Είναι άραγε δόκιμο, αδόκιμο ή υπερβολικό να πούμε «έχουμε πρωτάθλημα ξανά», επειδή έφυγε ο βασικός επιθετικός του πρώτου της βαθμολογίας, με τον δεύτερο να ακολουθεί 8 βαθμούς πίσω; Κανονικά η απάντηση θα ήταν «σιγά τα λάχανα» και θα συνεχίζαμε τη ζωή μας σαν να μην τρέχει τίποτα, αν για παράδειγμα στη θέση του ΠΑΟΚ ήταν ο Ολυμπιακός και έχανε εκείνος τον πρώτο του σκόρερ. Όχι όμως επειδή ο Ολυμπιακός είναι καμιά «υπερομάδα» και ο ΠΑΟΚ καμιά «ομαδούλα της σειράς», αλλά κυρίως διότι ο Ολυμπιακός έμαθε τόσα χρόνια που κάνει πρωταθλητισμό και παίρνει πρωταθλήματα και τις κρίσεις να ξεπερνά και τις απώλειες να «μακιγιάρει» και τις διαφορές που έπαιρνε στη βαθμολογία να συντηρεί. Είχε μάθει να τον «καταδιώκουν» και όχι να κυνηγά, είχε την ψυχραιμία να ξεπερνά μια κακή περίοδο ή την μη – ψυχραιμία: πήγαινε ο Κόκκαλης ή ο Μαρινάκης στου Ρέντη και την πρώτη φορά έλεγαν «σας πιστεύω, παίξτε σαν Ολυμπιακός». Τη δεύτερη φορά που «έπρεπε» να πάνε, τους έπαιρνε όλους ο διάολος και είτε με τον έναν τρόπο, είτε με τον άλλον, με το καλό ή με το άσχημο, γινόταν η δουλειά.
Ο ΠΑΟΚ όμως;
Ο ΠΑΟΚ είναι «άμαθος» σε διαχείριση προβαδίσματος, πρωταθλητισμού στην πράξη και όχι στα λόγια, να τον καταδιώκουν και όχι να κυνηγάει εκείνος λαχανιασμένος. Πήγε να τα κάνει όλα σωστά πέρυσι, έπαιξε ωραία μπάλα, ξόρκισε την κατάρα του «δεν κερδίζω όταν φεύγω από την Τούμπα» και τελικά μια με το ρολό και την άλλη με τη μπούκα του Σαββίδη, τα έκανε όλα λάθος.
Οπότε φέτος είπε να αλλάξει τροπάρι: φροντίζει πολύ πιο προσεκτικά τα εξωγηπεδικά του, στην Τούμπα ή μακριά απ’ αυτήν (με ελάχιστες εξαιρέσεις), αφαίρεσε θέαμα από το κοκτέιλ, πρόσθεσε κυνισμό και αποτελεσματικότητα, «νίκες να’ναι κι όπως να’ναι» και ελπίζει να καταφέρει φέτος αυτό που στερήθηκε πέρυσι. Μόνο που έχει αυτή τη στιγμή να αντιμετωπίσει ένα μεγάλο πρόβλημα – όχι δυσεπίλυτο, αλλά μεγάλο. Και θα παίξει πολύ σημαντικό το πόσο διάστημα θα του πάρει να το λύσει.
Bye bye, Alexander
Ο ΠΑΟΚ φέτος κέρδιζε ως τώρα ή τέλος πάντων δεν έχανε, διότι δημιούργησε μια σχέση απόλυτης εξάρτησης από το Αλεξάντερ Πρίγιοβιτς. «Έχτισε» όλο το παιχνίδι πάνω στον χαρισματικό Σέρβο, τον σημάδεψε, τον «τάισε», λειτούργησε ολόκληρη η ομάδα γι’ αυτόν, ώστε με τη σειρά του εκείνος να παίρνει τη μπάλα όπως πρέπει και να τη στέλνει στα δίχτυα με ποσοστά σχεδόν «Γιουγκοσλάβου μπασκετμπολίστα στις βολές»: στις δυο τελικές πάνω – κάτω, η μια «έγραφε». Έτσι πορεύτηκε ο φετινός ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου, χωρίς να ικανοποιεί αισθητικά, χωρίς να θέλγει, χωρίς να κερδίζει το θαυμασμό των ουδέτερων, αλλά πάντως κερδίζοντας τα τρίποντα. Τώρα όμως; Τώρα τα δεδομένα άλλαξαν: ο Πρίγιοβιτς είναι πλέον κάτοικος Σαουδικής Αραβίας, ο αντικαταστάτης του αναζητείται ή «ψήνεται» να έρθει το συντομότερο δυνατόν και ο Λουτσέσκου καλείται να βρει λύσεις άμεσα. Κυρίως καλείται να αποδείξει από τι προπονητικό «μέταλλο» είναι φτιαγμένος κι αν τελικά είναι τόσο καλός προπονητής.
