Η Τραϊάνα Ανανία, παρεξηγήθηκε που ο Κυριάκος Παπαδόπουλος της έστειλε ένα μήνυμα στα social media που έγραφε «Καλημέρα. Τι κάνεις εσύ;» Προτού προχωρήσουμε, ας θυμίσουμε σε μικρούς και μεγάλους φίλους ότι η κυρία Ανανία έπαιζε στην τηλεοπτική σειρά «Συμμαθητές», πήγε στο «Nomads» αλλά κάπου ενδιάμεσα μας χάρισε αυτή τη μοναδική τσιφετελο-στιγμή στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου «Στην υγειά μας ρε παιδιά»:
Και τώρα που κάποιοι θυμήθηκαν «από πού την ξέρουν», πάμε παρακάτω: όπως λέγαμε, η κυρία Ανανία προσβλήθηκε που ένας άγνωστος, εν προκειμένω ένας ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται στο εξωτερικό της μίλησε στον ενικό και της απευθύνθηκε χωρίς να τη γνωρίζει.
Και είπε όχι απλά να βγάλει τη συνομιλία τους φόρα παρτίδα, αλλά και να ξεσπαθώσει με ένα μακροσκελές κείμενο κατά του σεξισμού, της σεξουαλικής παρενόχλησης που έχει βιώσει, των λιγούρηδων που στέλνουν την τσουτσού τους σε dick-pic και λένε διάφορες χυδαιότητες όπου δουν κανένα ωραίο κορίτσι.
Όλα αυτά τα πυροδότησε ένα αθώο «Καλημέρα. Τι κάνεις εσύ;», που στο μυαλό της κυρίας Ανανία ήταν προάγγελος καμακιού, προθάλαμος «πεσίματος» και ορντέβρ για να μπει ο ποδοσφαιριστής στο «κυρίως πιάτο» - δεν προκύπτει βέβαια από μια «Καλημέρα» κάτι τέτοιο, αλλά έτσι ένιωσε η κυρία για λόγους που γνωρίζει η ίδια.
Ακολουθεί φωτογραφικό άλμπουμ της ομολογουμένως πανέμορφης Τραϊάνας Ανανία:
Για να τα λέμε και όλα...
Εργάζομαι 26 χρόνια στο χώρο της δημοσιογραφίας, τα 18 απ’ αυτά στα περιοδικά, οπότε έχουν δει τα μάτια μου και έχουν ακούσει τα αυτιά μου κυριολεκτικά τα πάντα, έχω δει το πιο χυδαίο και το πιο σκοτεινό πρόσωπο της «μαγκιάς», του «πρέπει να βοηθήσεις κι εσύ κάπως για να γίνεις εξώφυλλο», του «τι θα κάνεις το βράδυ; Πρέπει να συζητήσουμε τις λεπτομέρειες της φωτογράφισης» και «πάρε μια φίλη σου κι έλα το βράδυ σπίτι μου». Έχω δει σεξουαλική παρενόχληση σε κάθε της μορφή γύρω μου κι έχω γίνει κι εγώ αποδέκτης παρενόχλησης. Αλλά μια που σε όλα αυτά τα χρόνια, εκ των οποίων αρκετά σε θέση Διευθυντή ή Αρχισυντάκτη αντρικών περιοδικών, δεν διανοήθηκα ποτέ να παρενοχλήσω με οποιονδήποτε τρόπο καμία κοπέλα (μοντέλο, ηθοποιό, τραγουδίστρια, χορεύτρια, δημοσιογράφο, σελέμπριτι) που συνάντησα ή συνεργάστηκα, από τις (κυριολεκτικά) δεκάδες εκατοντάδες που γνώρισα, μου δίνει το «δικαίωμα» να πω κι εγώ την άποψή μου.
