Πέρυσι θυμάμαι κάποιοι τον έλεγαν «κοριτσάκι» επειδή, όταν ο προπονητής του στη Ρεάλ Μαδρίτης, Πάμπλο Λάσο, τον μάλωσε, εκείνος αντέδρασε έτσι:
Η αλήθεια είναι ότι εμείς στα 17 μας δεν κλαίγαμε. Ήμασταν ήδη Άντρακλες. Και μάγκες. Στύβαμε την πέτρα. Μπορεί να μην ξέραμε ούτε τι σχολή θα δηλώσουμε στις Πανελλήνιες, αλλά είχαμε εκπληρώσει όλα τα υπόλοιπα όνειρα της ζωής μας: Είχαμε καπνίσει, είχαμε γαμήσει, είχαμε αλητέψει.
Έναν χρόνο μετά τα δάκρυα του φλώρου, καθόμαστε αναπαυτικά στην καναπεδάρα, μπροστά στην τηλεορασάρα, με σουβλακάρα και τον ξαναβλέπουμε. Και κλαί(γα)με σαν κοριτσάκια, βλέποντάς τον να σηκώνει Ευρωμπάσκετ με τη Σλοβενία, την οποία, μαζί με τον Ντράγκιτς σήκωσαν στους ώμους τους. Ή και το ανάποδο.
Λέγεται Λούκα Ντόντσιτς. Πάμε να το προφέρουμε όλοι μαζί: Λ-ο-ύ-κ-α Ν-τ-ό-ν-τ-σ-ι-τ-ς. ΝτόνΤσιτς, όχι Ντόνσιτς. Με ταυ στη μέση. Όχι, πρέπει να το λέμε σωστά. Γιατί μέχρι να το μάθουμε, αυτός θα έχει πάει στο NBA, θα τα έχει κάνει όλα πόπα, κι ακόμα δεν θα ‘χουν στεγνώσει τα δάκρυα εκείνου του κοριτσιού που κοροϊδεύαμε.
Είναι 18 χρονών και είναι ηγέτης της Ρεάλ Μαδρίτης. Έστω και απόντος του Γιουλ. Στην Ελλάδα τι θα ήταν; 18 χρονών. Σκέτο. Αυτό. Μέχρι εκεί. «Έλα μωρέ τώρα μωρέ, μικρός είναι ακόμα» θα λέγαμε μεταξύ μας. «Μεταξύ μας» τώρα, θα λέγαμε κι αυτό: «Άσε να πάει 25 να καρδαμώσει λίγο και βλέπουμε».
Ο αμούστακος δίμετρος που λέτε, την Πέμπτη το βράδυ, στο ματς με τη Μπαρτσελόνα έκανε αυτό.
Κι εντάξει, κλάιν, αυτό μπορεί να το κάνει κι ο Σερμαντίνι. Λίγη ώρα μετά, έκανε και το άλλο. Δηλαδή, άουτς ρε Κλαβέρ:
Τον λες και κωλόπαιδο. Πολύ κωλόπαιδο. Τι γιατί; Δεν είναι απλά αυτή τη στιγμή ένας από τους καλύτερους γκαρντ της Ευρώπης, δεν είναι μόνο ότι οργανώνει, πασάρει, σκοράρει, σουτάρει, καρφώνει και ταπώνει, αλλά κάνει κι αυτές της μαεστρικές αλητείες με την μπάλα που λες νταξ. Θες να 'χουμε τίποτα ατυχήματα; Με τα δύο πόδια στα χέρια θα έφευγε ο Κλαβέρ.
Είπα να κάτσω και να ψάξω άλλες τέτοιες στιγμές που ο Λούκα ΝτόνΤσιτς έσπασε τα άλατα των αντιπάλων του.
