«Ο ΠΑΟΚ δεν έπαιξε καλά με τη Βίντι και έχασε δίκαια». Θα μπορούσε να τελειώσει αυτό το ματς με αυτή τη φράση και να πάμε παρακάτω. Αλλά όχι στην Ελλάδα, όχι στον ΠΑΟΚ και τη Θεσσαλονίκη, όχι στο ποδοσφαιρικό περιβάλλον όπου ζούμε, όπου συνέχεια ψάχνουμε πίσω από τις λέξεις, ανακαλύπτουμε «κρίση», μιλάμε για «φούσκες», για «ξεκίνημα της κατρακύλας» και άλλα τέτοια χαριτωμένα – οι επαγγελματίες και ερασιτέχνες σχολιογράφοι, δεν αφήνουν κάτι τέτοιες στιγμές, κάτι τέτοιες ήττες να πέσουν κάτω.
Ξεκινώντας από τα προφανή, ο ΠΑΟΚ κόντρα στη Βίντι ήταν κακός – δεν το μαρτυρά μόνο η ήττα, αλλά περισσότερο η μη – αντρίδραση, η μη – δημιουργία ευκαιριών, όσο κι αν ψάχτηκε ο Λουτσέσκου και ανακάτεψε την τράπουλα κάνοντας αλλαγές, βάζοντας ό,τι είχε και δεν είχε δημιουργικά στο χορτάρι, μπας και πάρει καμιά πάσα της προκοπής ο Πρίγιοβιτς: και Πέλκας και Ουάρντα και Μπίσεσβαρ έπαιξαν μαζί, αλλά προκοπή δεν έγινε. Διότι αφενός η Βίντι με «προίκα» το 0-2 από το τέλος του πρώτου ημιχρόνου έκλεισε καλά τους χώρους, πάγωσε το ρυθμό και «χάλασε» το παιχνίδι του ΠΑΟΚ, έχοντας φροντίσει πρώτα να χαλάσει το μυαλό των παικτών του. Και αφετέρου διότι ο ΠΑΟΚ μπήκε στο γήπεδο με ψηλά τη μύτη και έφυγε με κατεβασμένο κεφάλι: φάνηκε «μπλαζέ», ποδοσφαιρικά υπερόπτης και ταυτόχρονα με λιγοστές δυνάμεις και ακόμα πιο λιγοστές ιδέες. Μπορεί ακόμα κι έτσι να κερδίζεις στην Τούμπα τις μισές (και βάλε) ελληνικές ομάδες για το πρωτάθλημα, αλλά το Europa έχει άλλους κανόνες…
Αποτελεσματικός αλλά...
Συνήθως λέμε ότι οι ομάδες που έχουν ποιότητα, ακόμα κι αν δεν τη βγάλουν στο γήπεδο από το ξεκίνημα της χρονιάς, κάποια στιγμή θα γίνει και αυτό – και είναι πολύ σημαντικό μέχρι να αρχίσουν να παίζουν καλά, τουλάχιστον να βρίσκουν τον τρόπο να κερδίζουν, ώστε να μην «κυνηγάνε» στη βαθμολογία και το άγχος γίνεται βαρίδι στα πόδια των παικτών και το μυαλό των προπονητών.
Ο ΠΑΟΚ στην Ελλάδα μέχρι τώρα κερδίζει παντού χωρίς να έχει παίξει ακόμα μπάλα (στα περισσότερα παιχνίδια), πήρε τα τρία ντέρμπι χωρίς να είναι σε κανένα καλύτερος (με τον Ολυμπιακό ήταν φανερά χειρότερος) αλλά όπως και να έχει κερδίζει: και η ρέντα «παίζει» μπάλα και ο τερματοφύλακας επίσης (οπότε εντελώς άστοχο αυτό το «αν δεν έπιανε το πέναλτι με τον Άρη ο Πασχαλάκης…») και η αποτελεσματικότητα μετράει και κυρίως είναι πρόβλημα της ΑΕΚ, του Ολυμπιακού ή του Άρη το ότι δεν κατάφεραν να τον κερδίσουν και σίγουρα όχι του ΠΑΟΚ: εκείνος έβαλε 9 βαθμούς στο σακούλι και τους κοιτάζει αφ’ υψηλού. Και το σίγουρο είναι πως έχει ποιότητα - αυτό μόνο οι εμπαθείς και οι «κολλημένοι» δεν το παραδέχονται, Αλλά το αν και εφόσον και πότε θα «συνέλθει» ο ΠΑΟΚ και θα πιάσει τα επίπεδα απόδοσης που «αξίζουν» στο ρόστερ του και την ομοιογένεια που – οφείλει να – υπάρχει, είναι μια συζήτηση που έχει νόημα. Διότι ούτε το πρωτάθλημα τελείωσε ακόμα και υπάρχει και ένας όμιλος του Europa, όπου θα είναι αποτυχία αν ο ΠΑΟΚ τερματίσει τρίτος.
