«ΠΑΟΚ, κι ας μην με καταλαβαίνει κανείς!»

Συνέντευξη στον Χρήστο Μπαρούνη

Συνέντευξη τηλεφωνική, απομαγνητοφώνηση δύσκολη, διακοπές για κλήσεις (δικές του) ίσα με πέντε. Αλλά; Εμπειρία. Κάθε τηλεφώνημα με τον Γιώργο Μίνο, ακόμα και το «πάρε με σε 1 λεπτό σε παίρνω εγώ πάρε με», χωρίς κανένα ΠΑΟΚ ενδιάμεσα, ήταν και μία ξεχωριστή εμπειρία. Όχι για τον τρόπο που τα λέει, αλλά για αυτά που λέει και για αυτά που περιμένεις να πει. 

Όσο τον ακούς, τόσο γνωρίζεις τον κόσμο του, τόσο διεισδύεις στον ειρμό του και κατανοείς τη διάλεκτό του, η οποία αποκωδικοποιείται από τις δικές του αμέτρητες εμπειρίες, επιχειρώντας να τις ερμηνεύσει σε σειρά και αλληλουχία.

Όσο σου αραδιάζει ιστορίες της ζωή του σαν να ξεφυλλίζει άλμπουμ της Panini στην άλλη άκρη, νιώθεις αμήχανος, μπερδεμένος: Να του μιλήσεις στον ενικό παρασυρόμενος από το παρεΐστικο καλωσόρισμα με το που πατάει το πράσινο κουμπάκι για την εισερχόμενη; Ή να κρατήσεις τους τύπους και τις αποστάσεις;

Αναρωτιέσαι αν πρόκειται για καλτ φιγούρα ή απλά για έναν γνήσιο, ακομπλεξάριστο τύπο που αγνοεί τη λέξη φιλτράρισμα. Εκτός αν πρόκειται για τον ΠΑΟΚ, που αποτελεί φίλτρο και στάση ζωής. Η ερώτηση βρίσκει απάντηση και όλα τα ακατάληπτα εξήγηση από μία κοφτή και πεντακάθαρα διατυπωμένη ετυμολογία των παραπάνω χαρακτηρισμών: «Αν δεν είσαι αληθινός, είσαι ένα μηδενικό».

Την ώρα που στο μυαλό σου παίζουν related videos Μητσικώστα, Παράγοντα Εδεσσαϊκού και Μίνου σε παοκτζίδικη παράκρουση με κονσέρτο από σαρδάμ και σολάρισμα της λέξης ΠΑΟΚ, έρχεται το προειδοποιητικό μιουτάρισμα από την υπενθύμιση της 40ετούς δημοσιογραφικής του πορείας, με πολυετή θητεία στα ΝΕΑ και στην Κρατική Τηλεόραση. Στην οποία έχει αναγκαστεί να κάνει ακόμα και ρεπορτάζ Άρη.
Για να τελειώσουν τα βίντεο, να τελειώσει η πλάκα και να σκάσει στην οθόνη σου ένα επιτακτικό «insert coin σεβασμού» που σε προκαλεί να συνεχίσεις για να γνωρίσεις τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά. Αν αποδεχτείς την πρόσκληση ετοιμάσου να ακούσεις, χωρίς να διακόπτεις, τη -λεπτομερή- περιγραφή αμέτρητων ποδοσφαιρικών, δημοσιογραφικών και τόσων άλλων ιστοριών. Τότε που η αθλητικογραφία άνθιζε στην Ελλάδα, τότε που ο ΠΑΟΚ έπαιρνε Πρωτάθλημα. Τα καλά τα χρόνια. Τότε που...

Μπορεί να σε χωρίζουν μια 500ριά χιλιόμετρα, αλλά το θεσσαλονικιώτικο περιβάλλον που δημιουργεί μοιάζει με αδιάλλακτο και απαρέγκλιτο τελετουργικό φιλοξενίας, που φυσάει αέρα παραλιακό και φρεσκάρει την ατμόσφαιρα με ψεκασμούς αμεσότητας. Τέτοιας, που μπορείς να πας απευθείας στα αχνιστά τα θέματα και να μπουκάρεις στο ψητό. Σαν τον Ιβάν...

