Ας είμαστε ειλικρινείς. Κανείς δεν περίμενε την θεαματική πρόοδο του John Wick. Για κάποιους έπαιξε ρόλο το σενάριο, για άλλους η καλοστημένη χορογραφία και για άλλους ο συμπαθέστατος Keanu Reeves. Ή και όλα τα παραπάνω μαζί. Το μόνο σίγουρο ωστόσο είναι πως, έστω και άθελά του, ο Keanu ξεκίνησε ένα νέο ρεύμα στα action movies που έδειχνε να έσβηνε και τώρα έχει πάρει και πάλι τα πάνω του.
Ο Keanu ωστόσο, αν το καλοσκεφτείς, αυτό το κάνει εδώ και χρόνια και μάλιστα με επιτυχία. Όταν ο κινηματογράφος έκανε ακόμα macho πολεμικές σκηνές που ήταν πιο ψεύτικες και από το ίδιο το ψέμα, εκείνος έφερε το κινέζικο wushu στις ταινίες δράσης με το Matrix. Κάτι που όλοι περίμεναν να σβήσει έγινε τάση, αντιγράφηκε και πήγε ένα βήμα παραπέρα με όλες τις ταινίες που ακολούθησαν μετά. Την επόμενη δεκαετία η χορογραφία έγινε πιο προσεγμένη προωθώντας στυλ πέρα από το karate, σε ταινίες όπως ήταν τα Taken του Liam Neeson με το Nagasu Do ή το KFM που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στα Batman του Christopher Nolan. Τέλος, με τα Ip Man του Donnie Yen και τα Raid του Iko Uweis, η παράδοση μπήκε για τα καλά στις ταινίες με τέχνες όπως το Wing Chun και το Silat αντίστοιχα.
Εκεί που ενδεχομένως όλα τα παραπάνω έκαναν τον κύκλο τους και προβλήθηκαν ξανά και ξανά μέσω άλλων ταινιών, κατώτερων ενδεχομένως των περιστάσεων, ο John Wick ήρθε να θυμίσει πως αν έχεις το ιδανικό πάντρεμα χορογραφίας και υπόθεσης, μπορείς να φτιάξεις μία σπουδαία ταινία δράσης. Ο John Wick ακολούθησε -κατά ένα τρόπο- τη Neo συνταγή όσον αφορά το πιστολίδι, αλλά αυτή τη φορά έμεινε πιστός στο judo και το jiu-jitsu των αδερφών Machado. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό φυσικά. Ο John Wick του Keanu Reeves, ήταν ενδεχομένως και η μόνη σοβαρή απάντηση σε assassin ρόλο, τύπου Agent 47. Λιγομίλητος και φονικός, όπως πρέπει να είναι όλοι αυτοί οι χαρακτήρες.
Διάβασε επίσης: Ένας Έλληνας υπολόγισε πόσο κόσμο έχει ξεκάνει ο John Wick 4.
Στην τέταρτη ταινία, ο χορογράφος Jonathan Eusebio έφερε στο προσκήνιο και το Jeet Kune Do του Bruce Lee, δίνοντας έμφαση στην κίνηση και την αποτελεσματικότητα – όπως ακριβώς το φανταζόταν και ο ιδρυτής του. Άλλωστε ο Bruce Lee ήξερε πως ο καλός μαχητής δεν είναι απαραίτητα κάποιος που ξέρει τέλεια ένα συγκεκριμένο στυλ, αλλά αυτός που μπορεί να αφομοιώσει το οποιοδήποτε και να ενεργήσει ανάλογα μέσα στη μάχη.
Χρωστάμε πολλά περισσότερα στον John Wick από όσα νομίζετε.