Αν με ρωτάτε λοιπόν αν πρέπει να μιλάμε ανοιχτά για τη σεξουαλική παρενόχληση σε κάθε έκφανσή της, στο δρόμο, στη δουλειά, στα social media, στις συνεντεύξεις για δουλειά, στο μόντελινγκ, την τηλεόραση ή τη «νύχτα», θα έλεγα πως όχι απλά πρέπει να μιλάμε αλλά να φωνάζουμε: όποιος αντιμετωπίζει μια γυναίκα σαν ένα κομμάτι κρέας, όποιος θεωρεί πως όποια γυναίκα είναι σέξι είναι αυτομάτως και διαθέσιμη και έχει δικαίωμα να της στείλει σε φωτό της τσουτσού του και στα καπάκια να τη βρίσει αν δεν ανταποκριθεί στο «ερωτικό του κάλεσμα», ας «καεί στη φωτιά», ας διαπομπευθεί κι ας αντιμετωπίσει τις συνέπειες του Νόμου – μακάρι να υπάρξει ένα σαφές και ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο που θα προστατεύει την καθεμία και τον καθέναν που δέχεται οποιασδήποτε μορφής σεξουαλική παρενόχληση ή επίθεση. Αλλά το «Καλημέρα. Τι κάνεις εσύ;», σόρι κιόλας, δεν εμπίπτει στην παραπάνω κατηγορία.
Τα όρια του politically correct
Γενικά μας έχει χτυπήσει μια ατέλειωτη «κορεκτίλα» στο κεφάλι τον τελευταίο καιρό και κάπου έχουμε ζαλιστεί κι έχουμε χάσει και τη μπάλα και το μέτρο: όχι στον σεξισμό, όχι στον ρατσισμό, όχι στις διακρίσεις κάθε μορφής, όχι στη χυδαιότητα αλλά όχι και στην υπερβολή και την «αποστείρωση» και την στέρηση ελευθερίας έκφρασης. Το να πεις κάποιον «μαύρο» δεν είναι ρατσιστικό – ρατσισμός είναι να τον πεις «αράπη» ή «πίθηκο» και επιπλέον δεν νομίζω ότι το «έγχρωμος» τον κάνει να νιώθει και πολύ καλύτερα. Το να πεις κάποιον «κοντό» δεν είναι προσβολή, είναι μια καταγραφή της πραγματικότητας. Αν μια γυναίκα ή ένας άντρας έχει παραπανίσια κιλά με γεια του και χαρά του και αν νιώθει καλά με το σώμα του ας έχει όσα κιλά γουστάρει, αλλά δεν παύει να είναι παχουλός ή παχουλή – και παραμένει παχουλός ή παχουλή ακόμα κι αν τον βαφτίζουμε «Plus Size Model» και συμμετέχει σε reality μόδας. Το να διαπιστώσεις επίσης ότι μια γυναίκα δεν είναι τόσο όμορφη άβαφη ή ότι στα δικά σου μάτια και στα δικά σου κριτήρια είναι άσχημη για μοντέλο ή ένας άντρας είναι άσχημος γενικώς, δεν είναι σεξισμός, ρατσισμός ή προσβολή – είναι προσωπική άποψη.
Τα έχουμε ξαναγράψει: «Μήπως η Πολιτική Ορθότητα θέλει σκότωμα;»
Λέμε όχι στην καφρίλα και στην ισοπέδωση, στη χυδαιότητα και τη μισανθρωπιά, στον σεξισμό και τον ρατσισμό, αλλά ας μην τα κάνουμε όλα ίσωμα κι ας διατηρήσουμε το δικαίωμα να λέμε τη γνώμη μας και να κάνουμε πλάκα και να μην έχουμε κάποιον απέναντι να μας κουνάει το δάχτυλο με αυστηρότητα και να μας εγκαλεί στην τάξη. Δεν γίνεται να «φοβάσαι» να μιλήσεις ή να κάνεις πλάκα για κάτι, στα social media, στα σάιτς, στο ράδιο ή την τηλεόραση, διότι όλο και κάποιος θα πεταχτεί με μια ένεση «politically correctness» στο χέρι, έτοιμος να σε τρυπήσει. Και επιπλέον, υπάρχουν και καλύτεροι τρόποι για να εξασφαλίσει κάποιος 15 λεπτά δημοσιότητας ή 15 άρθρα σε σάιτς, από το να γράψει ένα ολόκληρο «σεντόνι» ποινικοποιώντας μια διαδικτυακή «Καλημέρα» - μια επαγγελματική επιτυχία για παράδειγμα, ένας φοβερός τηλεοπτικός ρόλος, ένα τραγούδι που έγινε σουξέ, ένα καλογραμμένο άρθρο, μια τρομερή θεατρική παράσταση, θα σου εξασφαλίσει κάτι πολύ καλύτερο και πολύ παραπάνω από 15 λεπτά δημοσιότητας.