Με τον Σαββίδη πώς συνεννοείστε;

«Στα ελληνικά. Ξέρει καλά. Εγώ τον καταλαβαίνω. Και αυτός εμένα! Γενικά καταλαβαίνει τα ελληνικά, τα μιλάει επίσης, αλλά δεν θέλει να τα μιλάει δημόσια. Τον έχω ακούσει να μιλάει και στην καθαρεύουσα πολλές φορές».

Τα πηγαίνεις καλά μαζί του;

«Μια χαρά. Είναι ειλικρινής Τύπος. Θα σου πει αυτό που θέλει επί τόπου, στα ίσα. Ήταν μάλιστα και φαν δικός μου πριν καν έρθει στην Ελλάδα! Έβλεπε αθλητικές Κυριακές και είχε όλα τα βίντεο που μιλάω στην τηλεόραση. Έτσι μου έχει πει! Έβλεπε από το Ροστόφ Αθλητική Κυριακή επειδή είναι ΠΑΟΚ. Ένα πράγμα με χαλάει. Όταν είμαι μαζί του δεν μπορώ να καπνίσω, δεν με αφήνει. Δεν καπνίζει, δεν πίνει. Του αρέσει μόνο το τσάι και οι ξηροί καρποί».

Αν ήταν ποδοσφαιρική φάση, πώς θα περιέγραφες την μπούκα του στο γήπεδο;  

«Για μένα ήταν μία ατυχής στιγμή, που όμως έχω δει και παλαιότερα με άλλους προέδρους και ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του. /Θα μπορούσε να μην το έχει κάνει. Από τη στιγμή που το έκανε, ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Δεν αμαυρώνεις, όμως, κάποιον για μια στιγμή, ατυχή ξαναλέω, όταν έχει κάνει τόσα. Ο Σαββίδης έχει δώσει τα πάντα στον ΠΑΟΚ. Άλλαξε τα δεδομένα στο όνομα και στην ιστορία του ΠΑΟΚ προς τη θετική πλευρά και δεν μπορεί να διαγραφεί έτσι η προσφορά του. Ήταν μία στιγμή αγανάκτησης». 

Θα σου πήγαινε η καρδιά να πεις ή να γράψεις κάτι κόντρα στον ΠΑΟΚ;

«Είμαι ένθερμος υποστηρικτής του ΠΑΟΚ. Ο κάθε δημοσιογράφος ταυτίζεται με την ομάδα της οποίας καλύπτει το ρεπορτάζ, ειδικά αν είναι οπαδός της. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Όταν καλύπτεις τον ΠΑΟΚ και είσαι ΠΑΟΚ, τον υποστηρίζεις. Το ίδιο συμβαίνει και με άλλους ρεπόρτερ και με πολιτικούς συντάκτες. Αλλά, αν πιστεύεις κάτι και είναι διασταυρωμένο γιατί να μην το γράψεις; Η κάθε εταιρεία θέλει να προασπίσει τα συμφέροντά της. ΠΑΕ είναι, εταιρεία είναι. Δεν θα της πας κόντρα, αλλά πάντα σε κάποιους θα είσαι αρεστός και σε άλλους όχι. Είναι σαν τεντωμένο σχοινί. Από πολλούς δημοσιογράφους υπάρχει ειλικρίνεια, αλλά υπάρχει και φοβία. Μη χάσουν τη δουλειά τους».

Τι κινδύνους κρύβει να είσαι οπαδός και ρεπόρτερ της ίδιας ομάδας;

«Κανέναν. Φτάνει να είσαι άψογος σε αυτό που κάνεις. Να μην ταυτίζεσαι με τους διοικούντες, αλλά με αυτό που πιστεύεις ότι είναι σωστό. Ακόμα κι αν δεν είσαι αρεστός σε αυτόν που είναι στα ηνία, εσύ πρέπει να κάνεις αυτό που πρέπει χωρίς να κοιτάς το κόστος. Να κρατάς αποστάσεις και να μην τρως παραμύθι και να σου λένε πες αυτό πες το άλλο. Θα πρέπει ό,τι λες να το εξετάζεις από 50 πηγές».

