Είσαι ο Ντιέγκο Περότι. Και παίζεις στη Ρόμα. Στο Τσάμπιονς Λιγκ. Απέναντι στην πρωταθλήτρια Αγγλίας Τσέλσι. Με την οποία είχες φέρει 3-3 στο Λονδίνο στο προηγούμενο ματς. Και στο «Ολίμπικο», την έχεις βάλει κάτω την Τσέλσι και τον προπονητή της, τον Αντόνιο Κόντε, και τους κοπανάς αλύπητα. Σκοράρει ο τίμιος Ελ Σαραουί. Και πάνω στις χαρές και τα πανηγύρια, αυτό που σκέφτηκες να κάνεις για να μοιραστείς τη χαρά σου με τον σκόρερ, είναι να τον δαχτυλιάσεις; Μπροστά σε τόσες χιλιάδες κόσμο στις εξέδρες; Μπροστά σε τόσα εκατομμύρια κόσμο που έβλεπε το παιχνίδι στην τηλεόραση και ένα σκασμό εκατομμύρια που θα έβλεπαν αργότερα το γκολ και τον «πανηγυρισμό»;
Ρε Περότι, πόσο Περότι είσαι τελικά; Που έναν χαβαλέ που μπορεί να κάνετε στην προπόνηση τον μεταφέρεις στο γήπεδο; Και σε τελική ανάλυση, τι σαχλαμάρες είναι αυτές; Υπάρχουν ένα σωρό πανηγυρισμοί της προκοπής. Υπάρχουν οι κλασσικοί πανηγυρισμοί. Υπάρχουν οι ευρηματικοί. Υπάρχουν οι πανηγυρισμοί - σήμα κατατεθέν, όπως το «αεροπλανίνο» του Μοντέλα, το «τρελαίνομαι» του Λούκα Τόνι, ή ακόμα κι αυτή η σαχλαμάρα που κάνει ο Κριστιάνο. Υπάρχουν οι προβοκατόρικοι, σαν το σνιφάρισμα της γραμμής του άουτ του Ρόμπι Φάουλερ. Οι συμβολικοί, όπως του Μπεμπέτο για να αφιερώσει το γκολ στο αγέννητο παιδί του. Οι συναισθηματικοί, που σηκώνεις μπλούζα κι από μέσα έχεις ένα μήνυμα ή μια φωτογραφία. Υπάρχουν οι ευρηματικοί, όπως ο πανηγυρισμός «Βασιλάκης Καϊλας», όπου ο ένας κάνει το λουστράκο και γυαλίζει το παπούτσι του σκόρερ. Υπάρχει ακόμα κι ο Μήτρογλου με τα πιστόλια ή το σώβρακο, υπάρχουν οι απίθανοι Ισλανδοί που έχουν προετοιμάσει κανονικό θεατρικό σκετς στους πανηγυρισμούς, υπάρχουν πολλά και διάφορα.
Και υπάρχουν και οι καρδούλες, αυτή η μάστιγα. Κοτζάμ μαντράχαλοι, τίγκα στην τεστοστερόνη, με κάτι μπούτια που πετάνε οι τετρακέφαλοι από τη μια και οι δικέφαλοι από την άλλη, κάτι τύποι που κάνουν τάκλιν και ξεκολάνε μηνίσκους, πάνε και βάζουν γκολ και κάνουν καρδούλες στο ζετεμάκι που είναι στην εξέδρα ή στην τηλεόραση. Οι ξεφτίλες. Αλλά οι καρδούλες, είναι μια άλλη, ξεχωριστή ιστορία. Ακόμα κι αυτές πάντως, είναι καλύτερες από κάτι αγκαλιές στα όρια του φασώματος που έχουμε δει σε πανηγυρισμούς, κάτι φιλιά οριακά στο στόμα ή κανονικά στο στόμα, κάτι χάδια σε απόκρυφα σημεία (το πιάσιμο κώλου παίζει γενικά πολύ σε φάση πανηγυρισμών) και φυσικά το «Περότιο δαχτύλιασμα» που φάγαμε στη μάπα το βράδυ της Τρίτης.
Έλεος κάπου Περότι κι εσείς όλοι οι κρυφο-Περότιδες και οι εν δυνάμει Περότι. Μαζέψτε τα κουλά σας και τις ορμές σας και διοχετεύστε τις στον αγώνα ή το βράδυ στο σπίτι σας. Μην ξεφτιλίζετε άλλο το αγαπημένο μας άθλημα, μην μας κάνετε να αναρωτιόμαστε τι άλλη αηδία θα κάνετε, μην χαλάτε τα ευρωπαϊκά μας βράδια. Κι εσύ κυρία ΟΥΕΦΑ μου και κυρία ΦΙΦΑ μου, κάντε κάτι. Δεν είναι μόνο τα πανό στις εξέδρες ή τα καπνογόνα ή τα ρατσιστικά φαινόμενα που πρέπει να κινητοποιούν τα αντανακλαστικά σας και να ενεργοποιούν τους μηχανισμούς τιμωρίες, αλλά και κάτι τέτοια φαινόμενα. Περάστε μια γραμμή, κάντε μια σύσταση και βγάλτε έναν τιμοκατάλογο τιμωρίας για να ξεμπερδεύουμε επιτέλους.
- Καρδούλα: 5.000 ευρώ, αν είσαι υπότροπος το πρόστιμο δεκαπλασιάζεται.
- Χάδια στα όρια του φασώματος: μια αγωνιστική τιμωρία, σε περίπτωση υποτροπής τσουχτερό πρόστιμο και 5 αγώνες εκτός.
- Φιλί στο στόμα: 10 βουρδουλιές, 50.000 πρόστιμο, 10 παιχνίδια εκτός. Σε περίπτωση που το επαναλάβει, ισόβιος αποκλεισμός από το άθλημα.
- Δαχτύλιασμα: δημόσιος λιθοβολισμός, έναν χρόνο απαγόρευσης εισόδου στα γήπεδα και -10 βαθμοί από την ομάδα του. Αν το ξανακάνει, τον στέλνουμε Βόρεια Κορέα να καθαρίσει με τα χέρια το ναρκοπέδιο ανάμεσα στη Βόρεια και τη Νότια Κορέα. Με δεμένα μάτια. Αλειμμένο με μέλι. Και αρκούδες στο κατόπι του.
