Είσαι Έλληνας ποδοσφαιριστής και παίζεις σε Ολυμπιακό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ (παλιότερα και Παναθηναϊκό); Οι ουρανοί είναι δικοί σου, ο – εκάστοτε – ομοσπονδιακός θα σε βάλει στο μπλοκάκι του, θα σε προσέξει, θα σε καλέσει στην Εθνική, θα ανεβάσει τις μετοχές σου και τη χρηματιστηριακή σου αξία: αυτό το «Τάδε φορές Διεθνής με την Εθνική ομάδα της χώρας του», όλο και κάτι παραπάνω δίνει στο βιογραφικό ενός παίκτη, ειδικά όταν κοιτάξει το μέλλον του σε ένα πρωτάθλημα του εξωτερικού.
Είσαι Έλληνας ποδοσφαιριστής και παίζεις σε κάποια άλλη ομάδα του πρωταθλήματος; Τον Ατρόμητο, τον Πανιώνιο, τη Λάρισα, την Ξάνθη, τον Λεβαδειακό; Λυπάμαι, χάσατε. Δεν έχει σημασία πόσο καλή χρονιά κάνεις εσύ ή/ και η ομάδα σου, αν έχεις κερδίσει τους «μεγάλους», αν οι οπαδοί, οι προπονητές και οι συνάδελφοί σου σε κατατάσσουν στις αποκαλύψεις της χρονιάς ή τους καλύτερους παίκτες της χρονιάς. Η πόρτα της Εθνικής θα ανοίξει για σένα μόνο αν πάθουν ιλαρά καμιά 20ριά παίκτες που «προηγούνται» ή πάρεις μεταγραφή σε κάποια από τις «μεγάλες» ομάδες. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείς να ρωτήσεις από τον Στολτίδη μέχρι το Λημνιό κι ένα σωρό παίκτες ενδιάμεσα, που όσο καλοί κι αν ήταν, είδαν το όνομά τους στις κλήσεις της Εθνικής μόνο όταν φόρεσαν μια «βαριά» φανέλα. Λες και έναν χρόνο πριν τη μεταγραφή ή δυο, ήταν ακόμα «άγουροι» ή μέτριοι παίκτες, αλλά μυρώθηκαν μόλις έβαλαν την ερυθρόλευκη, την πράσινη, την κιτρινόμαυρη ή την ασπρόμαυρη φανέλα.
Η επετηρίδα του Σκίμπε
Και κάτσε εσύ Ρισβάνη, Μανιά, Μασούρα, Σιώπη, Γιαννούλη, Κόρμπο, Χατζηισαϊα, Βασιλακάκη και σία να χτυπάς τον πισινό σου κάτω, να σκίζεσαι, να προσπαθείς, να βελτιώνεσαι, να βάζεις το λιθαράκι σου για να ανέβει επίπεδο η ομάδα σου μαζί με εσένα και κατ’ επέκταση να ανέβει επίπεδο και το πρωτάθλημα. Δε πα να κοπανιέσαι; Δε πα να βγαίνεις MVP; Να έχει το Best Goal αγωνιστικής; Να χαρίζεις τρίποντα στην ομάδα σου; Πέσε για ύπνο, δεν θα στείλει (ο Σκίμπε). Γιατί έχει στείλει σε αυτούς που προηγούνται βάσει επετηρίδας, σε πρώην ποδοσφαιριστές που για κάποιο λόγο παίζουν ακόμα, σε απόμαχους που κονομάνε πετροδολάρια, σε «Έλληνες του εξωτερικού» που έχουν τόσο ταλέντο, όσο και η Μελίνα Κανακαρίδη στην υποκριτική και σε παίκτες των «μεγάλων» ανεξάρτητα αν κάνουν καλή χρονιά ή όχι ή ακόμα κι αν έχουν έναν «νορμάλ» αριθμό συμμετοχών ή κάνουν γκεσταριλίκια στην 11άδα. Οι κλήσεις στην Εθνική «πρέπει» να είναι όμορφα μοιρασμένες. Να κρατάμε ισορροπίες παιδιά. Να μην μας την πέσει κανείς. Να μην χτυπάνε τα τηλέφωνά μας επίμονα. Να είναι όοοοολοι ευχαριστημένοι.
Όλοι; Ε δεν γίνεται να είναι όλοι… Ας είναι οι περισσότεροι, οι ισχυρότεροι, οι πλουσιότεροι. Και οι «πάλιουρες», που θα ανταμώσουν τα φιλαράκια τους για λίγες μέρες στα αποδυτήρια της Εθνικής. «Αλλά είναι οι έμπειροι». «Αλλά είναι οι ψημένοι στα μεγάλα παιχνίδια». «Αλλά είναι η φωνή στα αποδυτήρια που σέβονται όλοι». Αλλά είναι φιλικά ρε παιδιά! Ευκαιρία να δεις νέα πράγματα, φρέσκα πρόσωπα, να επιβραβεύσεις παιδιά που «σκίζονται» χωρίς να κονομάνε, που κυνηγάνε ένα καλύτερο μέλλον, μια αναπροσαρμογή συμβολαίου, μια μεταγραφή.
Αυτή δυστυχώς είναι η μοναδική προοπτική για τους Βασιλακάκηδες, τους Ρισβάνηδες, τους Μασούρες και τα άλλα παιδιά: αν δεν πάνε σε μια «μεγάλη» ελληνική ομάδα, πρέπει να πάνε στο εξωτερικό. Ακόμα και με τα ίδια λεφτά που παίρνουν εδώ, αλλά να φύγουν, να «φανούν», να τους δούμε με δέος σαν «Έλληνες του εξωτερικού», λες και ζούμε στο 1970 και βλέπουμε «το θείο από την Αμερική με τα δολάρια». Όσοι είναι τυχεροί, απλά θα γυρίσουν στη «μεγάλη ομάδα» όπου ανήκουν κι αν καταφέρουν να καθιερωθούν, η πόρτα της Εθνικής θα ανοίξει διάπλατα - αμφιβάλλει κανείς ότι τον Σιώπη π.χ., αν με το καλό επιστρέψει στον Ολυμπιακό και βρει θέση στην 11άδα, θα τον «εκτιμήσει» αμέσως ο Σκίμπε;
Όσοι δεν έχουν αυτή την τύχη, καλό είναι να γίνουν μετανάστες. Κι ας φωνάζει ο Γιώργος Σπανός του Ατρομήτου και όλοι οι Σπανοί του πρωταθλήματος, κι ας αναρωτιούνται πώς θα μπορέσουν οι «Ατρόμητοι» να δελεάσουν, να ψήσουν παίκτες να έρθουν στις ομάδες τους, όταν βλέπουν ότι η πόρτα της Εθνικής δεν ανοίγει ούτε με κλειδαρά… Ας πρόσεχαν. Κι ας συμβιβαστούν με την ιδέα, ότι το ποδοσφαιρικό κατεστημένο τους θέλει «φυτώρια» των «μεγάλων» ή απλά αυτούς που θα τους δίνουν όσους περισσεύουν με τη μορφή δανεισμού, για να παίρνουν παιχνίδια και να επιστρέφουν την επόμενη χρονιά στη βάση τους, καλύτεροι και «γεμάτοι» σε συμμετοχές και παραστάσεις.