Πρωτάθλημα στα δικαστήρια, επεισόδια, ντου, ρολά ταμειακής. Τι δεν πάει καλά στο ποδόσφαιρό μας;  

«Υπάρχει καχυποψία και δεν υπάρχει ισονομία. Επίσης, δεν μπορεί να αλλάξει το ελληνικό ποδόσφαιρο από τη μία μέρα στην άλλη». 

Δύο ντέρμπι στην Τούμπα, δύο διακοπές, έξι γκολ από τα χαρτιά ο Πασχαλάκης. Τυχαίο πιστεύεις;

«Εκ του αποτελέσματος θεωρώ ότι υπήρχε δόλος. Ειδικά σε αυτό με τον Ολυμπιακό. Ας αποδείξει κάποιος στον κόσμο που πλήρωσε εισιτήριο, πήγε μέσα στη βροχή και περίμενε και τελικά δεν είδε τίποτα ότι ο Γκαρσία όντως τραυματίστηκε. Στο ματς με την ΑΕΚ, ενώ ο Κομίνης ήταν άριστος, τα έκανε μαντάρα σε μία φάση. Δεν ξέρανε ότι ήταν κόκκινο πανί αυτός ο διαιτητής; Γιατί τον ορίσανε; Εκ του αποτελέσματος υπήρχε δόλος και ανικανότητα και στα δύο ματς. Στο ένα με τον Αρετόπουλο ασάφεια με αυτά που έγραψε στο φύλλο αγώνα, στο άλλο με τον Κομίνη άλλα γράφτηκαν στο φύλλο αγώνα και άλλα είδε ο κόσμος. Με το που μπήκε γκολ έδειξε σέντρα και μετά άλλαξε απόφαση».

Η ΑΕΚ Πρωταθλήτρια Ελλάδας. Μπορείς να το χωνέψεις;

«Βρήκανε και τα κάνανε. Έχει ο καιρός γυρίσματα. Δεν πειράζει. Για δύο φιλαράκια μου μόνο χαίρομαι. Τον "Μήτσι", δηλαδή τον Γιώργο Μητσικώστα που είναι τρομερός καλλιτέχνης και τον άλλο "Μήτσι" δηλαδή τον Νίκο Κορομηλά που είναι τόσα χρόνια φροντιστής στην ΑΕΚ και επιτέλους θα χαρεί».

Την απόφαση της Επιτροπής Εφέσεων της ΕΠΟ που απέρριψε την έφεση του ΠΑΟΚ πώς τη σχολιάζεις;

«Η δικαιοσύνη είναι τυφλή. Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πώς θα σκεφτεί ο δικαστής. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι οι δικαστές πολλές φορές είναι έρμαιοι του bullying με αποτέλεσμα να μην έχουν καμία προστασία. Ο νοών νοείτω. Πιστεύω ότι το bullying που υπήρξε για τους δικαστές έπαιξε σημαντικό ρόλο, αφού ο δικαστής είναι άνθρωπος. Είναι σεβαστή η απόφασή του, αλλά θεωρώ πως αν δεν υπήρξαν όλα αυτά που γράφονταν ή τα πανό στο ΟΑΚΑ, θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα». 

Άρα, στο γκολ με την ΑΕΚ θα έδειχνες σέντρα ακόμα κι αν δεν ήσουν ΠΑΟΚ…

«Γκολάρα κανονική! Γι’ αυτό και ο Καλαθενός έστειλε τον διαιτητή και τον βοηθό στο ψυγείο. Βέβαια τώρα που καλοκαιριάζει μπορεί να λιώσει το ψυγείο, αλλά έκτοτε εκεί είναι».

Ναι αλλά και οι ΑΕΚτζήδες διαμαρτύρονται για οφσάιντ στον περσινό τελικό…

«Ναι έχουν δίκιο. Με τον Καλφόγλου. Αλλά νωρίτερα ο ίδιος δεν έδωσε πέναλτι του Σιμόες πάνω στον Κρέσπο». 

