Δυσκολεύομαι να φανταστώ άλλη ομάδα χωρίς σέντερ να πραγματοποιεί τον άθλο που σημειώνει ο Παναθηναϊκός AKTOR. Ένα σύνολο που έχασε αρχικά λόγω τραυματισμού τον καλύτερο σέντερ στην Ευρώπη, ύστερα είχε την ατυχία να χάσει και τον δεύτερο σέντερ και να παίζει με βασικό 5άρι ένα παλικάρι που απλώς ήρθε να… μπαλώσει τρύπες. Αλλά οι 7 φορές πρωταθλητές Ευρώπης κατέκτησαν την περσινή Ευρωλίγκα για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο: Διότι έχουν αλλεργία τις δικαιολογίες. Όταν μπει το μικρόβιο της δικαιολογίας τότε η ήττα γίνεται η καλύτερή σου φίλη. Ο Εργκίν Αταμάν και γενικότερα ο οργανισμός του Παναθηναϊκού AKTOR έχει την νοοτροπία του νικητή και απλώνει αυτό το mentality σε κάθε μήκος και πλάτος του glass floor. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το 2/2 στη διαβολοβδομάδα της Ευρωλίγκας όπου οι “πράσινοι” κέρδισαν την πιο φορμαρισμένη ομάδα στην Ευρώπη (λέγε με Φενέρ) και μία ομάδα που είναι πάντα επικίνδυνη και ξεχειλίζει από ταλέντο (λέγε με Εφές). Το ένα εξελίχθηκε σε θρίλερ, το άλλο σε ένα ακόμη πάρτι στο καλύτερο γήπεδο της Ευρώπης. Αυτό που παρουσίασε στην 4η περίοδο ο Παναθηναϊκός AKTOR ήταν τρομακτικό και μας αφήνει ν’ αναρωτιόμαστε το τι θα συμβεί αν επιστρέψει ο Λεσόρ. Διότι, κακά τα ψέματα, το Γκραντ, Ναν, Οσμάν, Χουάντσο, Λεσόρ δε νικιέται από κανέναν στην Ευρώπη. Ειδικά όταν παίρνει την μπαγκέτα ο μαέστρος Κώστας Σλούκας.
Υποκλιθείτε στο μύθο του
Είμαστε τυχεροί που ζούμε στην εποχή του. Έχοντας μεγαλώσει με Διαμαντίδη, Σπανούλη, Παπαλούκα, όλοι πιστεύαμε ότι δε θα βρεθεί κάποιος να σταθεί δίπλα τους. Το ελληνικό μπάσκετ είναι ευλογημένο που έχει τον Κώστα Σλούκα. Τον καλύτερο pg στην Ευρώπη, τον ηγέτη που οδήγησε τον Παναθηναϊκό AKTOR στη “Γη της Επαγγελίας”, τον αθλητή που όταν κρεμάσει τα παπούτσια του θα αποτελεί έναν θρύλο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Πρέπει να σε διακατέχει ένα αίσθημα κατωτερότητας και να έχεις τσίμπλες στα μάτια για να μη βλέπεις το προφανές. Ο Κώστας Σλούκας είναι ο δεύτερος καλύτερος Έλληνας εν ενεργεία μετά τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και το μεγάλο “what if” για κάθε φίλο του Παναθηναϊκού, είναι το πόσο διαφορετικά θα είχε γραφτεί η ιστορία αν αυτός ο σπουδαίος γκαρντ είχε γίνει μέλος της οικογένειας του Παναθηναϊκού πολλά χρόνια πριν. Διανύει το 35ο έτος της ηλικίας του, έχει σηκώσει τα πάντα σε συλλογικό επίπεδο και συνεχίζει να έχει τη δίψα - ενέργεια ενός rookie. Είναι ο μαέστρος, πιάνει την μπαγκέτα και η ορχήστρα παίζει στον ρυθμό του. Θέλει να σηκώσει την 5η Ευρωλίγκα της καριέρας του και σκοπεύει να ηγηθεί της προσπάθειας ώστε οι “πράσινοι” να πάρουν βελόνα και κλωστή και να ράψουν το 8ο αστέρι στην πιο βαριά φανέλα της Ευρώπης.
