Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι οι διαιτητές μας. Πολύ soft ρε παιδί μου. Φλώροι. Δεν έχουν καθόλου τσαμπουκά. Τι σόι πράγματα τους μαθαίνουν εκεί στα σεμινάρια της UEFA, που έρχονται μετά εδώ και τους κάνει ντου το κάθε χωριό;
Δεν είναι όπως στη Γαλλία για παράδειγμα, όπου χτυπάνε το χέρι στο τραπέζι και όλοι βαράνε προσοχές. Κι αν… δεν, πέφτει και καμιά ψιλή.
Όπως στην περίπτωση του Γάλλου διαιτητή, Tony Chapron για παράδειγμα, ο οποίος δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Δεν θα του αντιμιλήσεις. Δεν θα του μιλήσεις καν. Και κυρίως δεν θα μπλέκεσαι μέσα στα πόδια του. Όπως ο Diego Carlos της Ναντ ας πούμε, ο οποίος, στο ματς με την Παρί, έκανε το ΛΑΘΟΣ να μπλεχτεί στα πόδια του κυριολεκτικά. Οι δυο τους μπερδεύτηκαν πάνω σε ένα σπριντ έπεσαν κάτω και ο κύριος διαιτητής αποφάσισε ήπια, κόσμια, δημοκρατικά να του τραβήξει κλωτσιά για κόκκινη κάρτα! Κι όχι μόνο του την έριξε, αλλά του έδειξε και δεύτερη κίτρινη!
Αυτός είναι ο σωστός διαιτητής. Ο άντρας ο πολλά βαρύς, ο τίμιος, ο μορφωμένος.