Φτάνοντας στο παιχνίδι της Δευτέρας
Στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, υπάρχουν μπροστά μας δυο αναγνώσεις: Α) ο ΠΑΟΚ είναι σε κακή κατάσταση και τα πιτσιρίκια του Δώνη θα του δημιουργήσουν πολλά προβλήματα. Β) η ήττα από τη Βίντι θα λειτουργήσει σαν ξυπνητήρι, θα συσπειρώσει ομάδα και κόσμο και θα δούμε εντελώς διαφορετική εικόνα – άλλωστε άλλο Ευρώπη και άλλο πρωτάθλημα.
Με κάποιον τρόπο όμως, μπορούν να ισχύσουν και τα δυο ταυτόχρονα: ο ΠΑΟΚ να είναι συσπειρωμένος και «ψυλλιασμένος» και καθόλου «μπλαζέ» σήμερα, αλλά παρόλα αυτά να έχει προβλήματα από την ορμή, τα τρεξίματα και τον ενθουσιασμό του Παναθηναϊκού. Με άλλα λόγια να δούμε έναν αισθητά βελτιωμένο ΠΑΟΚ σε σχέση με αυτόν που έχασε από τη Βίντι, κόντρα όμως σε μια ομάδα που αν δεν «ψαρώσει» από την καυτή Τούμπα και δεν λυγίσει υπό το βάρος του πρώτου μεγάλου ματς που καλείται να δώσει αυτή τη σεζόν, μπορεί να «τρέξει» και να κουράσει ακόμα περισσότερο έναν ΠΑΟΚ που δείχνει να μην έχει πολλά αποθέματα φρεσκάδας – στις περισσότερες θέσεις της 11άδας, τα «ποιοτικά κουκιά» είναι μετρημένα για το Λουτσέσκου.
Όλα τα παραπάνω, ίσως μας προσφέρουν τελικά ένα πραγματικά ενδιαφέρον ντέρμπι, από εκεί όπου κανείς δεν περίμενε και σπουδαία πράγματα το καλοκαίρι, όταν ο Παναθηναϊκός επένδυε στους Μπουζούκηδες και τους Χατζηγιοβάννηδες και έπαιρνε Σεπτέμβρη μήνα το Μακέντα, τη στιγμή που ο ΠΑΟΚ κράταγε όλο τον περσινό του κορμό και έβαζε στην εξίσωση τον Χατσερίδη, τον Βέρνμπλουμ, τον Καρέλη, τον Τόσκα.
Φυσικά και μπορεί τελικά να προκύψει ένα ματς «πολλά με λίγα», να δούμε έναν ΠΑΟΚ μεταμορφωμένο προς το καλύτερο που θα «πατήσει» τον Παναθηναϊκό, αυτό άλλωστε συνέβη και χρονιές που ο Παναθηναϊκός δεν έπαιζε με πιτσιρίκια αλλά με «ρόστερ πρωταθληματικό», αλλά υπάρχουν καλές πιθανότητες να δούμε ένα παιχνίδι και ενδιαφέρον και ανταγωνιστικό, που θα μας επιτρέψει την επόμενη ημέρα να συνεχίσουμε να μιλάμε για μπάλα, όπως κάνουμε φέτος από το ξεκίνημα του πρωταθλήματος. Δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει, αλλά οι φωνές προηγούμενων ετών για διαιτησίες, ΕΠΟ, ΚΕΔ, «παράγκες» και τα συναφή, φέτος έχουν γίνει απλά «ψίθυροι» και τοποθετήσεις «μέσω κύκλων».
Φέτος, μιλάμε για μπάλα – μακάρι να συνεχίσουμε να μιλάμε ΜΟΝΟ για μπάλα μέχρι το τέλος της χρονιάς.