Στο ματς με τον Ολυμπιακό έφταιγε το ρολό ταμειακής ή ο Γκαρθία έκανε θέατρο;

«Πιστεύω ότι έκανε θέατρο. Μάλιστα εγώ ήμουν ο μόνος εκεί κοντά με κάμερα που, με το που πήγε ο Γκαρθία στα αποδυτήρια ψυλλιάστηκα ότι θα πάει στο νοσοκομείο. Έτρεξα και ζήτησα από δύο κάμερες να το τραβήξουν. Στην αρχή θεώρησαν ότι ήταν σοβαρός τραυματισμός. Και μετά τον είδα να μασάει μια χαρτοπετσέτα. Όταν είδαν την κάμερα τον έπιασαν από πίσω να τον βοηθήσουν να περπατήσει, ενώ στην αρχή έβγαινε κανονικά σεινάμενος κουνάμενος. Πάλι καλά δεν εμφανίστηκε με μαύρο μάτι». 

Και πέρυσι στη Λεωφόρο ποιος έφταιγε; Το κουτάκι μπύρας ή ο Ίβιτς έπαθε Γκαρθία;

«Δεν ήμουν στο ματς. Το είδα από την τηλεόραση. Οπτικά έδειξε ότι έφαγε την μπύρα στο κεφάλι. Από τη στιγμή που πήγε σε δημόσιο νοσοκομείο και όχι ιδιωτικό, το τονίζω αυτό γιατί έχει σημασία, δεν έκανε θέατρο. Επίσης τον ξέρω και είναι γνήσιο παλικάρι, τίμιο». 

Σε ένα debate ανθεκτικότητας τι ψηφίζεις; Αναστασίου-Σίλβα που σηκώθηκαν και συνέχισαν ή Ίβιτς-Γκαρθία που εγκατέλειψαν; 

«Θαυμάζω αυτόν που σηκώνεται και συνεχίζει. Άρα θα πω τους πρώτους δύο. Εκτός αν είναι κάτι σοβαρό. Καμιά διάσειση ας πούμε. Εκεί τι κάνεις; Αναλαμβάνεις την ευθύνη; 

Όταν η κουβέντα πέρασε στον αγωνιστικό χώρο της Τούμας, το volume και το speed level της φωνής του ανέβηκαν πιο γρήγορα κι από την προφορά του ΑμπντέλΡαζέκΜαχμούτΦαντλάλαΣιγκαμπάλα χωρίς κενά, χωρίς εκπτώσεις, χωρίς περιστροφές, καμιά φορά και χωρίς ανάσα: ξεδίπλωνε τις στιγμές παοκτζίδικης τρέλας που κουβαλά αυτός, η ομάδα του και ο κόσμος της σε τέσσερις γραμμές αγνής παραφροσύνης.

Θυμάσαι τον εαυτό σου να μην έχει υπάρξει ΠΑΟΚ σε αυτή τη ζωή;

«Είμαι ΠΑΟΚ από τα 5 μου, από τότε που μεγάλωνα στους Αμπελόκηπους της Θεσσαλονίκης. Έβλεπα στην πλατεία Επταλόφου τους φιλάθλους να ετοιμάζονται για το γήπεδο και τον Στέλιο Διονυσίου σε ένα φωτογραφείο να μου δείχνει φωτογραφίες με οπαδούς και κασκόλ του ΠΑΟΚ».

Υπάρχει κάτι που να αγαπάς περισσότερο από τον ΠΑΟΚ;

«Τη γυναίκα μου. Αν και ο ΠΑΟΚ βέβαια υπήρχε πριν τη γνωρίσω. Και είναι και φόλα ΑΕΚ, οπότε καταλαβαίνεις τι γίνεται μέσα στο σπίτι».

Όχι. Τι γίνεται;

«Χαμός. Μία φορά ήρθε και στην Τούμπα στο ματς με την ΑΕΚ και δεν ξαναήρθε. Πολλές φορές τσακωνόμαστε για τα ποδοσφαιρικά και ο ένας μπορεί και να φύγει από το σπίτι για να ηρεμήσει».

Το σπίτι σου είναι ασπρόμαυρο ή κιτρινόμαυρο; Σε φαντάζομαι να έχεις ένα ειδικό προσωπικό δωμάτιο γεμάτο αφίσες.

«Μου αρέσει καθετί ασπρόμαυρο. Όχι, αφίσες δεν έχω. Κάποιες λίγες μόνο. Έχω σουβενίρ από ταξίδια του ΠΑΟΚ. Παλιά τρελαινόμουν με τα χαρτάκια της Panini. Με που μαζεύαμε από 70 με Κούδα, Σαράφη, Αλβαρέζ, Λοσάντα».