Αλαλούμ, αλαλούμ, δόξα στο Χαρτούμ
Δεν ξέρω γιατί έπαθα Δάκη αλλά χρειάζεται ειδική μνεία στον γίγαντα από το Νότιο Σουδάν που γεννήθηκε στο Χαρτούμ. Ο Γουένιεν Γκέιμπριελ είναι μία ειδική περίπτωση αθλητή. Ήρθε στον Παναθηναϊκό λόγω του σοκαριστικού τραυματισμού του Ματίας Λεσόρ και να καλύψει κάποια από τα χαρακτηριστικά του σέντερ από τη Μαρτινίκα. Θα ήταν η 2η επιλογή πίσω από τον Γιουρτσεβέν αλλά όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει. Ο Τούρκος σέντερ βγήκε νοκ-άουτ σε μία άτυχη συγκυρία για τον Εργκίν Αταμάν και ξαφνικά ο Σουδανός πήρε το χρίσμα. Οι “πράσινοι” μετά τη φυγή του Κώστα Αντετοκούνμπο, παίζουν στο απαιτητικό πρωτάθλημα της Ευρωλίγκας με 1.5 σέντερ. Πίσω από τον Γκέιμπριελ κάνει… μεροκάματα ο Ντίνος Μήτογλου αλλά το παιδί δεν είναι 5άρι. Όταν οι αντίπαλοι χτυπάνε στο ζωγραφιστό, τότε τα πράγματα γίνονται δύσκολα για τους πρωταθλητές Ευρώπης. Αλλά αυτό δεν αρκεί για να τον κερδίσεις, διότι η ψυχή αυτής της ομάδας είναι πιο ψηλή από το μπόι της. Και όλα αυτά διότι υπάρχουν οι παρακάτω Διόσκουροι.
Από την ίδια αφετηρία στο δρόμο προς τη Δόξα
Τι κοινό έχουν οι Χουάντσο Ερνανγκόμεθ και Τσέντι Οσμάν; Ξεκίνησαν από την ίδια αφετηρία. Πέρσι ο Χουάντσο, φέτος ο Οσμάν. Δύο stars που ήρθαν από το NBA και μέχρι να προσαρμοστούν στα δεδομένα της Ευρώπης, χρειάστηκαν τον απαραίτητο χρόνο. Δύο εξαιρετικά παιδιά που τα θετικά vibes τους, μόνο θετικό αντίκτυπο έχουν στη γενικότερη λειτουργία του συνόλου. Η συμπεριφορά ενός αθλητή εκτός παρκέ είναι εξίσου σημαντική για όλα βλέπουμε εντός παρκέ. Το κλισέ “περνάνε καλά στα αποδυτήρια κι αυτό βγαίνει προς τα έξω” καθρεφτίζεται στο glass floor του ανακαινισμένου ΟΑΚΑ. Τα δύο ομορφόπαιδα του “τριφυλλιού” φέρνουν αγωνιστικά χαρακτηριστικά που δε φαίνονται -πάντα- στη στατιστική. Ενέργεια, ριμπάουντ, μέγεθος, σκορ από τα 6.75 και φυσικά το transition του Τούρκου forward που σπανίζει στην Ευρώπη. Όταν βρίσκονται μαζί στο παρκέ τρομοκρατούν τον αντίπαλο και έχοντας δίπλα τους τον Κέντρικ Ναν και τον Τζέριαν Γκραντ, τότε τα πράγματα γίνονται καλύτερα για τον Εργκίν Αταμάν.
Εσύ είσαι το τυχερό μου αστέρι, όλη η Ευρώπη το ξέρει
Δικά σου όλα τα άνθη που βλέπω στους δρόμους, δικά σου τα γλυκά πρωινά αυτού του κόσμου. Δεν ξέρω αν τον κρίνατε στο πρώτο ημίχρονο αλλά όλοι όσοι το κάνατε, μάλλον πήρατε ρεπό στο δεύτερο. 30 πόντους έτσι στο χαλαρό στο δεύτερο ημίχρονο, καθάρισε την Εφές σαν αυγό και ένα τους haters να κρυφτούν στον θάμνο σαν τον Χόμερ Σίμσον. Είτε με αφάνα, είτε χωρίς, ο Κέντρικ Ναν παραμένει ένας ψυχρός εκτελεστής. Ένας Τζον Γουίκ των ευρωπαϊκών παρκέ. Δεν καταλαβαίνει από κακές ημέρες. Είναι εκεί για να εκτελέσει το πλάνο και να κάνει χαρούμενο τον Εργκίν Αταμάν αλλά και τους εκατομμύρια φίλους του συλλόγου. Μαζί με τον Κώστα Σλούκα έχουν δημιουργήσει ένα ντουέτο που στους οπαδούς της Εφές θα θυμίζει τα χρυσά χρόνια των Μίσιτς - Λάρκιν.
Τι θέλει να πετύχει ο Εργκίν Αταμάν; Μα φυσικά να επαναλάβει τον θρίαμβο με την back to back κατάκτηση. Μόνο που τώρα είναι στον Παναθηναϊκό AKTOR. Κάτι μεγαλύτερο. Και στόχος είναι το 8ο, το 9ο και το 10ο. Αν μπορεί μια ομάδα να το κάνει, τότε ξέρουμε όλοι ποια είναι.
