Σε ποδοσφαιριστές όπως είναι ο Ροναλντίνιο, δεν ταιριάζουν ποδοσφαιρικοί «επικήδειοι». Άλλωστε εχθές, απλά ανακοίνωσε το τυπικό μέρος αυτού που ουσιαστικά μας είχε δώσει να καταλάβουμε εδώ και τόσο καιρό: ότι το ποδόσφαιρο, είχε σταματήσει να τον απασχολεί ως επαγγελματική ενασχόληση εδώ και χρόνια. Έβγαλε πολλά λεφτά τα οποία του επέτρεπαν να περνάει καλά, ταξίδεψε σε όλη τη γη, λατρεύτηκε, κέρδισε τα πάντα. Και κάποια στιγμή, απλά βαρέθηκε… Συμβαίνει αυτό στους πραγματικά σπουδαίους καλλιτέχνες.
Ξεκίνησα το άρθρο με τη φράση «σε ποδοσφαιριστές όπως είναι ο Ροναλντίνιο». Πόσοι είναι οι ποδοσφαιριστές «σαν το Ροναλντίνιο»; Κατά την ταπεινή μου άποψη, κανένας – είναι μοναδικό «κομμάτι», ένα σπάνιο τεμάχιο του ποδοσφαιρικού εργαστηρίου που σμίλεψε κάποιος μερακλής μάστορας και στη συνέχεια έσπασε και το καλούπι και τα σχέδια και το σφυρί και το καλέμι. Προφανώς δεν θα μείνει στη μνήμη ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών – δεν είχε διάρκεια, δεν ήταν «επαγγελματίας», δεν μπήκε σε καλούπια, δεν υπηρέτησε τακτικές και συστήματα, δεν πειθάρχησε ποτέ στους γραμμένους και άγραφους νόμους του ποδοσφαιριστή. Αλλά πέρασε καλά παίζοντας ποδόσφαιρο – το χαμόγελό του στη διάρκεια των αγώνων το φανέρωνε αυτό. Και το σημαντικό είναι ότι εμείς περάσαμε καλύτερα βλέποντάς τον. Οπότε, ναι, δεν θα μείνει στην ιστορία ως ο καλύτερος όλων των εποχών, ο G.O.T. Αλλά αν καθίσεις να χαζέψεις βιντεάκια στο Youtube με τα κατορθώματά του, θα σε πάρει το ξημέρωμα.
Καμία υπόδειξη στον αρτίστα
Είχε ένα δικό του modus vivendi ο «Ρόνι». Κάποιοι θα πουν «χαράμισε το ταλέντο που του έδωσε απλόχερα ο Θεός». Άλλοι, ότι «δεν έφτασε τόσο ψηλά, όσο θα μπορούσε». Τρίχες κατσαρές λέω εγώ. Ποιος μπορεί να υποδείξει σε κάποιον άλλον, πώς θα ζήσει τη ζωή του; Ποιος θα χαράξει πορεία στο πλοίο κάποιου άλλου; Ποιος ξέρει ή νομίζει ότι ξέρει, με ποιον τρόπο κάποιος άλλος πρέπει να δουλέψει, να προοδεύσει, να εξελιχθεί, μόνο και μόνο διότι έτσι «πρέπει», διότι είναι «πρότυπο για τα παιδιά» ή διότι «υπάρχουν απαιτήσεις απ’ αυτόν»; Κι εγώ θα έλεγα από πού κι ως πού άνθρωποι χωρίς ταλέντο ή με ελάχιστες τζούρες ταλέντου, κρίνουν έναν τόσο μεγάλο αρτίστα της μπάλας;
Διότι ο Ροναλντίνιο, υπήρξε εκ των κορυφαίων καλλιτεχνών που ανέδειξε το ποδόσφαιρο ever. Κατά την ταπεινή μου άποψη, το ταλέντο του ήταν πολύ μεγαλύτερο και «δαντελωτό» και πλούσιο ακόμα κι από τον Μέσι και τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Νεϊμάρ που μεσουρανούν σήμερα. Με τη βασική διαφορά ότι ο Μέσι κι ο Κριστιάνο δουλεύουν σαν τα σκυλιά εδώ και 12-15 χρόνια (ο Νεϊμάρ προφανώς λόγω ηλικίας, λιγότερα χρόνια), παλεύουν κάθε μέρα με αντίπαλο την τελειότητα, ανεβαίνουν πόντο – πόντο προς την (δική τους) ποδοσφαιρική κορυφή. Αυτό τους διαφοροποιεί, αυτό τους κάνει καλύτερους, τους δίνει Χρυσές Μπάλες, εκατομμύρια followers στα social media, χορηγούς, χρήμα, δόξα. Ο Ροναλντίνιο τα είδε όλα αυτά μπροστά του, γέλασε πλατιά και έστριψε προς Ποσειδώνος μεριά, να πάει να ακούσει το Βέρτη και το Ρέμο.
Τελείωσε λοιπόν και τυπικά την καριέρα του ο «Ρόνι», ζώντας τη ζωή του όπως εκείνος γούσταρε. Δυο παράπονα μου έμειναν εμένα, δυο «απωθημένα» , δυο «γιατί» όλα κι όλα.
Και σε ρωτώ
Γιατί δεν ήρθες στην Ελλάδα μωρή παιχτάρα; Τότε που έγινε «κουβεντούλα» με Ολυμπιακό. Μετά τη Μίλαν κι εσύ, όπως έγινε με το Ριβάλντο. Στα ώπα – ώπα θα σε είχαμε: με την παραλιακή σου και τα μπουζούκια σου, με τα αυτόγραφα και τη λατρεία από τους οπαδούς όλων των ομάδων, θα έκανες μια ποδιά στο «Καραϊσκάκης» και θα γκρεμιζόταν το γήπεδο. Ούτε απαιτήσεις θα είχαμε να προπονείσαι σκληρά, ούτε να ξυπνάς χαράματα, ούτε τίποτα παρόμοιο. Αρκεί να ερχόσουν. Για τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό του Τσάκα, του Φεϊζάλ και της Νούρια. Ναι, είχε γραφτεί κι αυτό: ότι θα ερχόταν πακέτο με Σικαμπάλα…
Γιατί δεν έπαιξες για τη Σαπεκοένσε μωρή τρέλα; Μετά το τραγικό αεροπορικό δυστύχημα, την τραγωδία που συγκλόνισε τον πλανήτη, αφού ξεκληρίστηκε η βραζιλιάνικη ομάδα, ακούστηκε ότι διάφοροι παίκτες είχαν σκεφτεί να παίξουν (δωρεάν φυσικά) με τη φανέλα της, για να τη βοηθήσουν να σταθεί και πάλι στα πόδια της, μέχρι να βρει παίκτες και να ξαναγίνει ομάδα. Ήλπιζα ότι θα είσαι ένας από τους πρώτους που θα πας και θα πάρεις τη φανέλα με το «10». Δεν το έκανες ποτέ, προφανώς είχες καλύτερα πράγματα να κάνεις.