Θα ήθελες να πάρεις ένα ρεπό μια μέρα για να δεις ένα ματς από την εξέδρα με την ησυχία σου;

«Θα ήθελα να πάω κάποια στιγμή, αλλά δεν γίνεται γιατί με γνωρίζουν. Προτιμώ να πάω κάπου ψηλά να βλέπω την Τούμπα πανοραμικά».

Ποιος ήταν ο μεγαλύτερος τρελάρας που έχει παίξει στον ΠΑΟΚ;

«Ο Λεοντιάδης».

Όχι ο Πάμπλο Γκαρσία;

«Δεν ήταν τρελάρας. Ήταν παθιασμένος».

Στον κόσμο της Τούμπας, όταν η εκλογικευμένη τρέλα συναντά την ψύχωση συστήνεται με τρόπο ευρηματικό. Όταν ας πούμε έχει κρύο (τυχαίο κι αυτό), κανείς δεν θα φορέσει μπουφάν μην πουντιάσει, κανείς δεν θα ξαναβάλει την μπλούζα του για να μην χαλάσει το κορεό. Όχι. Το αντίδοτο στις χαμηλές θερμοκρασίες είναι το μπινελίκωμά τους. Στον κόσμο του Γιώργου Μίνου πάλι, όταν ένας ποδοσφαιριστής δεν έχει όρεξη για κουβεντολόι on camera, μία είναι η λύση: Τον βάζεις κάτω, τον δένεις και τον αναγκάζεις να μιλήσει...

Το σύνθημα «κρύο, κρύο α γ…σου κρύο» το έχεις ακούσει από κοντά;

«Ναι! Το είχα ακούσει σε ένα ματς με τα Γιάννινα που είχε 2000 κόσμο με -15 βαθμούς. Εγώ ήμουν στο μπουθ και έκανα περιγραφή. Ακούγοντας το σύνθημα ήθελα αντί για περιγραφή να το φωνάξω κι εγώ».

Με κάτι τέτοια λες ότι η τρέλα πάει στην Τούμπα; 

«Οι φίλοι του ΠΑΟΚ είναι οι νούμερο 1 σε ευρηματικότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί στιχουργοί και συνθέτες ήταν από Θεσσαλονίκη».

Θυμήσου και μια άλλη συνέντευξη ενός σπουδαίου οπαδού του ΠΑΟΚ

Εσύ έχεις κάνει καμία τρέλα; 

«Αμέ. Μια φορά θυμάμαι, σε ένα Ηρακλής-ΠΑΟΚ ήθελα δήλωση από τον Καπετάνο. Περίμενε έξω από το λεωφορείο της ομάδας του και με απέφευγε. Ε, κι εγώ πήγαινα γύρω-γύρω για να τον πιάσω, με το μικρόφωνο που είχε ένα μεγάλο καλώδιο με το οποίο τελικά τον τύλιξα. Και κάπως έτσι, δέχτηκε να μου μιλήσει». 

Έχει αλλάξει η αύρα στη Θεσσαλονίκη στην μετά-Σαββίδη εποχή;

«Η νοοτροπία δεν αλλάζει. Από εκεί και πέρα, όσο ο ΠΑΟΚ δυναμώνει τόσο ο ΠΑΟΚ προκαλεί και απειλεί. Τι απειλεί; Το κατεστημένο. Ότι ήξερες ότι στην αρχή του Πρωταθλήματος ο ΠΑΟΚ θα είναι πρώτος και στο τέλος το Πρωτάθλημα θα πηγαίνει στον ίδιο και στον ίδιο». 

Καλή η παοκτσήδικη τρέλα, αλλά υπάρχουν στιγμές όπου πρυτανεύει η λογική. Ακόμη και σε σχέσεις μισαλλοδοξίας. Όπως Θεσσαλονίκης-Αθήνας και ΠΑΟΚ-Ολυμπιακού. Τυχαία παραδείγματα... 

Αυτό το αντιστασιακό προφίλ από πού πηγάζει;

«Από την αδικία. Ο ΠΑΟΚ έχει παίξει 20 τελικούς και όλοι γίνονταν στην Αθήνα. Και έτσι έπαιρνε το τρίτο το μακρύτερο. Αν γίνονταν στη Θεσσαλονίκη ο ΠΑΟΚ θα ήταν αλλιώς. Θα έπαιρνε τίτλους. Όταν γίνεται στην Αθήνα είναι σαν να παίζεις ξανά εκτός έδρας».

