Τα ασφαλιστικά ταμεία δοκιμάζονται από την πίεση που δέχονται λόγω της ετεροβαρούς κατανομής μεταξύ ασφαλισμένων και συνταξιούχων. Το κατά πόσο μπορεί να συνδεθεί το προσδόκιμο ζωής με την παράταση του εργασιακού βίου είναι ένα ζήτημα που έχει απασχολήσει όλους τους εμπλεκόμενους στην αγορά εργασίας, εργοδότες, εργαζόμενους και διοικήσεις ασφαλιστικών ταμείων. Η αύξηση γενικά της ηλικίας συνταξιοδότησης παρουσιάζεται είτε ως πανάκεια είτε ώς αναγκαία λύση για την επιβίωση του ασφαλιστικού συστήματος.
Αν είναι εφαρμόσιμο μέτρο και ποια είναι τα πραγματικά του οφέλη δεν ήταν μέχρι σήμερα χειροπιαστά στοιχεία και γι’αυτό οι ομοσπονδιακές αρχές της Γερμανίας διεξήγαγαν μία έρευνα για να δουν κατά πόσο είναι εφικτή και ωφέλιμη μια τέτοια αύξηση και κυρίως κατά πόσα χρόνια. Το δείγμα των συμμετεχόντων στην έρευνα ήταν όσο πιο διαστρωματοποιημένο γινόταν. Συμμετείχαν εργαζόμενοι από διάφορες χώρες της Ευρώπης, από όλες τις κοινωνικοοικονομικές ομάδες, χωρισμένοι σε δύο ηλικιακές κατηγορίες, μία 50-59 ετών και η άλλη 60-69. Τα αποτελέσματα της έρευνας εκπλήσουν και παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον καθώς δεν είναι ίδια για όλους τους συμμετέχοντες.
Αρχικά σε μια ανεπτυγμένη χώρα όπως η Σουηδία, ένας 60χρονος χαμηλού μορφωτικού επιπέδου θα δύναται να εργαστεί 4,2 χρόνια περισσότερα από όσο σήμερα, ένας αντίστοιχος υψηλού μορφωτικού επιπέδου για 2 χρόνια περισσότερα. Στον τομέα της σωματικής υγείας και οι δύο άντρες θα έχουν παραπλήσια πρόσθετα χρόνια καλής υγείας με 8,4 και 8,7 αντίστοιχα. Σε μία όχι και τόσο ανεπτυγμένη χώρα όπως η Βουλγαρία όμως η εικόνα είναι διαφορετική. Άντρες υψηλής και χαμηλής μόρφωσης μπορούν να εργαστούν 4,5 χρόνια παραπάνω, αλλά αυτό δεν μεταφράζεται το ίδιο στους δείκτες καλής υγείας. Αυτοί με την υψηλή μόρφωση θα έχουν 3 περισσότερα χρόνια καλή υγείας σε σχέση με όσους έχουν χαμηλότερη μόρφωση.
Συμπερασματικά επιβεβαιώθηκε η εκτίμηση για περιθώριο αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης, όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει οριζόντια. Ανά περίπτωση θα πρέπει να εξεταστούν μία σειρά από κοινωνικοοικονομικούς και υγειονομικούς παράγοντες προς αποφυγή αδικιών και στρεβλώσεων.
