Επειδή είχαμε εκλογές και σε λίγες μέρες θα έχουμε τις επαναληπτικές και λίγες μέρες μετά θα έχουμε και τις εθνικές και γενικά θα περνάμε τη ζωή μας τις επόμενες εβδομάδες μέσα σε εκλογικά κέντρα και πίσω από παραβάν, καλό είναι να εντοπίζουμε έγκαιρα και υπεύθυνα τους χαρακτηριστικότερους τύπους που έχουν σαν υδροβιότοπο τα εκλογικά κέντρα.
Τους κορμοράνους της εκλογικής διαδικασίας. Αυτούς που ζουν ανάμεσά μας και δεν αλλάζουν, όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσες εκλογικές αναμετρήσεις κι αν έχουμε βάλει στο παλμαρέ μας.
1. Ο Υποψήφιος
Είναι υποψήφιος Δήμαρχος, Δημοτικός Σύμβουλος ή Βουλευτής, δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι το πλατύ χαμόγελο, το σακάκι ή σκέτο πουκάμισο αν κάνει ζέστη, η κονιορδοσύνη και οι ατάκες - προκάτ που χρησιμοποιεί. Π.χ., αν είσαι με το παιδί σου, στάνταρ θα τον ρωτήσει τι τάξη πάει, τι ομάδα είναι, αν είναι καλός μαθητής και ακόμα πιο στάνταρ θα του πει «σε λίγα χρόνια θα σε κάνω δημοτικό σύμβουλο». Σε ΟΛΑ τα παιδάκια που θα δει μαζί τους γονείς έξω από την αίθουσα που ψηφίζουν. Κατά τα άλλα, θα κάνει χειραψία ακόμα και με τα δέντρα, θα χαιρετίσει ακόμα και τα θρανία και θα έχει μια «καλή κουβέντα» για όλους: «ομόρφυνες κυρα-Παγώνα μου», «πότε θα σε παίξω ένα ταβλάκι κύρις Μίλτο;», «μην ανησυχείτε, θα το τακτοποιήσουμε το θέμα σας άμεσα», «έχω ενημερώσει το Δήμαρχο για την περίπτωσή σας», «έχω μιλήσει στον Υπουργό», «θα τα κόψουμε τα κλαδιά από το ξερό δέντρο από Δευτέρα κιόλας». Επαγγελματίας παπαντζής, σαν να βγήκαν από το εργοστάσιο χιλιάδες τέτοιοι, ώστε να υπάρχει τουλάχιστον ένας σε κάθε εκλογικό κέντρο.
2. Ο δεν-την-παλεύω-ηλικιωμένος
Καταρχάς δυνανασχετεί με την ουρά. Αν είναι κοτσονάτος, περιμένει όρθιος μουρμουρώντας. Αν δεν είναι, ζητάει να καθίσει κάπου και μουρμουράει καθιστός, αφού φυσικά έχει καταστήσει σαφές σε όλους τους Έλληνες ότι «Η ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΜΕ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ, ΑΠΛΑ ΚΑΘΙΣΑ ΛΙΓΟ ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΑΡΘΡΙΤΙΚΑ». Όταν φτάνει η ευλογημένη στιγμή να μπει μέσα, μπαίνει με τη διακριτικότητα Τάταρου πολεμιστή, ρωτάει «πού ψηφίζω;», «πόσους σταυρούς;», «σε ποιο παραβάν;», «σε ποια κάλπη;» και «μήπως είδατε αν ήρθε και ψήφισε νωρίτερα η Παναγιώτα;» Αν έχει στυαρώμένο ψηφοδέλτιο, έχει καλώς, μπαίνει και τελειώνει σχετικά γρήγορα. Αν όμως δεν έχει σταυρωμένο και πρέπει να επιλέξει και να σταυρώσει μέσα στο παραβάν, την κάτσαμε τη βάρκα. Θα περιμένεις και θα περιμένεις και θα περιμένεις να φτύσει δάχτυλο, να πάει στο επόμενο και στο επόμενο και τελειωμό δεν θα έχει. Όταν κάποια στιγμή θα αποφασίσει να βγει, κρατάει το φάκελο σαν να έχει μέσα χρυσές λίρες και σχεδόν δεν θέλει να το αφήσει να εισέλθει στην κάλπη.
