Εν μέσω Μουντιάλ, μια που οι ημιτελικοί ξεκινούν αύριο, θα μου επιτρέψετε να κάνω μια μπασκετική παρένθεση. Όχι για μεταγραφές, όχι για ΝΒΑ, όχι για το πώς διαμορφώνεται το ρόστερ του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, αλλά για κάτι πολύ διασκεδαστικό και πολύ ευχάριστο για ένα σωρό κόσμο, που ξεκολλάει από την τηλεόραση και τις παιχνιδοκονσόλες, που βρίσκει μια αφορμή να φορέσει τα μπασκετικά του παπούτσια, να πάει στα ανοιχτά γηπεδάκια και να λιώσει το κορμάκι του στο 3 on 3.
Βρέθηκα το Παρασκευο-Σαββατοκύριακο στα Γιάννενα, μαζί με το Γιάννη Τσαούση, για να παρουσιάσουμε το Hall of Brands 3 on 3 Tournament και πραγματικά ζήλεψα πάρα πολύ όλους αυτούς που δήλωσαν συμμετοχή, πήραν τα φιλαράκια τους και κατέβηκαν για να περάσουν καλά – το είδα στα πρόσωπά τους πόσο καλά πέρασαν. Ζήλεψα διότι στα χρόνια τα δικά μου, back in my days που λέν’ και στο χωριό μου, τότε που σκίζαμε χασέδες στα ανοιχτά γηπεδάκια και περνάγαμε ώρες ατέλειωτες παίζοντας το ένα «μονάκι» πίσω από το άλλο, τουρνουά 3 on 3 δεν υπήρχαν – υπήρχαν μόνο παρέες που κατέβαιναν να παίξουν κι όσο κέρδιζαν, έπαιζαν με τον επόμενο. Και κάπως έτσι πήγαινε το πράγμα μέχρι να βραδιάσει για τα καλά και τα πόδια σου να σου στείλουν το μήνυμα ότι ήρθε η ώρα να γυρίσεις σπίτι. Κουρασμένος, αλλά χαρούμενος. Ιδρωμένος, αλλά πνευματικά ξεκούραστος. Άδειος από δυνάμεις και αντοχές, αλλά πολύ «γεμάτος» μέσα σου. Με «μαγείες». Με «σπάσιμο μέσης αλά Γκάλης». Με no-look πάσες. Με μανούρες και χαβαλέδες. Με πειράγματα και με τους «σταρ» των ανοιχτών γηπέδων να κάνουν «παπάδες».
Ζήλεψα που δεν είχε στην εποχή μου 3 on 3 και ζήλεψα που δεν είμαι 10 χρόνια πιο μικρός ή που έστω δεν έχω φροντίσει στα 45 μου να παραμείνω «μπασκετικός», fit και μάχιμος, ώστε να πάρω δυο φιλαράκια και να μπω να παίξω. Όσοι έχετε λάβει μέρος ή έχετε παρακολουθήσει ένα τέτοιο τουρνουά 3 on 3 γνωρίζετε καλά τι λέω: αγώνες που διαρκούν 10 λεπτά πιστοποιημένοι από τη FIBA, μουσική να «βαράει» από πίσω, χαλαροί διαιτητές, γρήγορο τέμπο - παίζεις, νικάς, ξαναπαίζεις λίγο μετά, προχωράς μέχρι εκεί που σε βγάζει ο μπασκετικός σου δρόμος. Ναι, έχει και έπαθλα και δωροεπιταγές και παπούτσια και μπάλες και ό,τι άλλο δίνει ο διοργανωτής. Αλλά μεταξύ μας, δεν νομίζω κανείς να πηγαίνει να παίξει μπάσκετ, έχοντας σαν «ιερό σκοπό» το έπαθλο – εγώ στα μάτια των ανθρώπων που συνάντησα, είδα ότι το «έπαθλό» τους, ήταν η χαρά του παιχνιδιού.