Το μίσος από την Αθήνα παραμένει στα ίδια επίπεδα;

«Δεν υπάρχει μίσος. Υπάρχει διαφορετική νοοτροπία. Η Αθήνα είναι αυτή που έχει τα πάντα σε αντίθεση με την επαρχία, όπου εμείς είμαστε οι φτωχοί συγγενείς. Δεν υπάρχει ισονομία».

Εσύ την μισείς την Αθήνα;

«Είναι η πρωτεύουσα της Ελλάδας. Εκεί παίρνονται αποφάσεις κι εμείς εδώ υπακούμε. Για να πας σε κάποιο νησί πρέπει να περάσεις από την Αθήνα και να ξοδέψεις ένα κάρο λεφτά. Κι αυτό σπαστικό είναι. Κι αυτά που λένε για συμπρωτεύουσες και παπαριές δεν υπάρχουν. Η πρωτεύουσα είναι μία, οι άλλες είναι επαρχιακές πόλεις. Όλο το κόλπο εκεί είναι. Το 70% των χρημάτων είναι στην Αθήνα. Εκεί έχεις πλεονεκτήματα να βρεις δουλειά. Μπορείς βέβαια και να καταστραφείς οικονομικά ή ψυχικά στους ρυθμούς της Αθήνας. Εδώ οι ρυθμοί είναι διαφορετικοί».

Όταν ακούς να σας λένε Βούλγαρους τρελαίνεσαι;

«Πεθαίνω, όχι απλά τρελαίνομαι. Είμαστε Έλληνες. Δεν μπορεί να κάνουμε συλλαλητήριο για τη Μακεδονία και να μας λένε Βούλγαρους. Πρέπει να μπει μια διάταξη και να σταματήσουν αυτά και για Βούλγαρους και για Πειραιά και για όλα όσα προσβάλουν τον τόπο και την καταγωγή σου».

Κι εκείνοι οι δύο που μπήκαν με τη σημαία της Βουλγαρίας στο γήπεδο τι παρίσταναν;

«Πάντοτε υπάρχουν εξαιρέσεις. Θα έπρεπε να υπάρχουν νόμοι που να τους στέλνουν σπίτια τους».

Ο Ολυμπιακός παραμένει η πιο μισητή ομάδα για κάθε οπαδό του ΠΑΟΚ»;

«Με τον Ολυμπιακό η κόντρα κρατάει από τη Χούντα κιόλας. Ήταν τα ίδια κοινωνικά στρώματα. Και φυσικά είναι η αδικία που νιώθει ο κόσμος. Εδώ βλέπουν κόκκινο και τρελαίνονται σαν τον Ταύρο».

Σε ένα Ολυμπιακός-Άρης ποιον υποστηρίζεις;

«Δεν με αφορά».

Σου έχει λείψει το ΠΑΟΚ-Άρης;

«Ναι, πάρα πολύ. Και το ΠΑΟΚ-Ηρακλής και το Άρης-Ηρακλής. Θέλω τη Θεσσαλονίκη ισχυρή».

Αν ήσουν ρεπόρτερ του Παναθηναϊκού αυτή τη στιγμή ποια θα ήταν η ψυχολογική σου κατάσταση υπό τον φόβο του υποβιβασμού; 

«Στεναχώρια. Αλλά και τώρα στεναχωριέμαι. Ενώ υπάρχουν λύσεις κάποιος κρατάει τον Παναθηναϊκό με το έτσι θέλω δεμένο στα γρανάζια του. Η Παναθηναϊκή οικογένεια έχει ανθρώπους που μπορούν να δώσουν λύσεις. Εδώ δεν είναι Θεσσαλονίκη. Όλοι οι εφοπλιστές είναι στην Αθήνα. Το πιο εύκολο είναι να γίνει. Αλλά…».

