Υπάρχουν διάφορα ποδοσφαιρικά «τρίο» στο ποδόσφαιρο, που έχουν γράψει ιστορία ή θα γράψουν στο μέλλον. Το BBC για παράδειγμα (Μπέιλ – Μπενζεμά – Κριστιάνο), που φέτος βέβαια δείχνει να έχει σαπίσει τελείως. Το MSN (Μέσι – Σουάρες – Νεϊμάρ), που χάλασε το καλοκαίρι λόγω της φυγής του Νεϊμάρ, ο οποίος πήγε στο Παρίσι για να φτιάξει μαζί με τον Καβάνι και τον Εμπαπέ το NBC ή κάπως έτσι. Μικρή σημασία όμως έχουν όλα αυτά, όταν έχεις δει το απόλυτο ποδοσφαιρικό τρίο Μανιάτης – Σάμαρης – Τζιώλης, αυτό που καθιερώθηκε από το βράδυ της Πέμπτης παγκοσμίως ως «ΜαΣάΤζιο».
Η πρώτη μου σκέψη μόλις τελείωσε το παιχνίδι με την Κροατία και προσπαθούσα να χωνέψω τι διάολο πάθαμε βραδιάτικα, ήταν τι μπορεί να είναι χειρότερο από το δίδυμο Τζιόλη - Σάμαρη. Τι μπορεί να είναι πιο αργό, αλλά παράλληλα να έχει ύφος και attitude μεγάλου παίκτου, ποιοι άλλοι παίκτες σε μια ομάδα δεν έχουν ούτε ΕΝΑ πράγμα που μπορείς να κοιτάξεις στα μάτια έναν άνθρωπο και να του πεις «ναι, αλλά είναι πολύ καλοί στο Τάδε». Πάσα καλή δεν έχουν. Ντρίπλα ούτε για αστείο. Για τάκλιν δεν πέφτουν ούτε αν γλιστρήσουν πάνω σε σφουγγαρισμένο μάρμαρο. Είναι πιο αργοί από πεθαμένη κατσαρίδα κι όσο για κανένα καλό μακρινό σουτ, να πατήσουν λίγο την αντίπαλη περιοχή, να κάνουν μια στο τόσο κίνηση φορ, ούτε στα πιο τρελά όνειρα του πιο μερακλή ποδοσφαιρόφιλου.
Αλλά μετά το σκέφτηκα πιο ώριμα
Πιο ψύχραιμα. Πέρασε λίγο η ώρα μετά το ματς και σκέφτηκα πιο νηφάλια. «Και ο Μανιάτης; Γιατί να αφήσουμε έξω το Γιάννη το Μανιάτη;» Αυτό είναι βέβαια κάτι που σκέφτηκε και ο Σκίμπε, «γιατί να αφήσω έξω το Γιάννη το Μανιάτη»; Και γι’ αυτό δεν ξεκίνησε το Ρέτσο δεξιά, γι’ αυτό δεν κάλεσε καν στην Εθνική τον πιο φορμαρισμένο Έλληνα ποδοσφαιριστή, το Μιχάλη Μπακάκη, που έχει παίξει φέτος στις μισές θέσεις της 11άδας, αριστερά και δεξιά και στο κέντρο της άμυνας, από μπακ μέχρι χαφ και σε όλες τα έχει πάει περίφημα. Μπακάκης λέγεται ρε διάολε, πώς να είναι κακός σαν δεξί μπακ ένας παίκτης που λέγεται Μπακ-άκης;
Έχω που έχω τα νεύρα μου, θυμήθηκα και τον ελεεινό τον Περότι με το δαχτύλιασμά του
Αλλά το θέμα μας δεν είναι ο Μπακάκης. Ούτε ο Σκίμπε. Ούτε φυσικά ο Καρνέζης με τα ωραία του και ο Σταφυλίδης με την υπέροχη ξανθιά φράντζα και τη φοβερή ξανθιά γκέλα. Το θέμα μας δεν είναι καν ποδοσφαιρικό. Το θέμα είναι το καλύτερο ποδοσφαιρικό τρίο που πάτησε ποτέ το πόδι του στο χορτάρι, το περίφημο «ΜαΣαΤζιο». Και η ερώτηση, ποιο άλλο τρίο της παγκόσμιας ιστορίας είναι χειρότερο απ’ αυτό;
1. Τρίο με χοντρές μεθυσμένες Αγγλίδες που βγάζουν τα εσώψυχά τους παντού τριγύρω. Φυσικά και πάνω σου. Και ξυπνάς το πρωί, κοιτάς δεξιά σου, κοιτάς αριστερά σου και υπόσχεσαι στον εαυτό σου ότι δεν θα ξαναπιείς ούτε τζιτζιμπύρα.
2. Το τρίο των Goody's. Χάμπουργκερ – πατάτες – αναψυκτικό. Πατάτες κρύες και προκάτ και λιγότερες από την κανονική μερίδα. Και αναψυκτικό με τόσο τριμμένο πάγο, που αν έβγαζες τον πάγο, έμενε ένα σφηνάκι αναψυκτικό.
3. Το Τρίο Μπελκάντο. «Που συνεχίζει μέχρι σήμερα να διασκεδάζει και να ψυχαγωγεί τον κόσμο», στην περίπτωση που δεν το γνωρίζατε.
4. Το «Vicky Cristina Barcelona». Σκάρλετ Γιόχανσον ακούς. Πενέλοπε Κρουζ ακούς. «Τρυφερή σκηνή» μεταξύ τους ακούς. Κάνεις πως δεν ακούς το όνομα «Γούντι Άλεν» και τελικά αυτό είναι το βασικό συστατικό της αποτυχίας, ο άνθρωπος που παίζει κλαρινέτο χειρότερα κι από τον Κύριο Καλαμάρη στον «Μπομπ Σφουγγαράκη», αλλά και πάλι το κάνει καλύτερα από το να γυρίζει ταινίες
5. Το Τρίο Ατενέ. «Τσιν τσιν γλυκό κρασί». Αυτό μόνο. Τέλος.
.
6. «Οι Τρεις Αμίγκος». Στιβ Μάρτιν, Τσέβι Τσέις, Μάρτιν Σορτ. Μιλάμε για μεγαλύτερη τραγωδία κι από την εμφάνιση στο «Μαξιμίρ»…
7. Τρίο από πηρούνια στην κουζίνα. Που δεν είναι τέσσερα, διότι το τέταρτο κάπου το πέταξες στα σκουπίδια μαζί με τα αποφάγια. Και έρχονται τρεις φίλοι σπίτι. Και κάθεστε να φάτε. Και σας λείπει ένα πηρούνι. Και τρως με τα χέρια.
8. Το «Trio», μια γερμανική μπάντα που ξεκίνησε την τεράστια καριέρα του το 1979. Γερμανική. Με όνομα «Trio». Και τραγούδι που λέγεται «Da da da I don’t love you, you don’t love me Aha Aha Aha». Νο φέρδερ κόμεντς.
