Στο μυαλό του απλού Έλληνα φιλάθλου ίσως και να στριφογύριζε χτες βράδυ η λογική «αφού τους κερδίσαμε έξω, τους έχουμε και μέσα». Ας είμαστε ειλικρινείς όμως, το μεγάλο διπλό της Εθνικής Ελλάδος στο Λονδίνο επί των λιονταριών ήταν απλώς μια ένδειξη ότι κάτι αλλάζει σταδιακά στα ενδότερα της Ομάδας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει προλάβει να παγιωθεί αυτή η αλλαγή.
Και κάπως έτσι, η Αγγλία ήρθε στο κατάμεστο ΟΑΚΑ, έριξε τρία και προσγείωσε την ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς η οποία έχασε μια τεράστια ευκαιρία να κλείσει τις υποχρεώσεις της στο Nations League ως πρώτη του ομίλου. Για τους παλιότερους ίσως και να θύμισε λίγο το Παναθηναϊκός-Άγιαξ του 1996, όταν το 1-0 του Άμστερνταμ είχε δημιουργήσει τόσο υψηλές προσδοκίες για τη ρεβάνς, απλά και μόνο για να δουν οι «πράσινοι» τον Αίαντα να απογειώνεται στο ΟΑΚΑ, σφραγίζοντας με ένα (ακόμα) εμφατικό 3-0 την πρόκριση για τον τελικό του Champions League.
Στην περίπτωση της Εθνικής Ελλάδος, το χειρότερο δεν είναι η χαμένη ευκαιρία μετά την ήττα, ούτε ότι αποδείχτηκε κατώτερη των προσδοκιών -με την Αγγλία έπαιζε στο κάτω-κάτω- αλλά η μίρλα και ο «πόλεμος» που άρχισε να δέχεται η ομάδα μετά την ήττα από μερικούς.
Εκείνο το απευθείας φάουλ του Μπέκαμ στο ΟΑΚΑ δύσκολα ξεχνιέται
Σαν να ξεχάστηκαν όλα τα σπουδαία που λέγονταν για την ομάδα λίγες ώρες πριν από το ματς, τα οποία άρχισαν να «σβήνουν» από το 7ο λεπτό του ματς.
Έχουμε καταλάβει τι έχει πετύχει η Εθνική Ελλάδος;
Λίγους μήνες πριν, άπαντες γκρίνιαζαν που η τότε ομάδα του Γκουστάβο Πογιέτ έφτασε στην πηγή της πρόκρισης στο Euro 2024, αλλά νερό δεν ήπιε κόντρα στους Γεωργιανούς -οι οποίοι παρεμπιπτόντως «έλαμψαν» στη διοργάνωση- χωρίς κανένας να περιμένει αυτό που θα ακολουθούσε λίγο καιρό αργότερα.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήρθε, έδωσε κίνητρο στους παίκτες, άφησε να εννοηθεί ότι η «πόρτα θα είναι πάντα ανοιχτή» σε όποιον την αξίζει και αυτή η υγεία που βγάζει στο γήπεδο τη βλέπει ακόμα και ο πιο άσχετος με το ποδόσφαιρο φίλαθλος.
H πιο ωραία ιστορία του Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει ξεκινήσει να γράφεται
Νομίζω ότι τη συγκεκριμένη φρενίτιδα του κόσμου για να έρθει να δει την Εθνική Ελλάδος έχουμε να τη δούμε από τότε που κατακτήσαμε το Euro 2004, και αυτό χωρίς καν να έχουμε πετύχει κάποια πρόκριση. Σαφώς και αυτό το διπλό στο Ουέμπλεϊ είναι ένα highlight από μόνο του, ωστόσο, είναι ολόκληρη η πορεία της ομάδας από τη μέρα που ανέλαβε ο «Στρατηγός Ιβάν» που έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να φέρει ξανά τον κόσμο στο γήπεδο.
Ο Σέρβος ξέρει τι κάνει, κατάφερε να κάνει ένα «ξενερωμένο» κοινό του Παναθηναϊκού να συρρέει στο γήπεδο για να απολαμβάνει αυτή την «υγεία» και σήμερα να τον αναπολεί με λυγμούς, το ίδιο κάνει και τώρα με την «γαλανόλευκη». Το 3-0 από την Αγγλία σαφώς προκάλεσε κατσούφιασμα, ωστόσο, δεν υπάρχει λόγος για μιζέριες και κατήφειες, ειδικά από τη στιγμή που το τρένο είναι ακόμα στις ράγες του.
Επίσης, αν δεν ήταν ο Πίκφορντ να σταματήσει τον Τσιμίκα όταν το σκορ ήταν ακόμα στο 1-0, ενδεχομένως σήμερα να κάναμε άλλη κουβέντα. Τώρα σειρά έχει η Φινλανδία, στην τελευταία αγωνιστική του Nations League.
Δεν είναι καιρός για ξενέρες, αλλά να διατηρήσουμε αυτή την όμορφη σχέση ομάδας και κόσμου σε υψηλά επίπεδα. Οι βάσεις έχουν μπει, καμιά φορά θα υπάρχουν και απογοητεύσεις, σίγουρα όμως οι χαρές (θα) είναι περισσότερες.
