«Πέμπτη και 13» ήταν η καταληκτική ημερομηνία των ευρωπαϊκών διοργανώσεων για τις ελληνικές ομάδες φέτος, καθώς ούτε ο Ολυμπιακός μπόρεσε να ολοκληρώσει την ανατροπή με την Μπόντο Γκλιμτ, ούτε και ο Παναθηναϊκός μπόρεσε να ξεπεράσει το εμπόδιο της Φιορεντίνα.
Ο πρώτος κέρδισε μεν 2-1 αλλά δεν μπόρεσε να καλύψει τη διαφορά των 3 γκολ από το πρώτο παιχνίδι, ο δεύτερος δε, μπήκε στη «μάχη» της Φλωρεντίας με 2 γκολ στην πλάτη πατ κιουτ βλέποντας το προβάδισμα του πρώτου αγώνα να εξανεμίζεται γρήγορα, και όταν πλέον αποφάσισε να παίξει ήταν αργά.
Βλέποντας, ωστόσο, τα ματσαρίσματα των δύο ελληνικών ομάδων σε Europa και Conference League, κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι δεν διεκδίκησαν την πρόκριση, ότι θα μπορούσαν κάτι πολύ παραπάνω -ή απλώς- ότι αδίκησαν κατάφορα τους εαυτούς τους.
Ξεκινώντας από τον Ολυμπιακό, αξίζει μόνο να ρίξουμε μια ματιά στα στατιστικά της ρεβάνς στο Καραϊσκάκη. Σουτ 27-2 (στο τέρμα 9-1), κατοχή μπάλας 70-30%, κόρνερ 11-0, 1 χαμένο πέναλτι και τελικό σκορ 2-1. Αν αυτά δεν φτάνουν για να δώσουν την ολοκληρωτική εικόνα του αγώνα, τότε ποια;
Θα πει κανείς, πως θα ήταν όλα διαφορετικά αν προλάβαινε το παιχνίδι ο Ελ Κααμπί, ωστόσο, ο «χασογκόλης» Γιάρεμτσουκ απεδείχθη το πιο αδικημένο «κανόνι» του Ολυμπιακού, με δύο γκολ ως αλλαγή στο συγκεκριμένο παιχνίδι, επομένως μάλλον το πρόβλημα δεν ήταν αυτό. Όπως και να έχει, το τελευταίο παιχνίδι κόντρα στην Μπόντο Γκλιμτ ήταν η απόδειξη ότι οι «ερυθρόλευκοι» μάλλον υποτίμησαν τον αντίπαλο στο πρώτο παιχνίδι και στο δεύτερο τους εαυτούς τους.
Στο ίδιο μοτίβο και ο Παναθηναϊκός, ο οποίος αν δεν είχε μπει «κοιμισμένος» στο Αρτέμιο Φράνκι ενδεχομένως σήμερα να μιλούσαμε για την ευρωπαϊκή του συνέχεια στο Conference League.
Ενδεχομένως, η ομάδα του Βιτόρια να «πλήρωσε» εκείνο το κακό διάστημα στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα στο ΟΑΚΑ που είδε το 2-0 να γίνεται 2-2 μέσα σε 5 λεπτά, ενώ στο δεύτερο ημίχρονο «πατάει» την αντίπαλο αλλά το σκορ τελειώνει μόνο 3-2.
Η ίδια συνθήκη συνέβη και στο παιχνίδι της Φλωρεντίας όπου με το γρήγορο 2-0 στην πλάτη τα «πόδια» όλων κάπως λύθηκαν αλλά η τελική προσπάθεια ήταν για μία ακόμα φορά το μεγάλο ζήτημα της ομάδας.
Με λίγα λόγια, τόσο ο Παναθηναϊκός, όσο και ο Ολυμπιακός ήταν κατά κύριο λόγο καλύτεροι και στα δύο παιχνίδια από τους αντιπάλους τους, ωστόσο, από τη μία τα αμυντικά κενά και από την άλλη, η μπάλα που δεν μπορεί να μπει στο πλεκτό ήταν τα κύρια σημεία που τους κόστισαν την πρόκριση.
Μάλλον έχει φτάσει ο καιρός να μην στεκόμαστε τόσο στην απόδοση, όσο στην αποτελεσματικότητα. Αυτό το «παραπάνω» φαίνεται ότι είχαν οι αντίπαλοι, για αυτό και είναι στην επόμενη φάση.
Από του χρόνου πάλι.