3. Ο πέφτουλας
Κάθε στιγμή είναι κατάλληλη για καμάκι για τον ήρωά μας και φυσικά οι εκλογές είναι μια υπέροχη περίσταση, όπου ένα σωρό κοριτσόπουλα και μεγαλύτερες κυρίες μπαίνουν στο ραντάρ του. Και επειδή ακριβώς είναι αναγκασμένες να περιμένουν λίγη ή πολλή ώρα, έχει το χρόνο να κάνει παιχνίδι. Θα ξεκινήσει το κόντακτ από την ουρά και το πλησιέστερο γυναικάκι, με ατάκες όπως «εδώ ψηφίζατε πάντα;» ή «εσείς μέχρι πέρυσι πρέπει να πηγαίνατε εδώ σχολείο!», αν θέλει να τερματίσει το κολακόμετρο, αδιαφορώντας φυσικά που το συγκεκριμένο σχολείο είναι δημοτικό. Θα προσπαθήσει να μάθει αν μένει εδώ γύρω το θήραμά του, αν θα κάνει κάτι μετά ή θέλει να πάνε για καφέ να συζητήσουν τα εκλογικά αποτελέσματα. Αν δεν έχει κανένα αποτέλεσμα, δεν απογοητεύεται: ο Γύπας θα ανοίξει τα φτερά του πλέον μέσα στην αίθουσα, αφού στοχεύσει προς εφορευτική επιτροπή μεριά ή την δικαστική αντιπρόσωπο, με σαλιάρικες ατάκες τύπου «εσείς έχετε την ταυτότητά μου και ξέρετε το όνομά μου. Το δικό σας ποιο είναι;» και «μια που δείχνετε κουρασμένη, να σας φέρω έναν καφέ να κάνετε ένα διάλειμμα;»
4. Ο λαμόγιας της εφορευτικής επιτροπής
Την προηγούμενη φορά που τον είχαν καλέσει κατάφερε να καβαντζωθεί και να μην πάει, αλλά αυτή τη φορά δεν μπόρεσε να βρει χαρτί από γιατρό και αναγκαστικά πήγε. Το ότι πήγε όμως, δεν σημαίνει ότι έχει και καμιά ιδιαίτερη διάθεση να προσφέρει έργο και να βοηθήσει τους υπόλοιπους ανθρώπους που επίσης έχουν να σηκώσουν το βαρύ αυτό φορτίο: θα πάει 6 φορές για καφέ. Άλλες 6 για να πάρει κάτι να φάει. Θα προφασιστεί ότι έχει ένα σημαντικό τηλεφώνημα και πρέπει να βγει λίγο έξω. Θα πει ότι πάει τουαλέτα - αυτό θα γίνει 12 φορές. Θα πεταχτεί για τσιγάρα. Θα βρει γνωστό και θα κάτσει να μιλήσει μαζί του κανένα 20λεπτο. Θα έχει ξεχάσει κάτι στο αυτοκίνητο και θα πάει να το φέρει. Θα πει «πετάγομαι λίγο στο σπίτι να αλλάξω ένα πουκάμισο, εδώ δίπλα μένω». Γενικά, ζήτημα να κάτσει συνολικά δυο γεμάτες ώρες στο πόστο και δεν υπάρχει καμία δύναμη στον κόσμο αυτόν ή οποιονδήποτε άλλον κόσμο, που θα τον αναγκάσει να «δουλέψει» τη μέρα αυτή.
5. Το παιδάκι
«Έλα μωρέ, παιδί είναι, άστο να παίξει. Βαρέθηκε τόση ώρα». Αυτός είναι ο κωδικός που πυροδοτεί την ασυδοσία του μικρού μας φίλου, ο οποίος έχει πλέον το ελεύθερο από τους γονείς του να κάνει ό,τι γουστάρει: θα τρέξει. Θα κρυφτεί. Θα αμολήσει τα αυτοκινητάκια του. Θα πιτσιλήσει τον κόσμο με το νεροπίστολό του. Θα πει «ΒΑΡΕΘΗΚΑ, ΠΟΤΕ ΘΑ ΦΥΓΟΥΜΕ;» Θα φάει. Θα πετάξει κάτω το φαγητό που δεν θέλει. Θα φωνάξει «ΜΑΜΑ, ΘΕΛΩ ΤΣΙΣΑ». Θα αρχίσει να ρωτάει όλο τον κόσμο άσχετα πράγματα («πώς σε λένε»; «έχεις παιδιά;» «τι δουλειά κάνεις;», «τι ομάδα είσαι;»). Είναι χαριτωμένο για τα πρώτα 5 λεπτά. Μετά, είναι ένα πλάσμα από την Κόλαση, που κάνει την - ήδη ανυπόφορη αναμονή σου - πραγματικά φρικτή. Κανονικά, παραχωρείς τη σειρά στους γονείς του, να πάνε να ψηφίσουν μια ώρα αρχίτερα μπας και εξαφανιστούν, παίρνοντας μαζί τον Μικρό Σατανά.