Ναι, το έχει κάνει ΚΑΙ αυτό. Ή μάλλον, κάτι σχετικό με αυτό: «Υπήρξε μία περίοδος που έκανα και ρεπορτάζ του μπασκετικού Άρη. Ουσιαστικά έκανα ρεπορτάζ Γιαννάκη, όχι ακριβώς Άρη. Κάποτε στην ΕΡΤ ήταν λίγοι οι μπασκετικοί για τις ομάδες της Θεσσαλονίκης. Ουσιαστικά ήμασταν δύο. Εγώ και ο Πάρης Καλημερίδης. Εγώ έκανα τον ΠΑΟΚ, ο Πάρης έκανε τον Άρη, αλλά επειδή είχε τον Γκάλη αποκλειστικά, έπρεπε κάποιος να κάνει τον Γιαννάκη, αφού δεν του μιλούσε. Έτσι έκανα εγώ τις συνεντεύξεις του Γιαννάκη. Όταν πήρε ο Άρης το Πρωτάθλημα με τα τρίποντα του Γιαννάκη ήμουν στενοχωρημένος αλλά του έκανα συνέντευξη κανονικά».

Έρχεται πιτσιρικάς, φόλα ΠΑΟΚ, που μόλις ξεκίνησε δημοσιογραφία και τον έβαλαν να κάνει ρεπορτάζ Άρη. Τι τον συμβουλεύεις;

«Θα του έλεγα να το κάνει. Άλλο τι λέει το συναίσθημα, άλλο τι λέει η δουλειά. Πάνω απ’ όλα η δουλειά. Η καρδούλα του το ξέρει πώς νιώθει βέβαια. Αλλά θα του έλεγα να μη δώσει δικαίωμα. Αυτό που κάνει να το κάνει με το ίδιο σθένος, αγάπη και πάθος όπως και για την ομάδα του. Να είναι ακριβοδίκαιος και όχι μονόπλευρος. Αν δεν είναι 100% σίγουρος για την είδηση να μην τη δίνει. Αν είσαι και τη δώσεις, να την υπερασπιστείς. Να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Αν δεν τα έχεις, άστα βράστα».

Η δική σου καψούρα για τον ΠΑΟΚ πότε συνάντησε την καψούρα για τη δημοσιογραφία;

«Από πολύ μικρός. Δευτέρα Γυμνασίου. 14 χρονών. Τότε δεν έπαιρνες χρήματα, έπαιρνες δύο εισιτήρια για κινηματογράφους ή και 10 δραχμές για τα μεταφορικά έξοδά σου. Μου έδωσαν μία ταυτότητα με τη φωτογραφία μου και πήγαινα να καλύπτω αγώνες και μάλιστα τρεις, έναν στις 11, έναν στη 1 και έναν στις 3. Και πήγαινα, είτε με τα πόδια είτε με το ποδήλατο. Ξεκίνησα γράφοντας τα παραλειπόμενα του αγώνα μετά το 90’. Έτσι ξεκίνησα και με τον ΠΑΟΚ και πήρα το κολάι της Τούμπας. Συνέχισα στο αθλητικό τμήμα των Νέων και έπειτα στην ΕΡΤ».

Σου έχουν λείψει εκείνα τα χρόνια της δημοσιογραφίας;

«Πολύ. Ήταν χρόνια που μάθαινες δημοσιογραφία. Ήμασταν όλοι το ίδιο και οι ανώτεροί μας κοιτούσαν τη λεπτομέρεια. Ντρεπόσουν αν είχες λάθος. Κάθε πρωί ήταν σαν να περνούσες από ιερά εξέταση. Τότε αν άξιζες έμενες, αλλιώς αντίο. Και φυσικά οι πρώτες αμοιβές ήταν ελάχιστες. Αν προσπαθούσες και άξιζες βέβαια ερχόταν η δικαίωσή σου».

Όταν βγεις στη σύνταξη θα κάνεις κάτι σχετικό με τον ΠΑΟΚ;

«Θέλω να γράψω κάνα βιβλίο γι’ αυτά που έχω ζήσει με την ομάδα».