Στο συγκεκριμένο τουρνουά που έζησα από κοντά την Παρασκευή και το Σάββατο στα Γιάννενα, το Hall of Brands 3 on 3, ήταν εκεί ο Φραγκίσκος Αλβέρτης και ο Γιώργος Καλαϊτζής με την ομάδα τους – ανακοινώθηκε και η μεγάλη συνεργασία της εταιρίας Hall of Brands με τον μπασκετικό Παναθηναϊκό και τις Ακαδημίες του. Ήταν εκεί ο Δημήτρης Παπανικολάου με τη δική του ομάδα. Ήταν εκεί γύρω, στα πέριξ του γηπέδου ο Λάζαρος Παπαδόπουλος, ο Αλεξέι Ζεβροσένκο, ο Βασίλης Σκουντής – έκανε και τη μετάδοση του τελικού με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Ήταν παίκτες που αγωνίζονται στην Α1 και την Α2 – οι Unicorn Tatoo, με μπροστάρη το Γάιο Σκορδίλη, κέρδισαν τους Indians σε έναν πραγματικά συναρπαστικό τελικό. Είδαμε έναν τρομερό διαγωνισμό τριπόντων, με τη βοήθεια του Shooting Gun, του «κανονιού» που πετάει τις μπάλες στους συμμετέχοντες, με το Δημήτρη Παπανικολάου να «κολλάει» 7 στα 10 τρίποντα (ξεκίνησε με 7 στα 7 ο μύθος!), αλλά στα καπάκια το Γιώργο Καλαϊτζή να «στάζει» 8 στα 10, ευστοχώντας στο τελευταίο και να δικαιώνει τον «μέντορα Αλβέρτη». Είδαμε χαμόγελα και χαβαλέδες. Είδαμε μονομαχίες και γκρίνιες στους διαιτητές αλλά τίποτα αντιαθλητικό, τίποτα που να χαλάει το μπάσκετ. Και πολύ κόσμο στις εξέδρες και γύρω – γύρω από το γήπεδο να κάθεται μέχρι τις 12.30 το βράδυ και να περνάει καλά, παρά το γεγονός ότι ήταν μέρες προημιτελικών Μουντιάλ.
Προσωπικά, είδα για πρώτη φορά τουρνουά 3 on 3 και με «έψησε» πολύ. Με έκανε να θέλω να δέσω τα παπούτσια μου και να μπω να παίξω, να ξανακάνω προπόνηση, να φτάσω σε μια καλή κατάσταση και να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου, όχι για να κυνηγήσω κάποιο έπαθλο, αλλά για να περάσω καλά. Διότι στα δικά μου μάτια, ένα τουρνουά 3 on 3, είναι κάτι ανάμεσα στο «παίζω μπάσκετ με τα φιλαράκια» και το «παίζω μπάσκετ σε ομάδα», με όλα τα πλεονεκτήματα και των δυο συμπυκνωμένα σε μια πορτοκαλί μπάλα. Φιλική συμβουλή; Αν το αγαπάτε το μπάσκετ, «κυνηγήστε» τα τουρνουά 3 on 3, βρείτε αυτά που γίνονται κοντά σας ή αυτά που μπορείτε να συνδυάσετε με μια εκδρομή, πάρτε 2-3 φίλους σας (παίζουν 3 κι ένας είναι αλλαγή) και πηγαίνετε να παίξετε μπάσκετ και να περάσετε καλά. Διότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην ευχαριστηθείτε κάθε δευτερόλεπτο που πατάτε το πόδι σας στο τερέν. Δείτε και τις φωτογραφίες για να καταλάβετε.
Κλείνοντας, ένα μεγάλο «μπράβο» κι ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στο Νίκο Σιόντη, τον μίστερ Hall of Brands και όλη την ομάδα του, για όλο αυτό που έστησαν όλες αυτές τις μέρες στα Γιάννενα. Δίπλα στη λίμνη, ακριβώς δίπλα, σε ένα υπέροχο σημείο, με σύμμαχο τον καιρό (η βροχή ήταν φίλος μας και εμφανίστηκε μετά το τέλος του τουρνουά). Φρόντισαν και την παραμικρή λεπτομέρεια σε μια άψογη διοργάνωση, όπου μεγάλο μέρος των εσόδων πήγαν για τη φροντίδα, τη σίτιση, τον εμβολιασμό και την αγάπη για τα αδέσποτα σκυλάκια της πόλης. Μάλιστα, προς το τέλος του τουρνουά, πληροφορηθήκαμε με μεγάλη χαρά ότι το Hall of Brands, ανέλαβε από εδώ και πέρα τη σίτιση όλων των αδέσποτων της Anima και της ΚΙ.ΔΙ.ΖΩ (73 σκυλάκια σήμερα που μιλάμε). Μακάρι η "παρέα" που θα αγκαλιάσει τα σκυλάκια και θα αναλάβει τη φροντίδα τους, να μεγαλώσει κι άλλο...