Μετά σκέφτηκα ότι ίσως είναι καλύτερα να περιμένω μερικά χρονάκια για να μεγαλώσει. Μετά θυμήθηκα τον Σωτήρη Νίνη και είπα να αδράξω την ευκαιρία, γιατί, ξέρετε, ρόδα είναι και γυρίζει, αύριο-μεθαύριο μπορεί να γίνει άμπαλος.
Σαν αυτούς εδώ τους πέντε κάργα άμπαλους που σου λέγαμε. Τους θυμάσαι;
Έψαξα, λοιπόν και βρήκα πάνω από 10! Και δεν χρειάστηκε να ψάξω και πολύ. Πρέπει να 'ναι ψιλοκαλός μάλλον...
Vamos!
Εδώ, ο παίκτης που τον μαρκάρει δέχεται χτύπημα από μία αόρατη δύναμη και ξαφνικά βρίσκεται 3 μέτρα πίσω, με αποτέλεσμα το σουτ του Ντόντσιτς να είναι πιο ελεύθερο κι από τον Παλαιοκώστα.
Εδώ είναι προφανές ότι ο παίκτης που μαρκάρει τον Ντόντσιτς βρίσκεται υπό την επήρεια αλκοόλ και μετά από μερικά 8άρια, μοιραία πέφτει κάτω και λασπώνεται.
Περνάμε τώρα σε μία προσποίηση που αναγκάζει τον αμυντικό να κάνει πιρουέτα μισθοφόρου απ' το Survivor. Βέβαια, αν δείτε στη συνέχεια πηγαίνει και παίρνει την μπάλα για να κάνει το άουτ, δεν ντρέπεται...
Στο παρακάτω gif έχουμε μία ντρίμπλα που μέσες-άκρες εξηγεί γιατί καταργήθηκαν οι πλαστικές σακούλες από τα σούπερ μάρκετ. Αυτά καλό είναι να μην γίνονται πάντως στο μπάσκετ.
Συνεχίζουμε, με μία ντρίμπλα που έχει αλλαγή χεριού στον αέρα. Οι παίκτες που αμύνονται έπαθαν πολλαπλά déjà vu από τότε που τα έβλεπαν σε βιντεοκασέτες του Jordan.
Ένα διάλειμμα από ντρίμπλες για να δούμε πώς ο Ντόντσιτς μπορεί να σε κάνει χαζό και με μία πάσα. Αφού κάνει πλάκα στον παίκτη που τον μαρκάρει, δίνει πάσα πάρε-βάλε πίσω από την πλάτη.
Αυτό που θα δούμε στη συνέχεια είναι ένα ψέμα. Δεν μπορεί να έχει γίνει στην πραγματικότητα. Ντρίμπλα κάτω από τα πόδια και λόμπα στον Θεό, μπροστά σε δύο.
Σε αυτό το στιγμιότυπο, σημασία δεν έχει η ντρίμπλα. Προσέξτε πόση ώρα αράζει μόνος του πριν σουτάρει. Τον παίκτη που αμύνεται τον χτυπά ηλεκτρικό ρεύμα και ο Ντόντσιτς στέκεται, σκέφτεται πώς θα σουράρει, πού θα βγει το βράδυ και τι θα φάει την επόμενη μέρα.
Περνάμε σε ένα coast to coast. Ή coach to coach που λένε και κάτι φίλοι μου απ' το χωριό. Τρέχει όλο το γήπεδο, πατάει από τα δύο μέτρα και καρφώνει. Απλό μωρέ..
Μικρός είναι ο Λουκάκος, 18 χρονών παιδαρέλι, καμιά φορά του αρέσει να παίζει με τα φώτα. Να, όπως εδώ καλή ώρα:
Κι επειδή, δίπλα από κάθε πετυχημένο άντρα βρίσκεται και μία νάρα δυναμική γυναίκα, στο παρακάτω στιγμιότυπο, χαζέψαμε όλοι. Όχι από τον Ντόντσιτς. Από την κοπέλα του. Ή την αδερφή του που έλεγε κι ο Ιωάννου.