Θα σκίζαμε τα μνημόνια είναι η απάντηση, αλλά πού είναι το πρόβλημα; Γιατί είναι τόσο κακό να προφέρεις μία λέξη που σου αρέσει τόσο; Με την οποία ταυτίζεσαι, με την οποία δηλώνεις την ομάδα σου, εκδηλώνεις τα συναισθήματά σου και που έχεις ορκιστεί στο όνομα της να την υπηρετείς πιστά. Στο κάτω-κάτω πιο εύηχη και σίγουρα λιγότερο προσβλητική είναι από το «μαλάκα». Άρα, γιατί να βάλει λεφτά στον κουμπαρά; Κοίτα ρε παιδί μου που όλα έχουν εξήγηση τελικά...

Ποιο είναι το μεγαλύτερο διάστημα που έχει περάσει χωρίς να προφέρεις τη λέξη ΠΑΟΚ;

«Κανένα. Η γυναίκα μου με βάζει χέρι γιατί λέει ότι μιλάω όπως κάνουν στον στρατό. Που ακόμα και έξοδο να έχουν μιλάνε όλο για τον στρατό».

Και γιατί τη λες τόσες φορές;

«Γιατί έτσι μου βγαίνει. Γουστάρω αυτά τα τέσσερα γράμματα. Το ΠΑΟΚ το ζω, το αναπνέω».

Όταν βλέπεις ένα από τα άπειρα βιντεάκια σου στο youtube νευριάζεις;

«Είτε με τσαντίσουν ή όχι τι να κάνουμε. Είσαι δημόσιο πρόσωπο, θέλοντας και μη, τα βλέπεις και προχωράς. Εκείνο το ματς με τον παράγοντα του Εδεσσαϊκού πάντως το μετέδιδα εγώ το ματς εκείνο. Δεν με στενοχωρεί πάντως τίποτα. Ούτε ο Μητσικώστας με ενοχλεί. Κάτι που δεν έχει στόχο να σε διαβάλλει δεν είναι κακό».

Γιατί μιλάς τόσο γρήγορα;

«Μιλάω γρήγορα γιατί έτσι είχα συνηθίσει από παλιά που ο χρόνος στην ΕΡΤ με τον Κατσαρό και τον Πουρουπουπού ήταν λιγοστός. Έπρεπε να τα πεις γρήγορα για να πεις και περισσότερα. Να προλάβεις. Όταν μιλάς γρήγορα όλο και πιο πολλά σαρδάμ θα κάνεις. Αλλά δεν με πειράζει εμένα. Εμένα με νοιάζει ό,τι πω να είναι 100% διασταυρωμένο και αληθινό. Αν κάποιους τους στενοχωρεί τι να κάνουμε; Αν δεν είσαι αληθινός είσαι ένα μηδενικό. Πρέπει να είσαι αληθινός, γνήσιος, με το κεφάλι ψηλά και με τα χέρια καθαρά».

Υπήρχε λόγος που έλεγες ολόκληρο το όνομα του Σιγκαμπάλα;

«Ναι. Με είχε κολλήσει το όνομα. Μου άρεσε. Επειδή ήταν Αιγύπτιος μου έκανε εντύπωση γιατί είχε 100 ονόματα. Μ’ άρεζε αυτό το ξενικό το Αμπντέλ Ραζέκ, ήταν σαν να λες ένα τραγούδι. Αυτός εν τω μεταξύ αν είχε μυαλό τώρα θα ήταν καλύτερος απ’ τον Σαλάχ».

Υπάρχουν άλλα ενδιαφέροντα για σένα εκτός του ΠΑΟΚ;

«Ενδιαφέροντα υπάρχουν, χρόνος δεν υπάρχει. Μου αρέσει πολύ να συζητάω με τον κόσμο. Με τη γυναίκα μου, τις παρέες και τους φίλους μου. Όχι μόνο για το ποδόσφαιρο και τον ΠΑΟΚ. Για την πολιτική, τα καλλιτεχνικά δρώμενα και τα κοινωνικά ζητήματα. Επίσης μου αρέσει πολύ συχνά να πηγαίνω στο Μοναστήρι του Γέροντα Παΐσιο, μιας και είμαι Χριστιανός ορθόδοξος. Όποιος θέλει να ηρεμήσει πρέπει οπωσδήποτε να το επισκεφτεί στη Σουρωτή. Εγώ πηγαίνω συνέχεια, όπως επίσης έχω πάει και στα Ιεροσώλυμα, στον Πανάγιο Τάφο».

Ακολουθήστε τον Χρήστο Μπαρούνη στο Facebook