητός του, με τον οποίο ωριμάζουν, δημιουργούν εκείνες τις αναμνήσεις που τους σφυρηλατούν και υγεία να έχουμε, να τις θυμόμαστε πίνοντας ένα ποτήρι ροζέ κρασί από τα αμπέλια του Brad Pitt. Ε ας το ζήσουμε και εμείς λιγάκι.