Διότι το να αλλάξεις προσανατολισμό και τρόπο παιχνιδιού στα μέσα Γενάρη, δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου, ειδικά όταν δεν έχεις δουλέψει plan-B και plan-C ούτε στην καλοκαιρινή προετοιμασία, ούτε σε κάποια διακοπή του πρωταθλήματος. Και πού το ξέρουμε αυτό; Από το γεγονός ότι ακόμα και στα (λιγοστά) ματς που άφησε τον Πρίγιοβιτς στον πάγκο για να πάρει ανάσες, αναγκάστηκε τελικά κάποια στιγμή να τον ρίξει στον αγώνα για να καθαρίσει τη μπουγάδα. Τώρα όμως δεν υπάρχει Πρίγιοβιτς και τη μπουγάδα πρέπει να την καθαρίσουν άλλοι: αυτός που θα έρθει, όταν έρθει και όταν προσαρμοστεί και είναι έτοιμος να κάνει τη δουλειά και μέχρι τότε ο Καρέλης με τον Άκπομ, ο Ζαμπά με τον Πέλκα, ο Λημνιός, ο Μπίσεσβαρ ή ο Ελ Καντουρί – κάποιος ή κάποιοι από όλους τους παραπάνω κυρίους. Που δεν το έχουν κάνει ως τώρα, που δεν είχε δημιουργηθεί κάποιος δεύτερος «πόλος» σκοραρίσματος πίσω από τον Μπίσεσβαρ παρά μόνο «πόλοι» δημιουργίας για να σκοράρει ο Σέρβος, σέντρες πάρε – βάλε και κάθετες μπαλιές προς εκείνον, κινήσεις για να τραβάνε αμυντικούς μακριά του και να παίζει ένας – με – έναν.
Θα έρθει επιθετικός. Ο Μπεργκ ή ο Αραούχο ή ο Κουλούρης (τυχαία παραθέτω ονόματα που έχουν κυκλοφορήσει τις τελευταίες ημέρες) ή κάποιος άλλος. Κι εγώ λέω ότι θα διαλεχτεί προσεκτικά, ότι θα του γίνουν ταχύρρυθμα μαθήματα εκμάθησης συστημάτων και δεν θα αργήσει να βρει το δρόμο προς τις αντίπαλες εστίες. Μόνο που το Σαββατοκύριακο ο ΠΑΟΚ παίζει στην Τρίπολη, λίγη ώρα αφότου ο Ολυμπιακός θα έχει παίξει στη Λιβαδιά. Κι αν ο Ολυμπιακός περάσει με νίκη από τη Λιβαδιά, ένα παραπάνω «βαρίδι» θα το κουβαλάνε στην Τρίπολη οι παίκτες του ΠΑΟΚ. Νικάνε και το πετάνε στη σήραγγα του Αρτεμισίου φεύγοντας για Θεσσαλονίκη. Φέρνουν ισοπαλία ή χάνουν; Τότε θα υπάρξει προβληματισμός και ένα σχετικό άγχος – θα είναι το δεύτερο σερί ματς χωρίς τον Πρίγιοβιτς που ο ΠΑΟΚ δεν θα έχει νικήσει, μετά την ήττα 2-1 από την Παναχαϊκή και η διαφορά από τον δεύτερο θα έχει μειωθεί.
Αν ο Ραζβάν Λουτσέσκου όμως βρει τον τρόπο να πάρει ή να «κλέψει» το τρίποντο (μικρή σημασία έχει αν θα είναι το ένα ή το άλλο), τότε ο ΠΑΟΚ θα συνεχίσει στις ράγες χωρίς ανησυχία και θα κοιτάζει από τον καθρέφτη τι γίνεται πίσω του, σε σχετικά καλή απόσταση. Και ο προπονητής του θα είναι ο «μάγκας» που βρήκε άμεσα τον τρόπο να ξεπεράσει τον πρώτο μεγάλο σκόπελο της χρονιάς, χωρίς στραβοτιμονιές.
