Σίγουρα θα διαβάσατε για την επιστροφή του αγαπημένου Henry Cavill στο Black Adam και στο πλευρό του Dwayne Johnson, αλλά πριν μερικές ώρες αποκαλύφθηκε ακόμη μία είδηση γύρω από το παρασκήνιο της παραγωγής και της Warner Brothers. Ο The Rock αποκάλυψε πως, ακόμα και πριν επιβεβαιωθεί η ταινία Black Adam και ενώ ο ίδιος βρισκόταν σε συζητήσεις, υπήρχε μία αδιανόητη μουρμούρα στα ανώτερα κλιμάκια της -πλέον- παλιάς διοίκησης της Warner Brothers, όπου οι ιθύνοντες δεν ήθελαν να ακούσουν καν το όνομα του Cavill. Ή μάλλον για την επανεμφάνισή του ως Superman.
Όσοι είστε φανς της DC εκεί έξω, ξέρετε καλά πως ο κινηματογράφος δεν έχει φερθεί καθόλου καλά στους ήρωες. Για την ακρίβεια, μπορούμε να πούμε με απόλυτη βεβαιότητα, πως δεν υπάρχει έστω μία ταινία που κατάφερε να μεταδώσει όλο αυτό το hype που έχτισε η Marvel την τελευταία δεκαετία και γέννησε μία καινούργια εποχή για τους φανς της – πόσο μάλλον όταν πριν μερικά χρόνια απειλούταν με χρεοκοπία. Ο Dwayne Johnson δήλωσε πως για έξι χρόνια, προσπαθούσε μαζί με παραγωγούς και σεναριογράφους να πείσουν την Warner Brothers που είχε τα δικαιώματα, για μία επιστροφή του Superman. Που δεν είναι μόνο μία σωστή επιχειρηματική σκέψη, αλλά και μια δικαίωση για τους φανς που γνωρίζουν το backstory με τον Black Adam και πόσα κατάφερε να προσφέρει ο Cavill στο ρόλο.
Εδώ αξίζει να κάνουμε μία μικρή αναδρομή και να θυμηθούμε το Man of Steel. Πέραν του ότι ήταν μία κορυφαία ταινία, ήταν ίσως η πρώτη που έδωσε στον Superman ένα γήινο, προσιτό, ανθρώπινο στόρι, σε βαθμό που θα μπορούσε να ήταν το Batman Begins του. Όχι πως ο Christopher Nolan δεν έβαλε το χεράκι του για να παραδώσει μία ιστορία στα χνάρια του Σκοτεινού Ιππότη, αλλά η αλήθεια είναι πως ο ίδιος ο Cavill αγάπησε τον ρόλο. Γιατί; Γιατί υπήρχε στο δωμάτιο του ένα μεγάλο πόστερ του Christopher Reeve και ονειρευόταν κάποια στιγμή να πάρει το ρόλο. Το ίδιο συνέβη με το Witcher όπου είχε παίξει και τα τρία παιχνίδια, όπως παίζει και Warhammer και έχει επίσης τερματίσει την αρχική τριλογία των Mass Effect – για τα οποία έχει δηλώσει πως θέλει να πρωταγωνιστήσει ως Commander Shepard.
Όλα αυτά μας βάζουν στο ακόλουθο σκεπτικό. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που είναι αληθινοί nerds όπως ο Cavill και δεν βλέπουν την κάθε δουλειά ως μία ακόμη ευκαιρία για χρήματα. Σε αυτούς τους ανθρώπους είναι που πρέπει να επενδύσουν οι μεγάλες εταιρείες, χωρίς να χρονοτριβούν για το αν πρέπει ή όχι να τους συμπεριλάβουν σε κάποιο μεγάλο πρότζεκτ. Η διαφορά του Dwayne Johnson και ο λόγος που άσκησε την πίεση που άσκησε, είναι το επιχειρηματικό του δαιμόνιο. Ξέρει ακριβώς πως δεν είναι μια σοφή κίνηση, αλλά η μόνη κίνηση που μπορεί να κάνει μία εταιρεία που γνωρίζει πόσο συμπαθής είναι ο ηθοποιός στα ρούχα ενός εμβληματικού ήρωα.
Βέβαια δεν μιλάμε πλέον για την ίδια διοίκηση στη Warner Brothers, οπότε μπορεί να πει κανείς ότι ένα ακόμη σωρό πλάνα που μέχρι τώρα είχαν μείνει στον πάγο, όπως ένα reboot του Green Lantern, μπορούν να δημιουργηθούν μόνο από ηθοποιούς που πραγματικά θα γουστάρουν να παίξουν τον Hal ή τον Kyle. Αυτή είναι η ευχή και ταυτόχρονα η κατάρα με τις ταινίες που είναι βασισμένες σε κόμιξ και σε παιχνίδια. Ότι από τη μία μπορούν να κάνουν τα όνειρα του κοινού πραγματικότητα, αλλά από την άλλη η ευθύνη είναι τεράστια. Και επειδή ακριβώς δεν υπάρχει χώρος για λάθη, έχει μεγάλη σημασία ο πρωταγωνιστής να ξέρει σε ποιο σύμπαν βρίσκεται. Με λίγη τύχη, αν είναι από πριν φαν του πρότζεκτ, θα παραδώσει κάτι μοναδικό ακόμη και αν το στόρι είναι πολύ δυνατό. Η πρώτη σεζόν του Witcher είναι ίσως το πιο πρόσφατο δυνατό παράδειγμα.
Οπότε ας χαρούμε για τώρα με την προσθήκη του Henry Cavill και ας ελπίσουμε πως αυτή η κίνηση θα έχει ως αποτέλεσμα να έρθει κι άλλος κόσμος μπροστά που να προτείνει ο ίδιος στις εταιρείες μοναδικά πρότζεκτ με στόχο να παραδώσει στον κόσμο αυτό που ονειρεύεται.
Και δεν είναι λίγες οι ιστορίες μέσα από σελίδες και κονσόλες που μπορούν να πάρουν σάρκα και οστά, έτσι δεν είναι;
