Η κούρσα της μίας ανάσας. Ο Βασιλιάς του στίβου. Το άθλημα που καθηλώνει τα βλέμματα και ανεξαρτήτως αν ασχολείσαι με τον κλασικό αθλητισμό, θα κάτσεις να το παρακολουθήσεις. Εξάλλου δε σου ζητάει αρκετό χρόνο από τη ζωή σου. Ούτε 10 δευτερόλεπτα. Αν το σκεφτείς λιγότερο από το να γεμίσεις ένα ποτήρι νερό ή να διαβάσεις αυτές τις 5 γραμμές που ήδη έχουν γραφτεί. Είναι εκείνη η κούρσα που καθορίζει τον πιο γρήγορο άνθρωπο του πλανήτη. Έναν τίτλο που εδώ και λίγες ώρες κατέχει και επίσημα ο Noah Lyles.
Πριν το “λάβετε θέσεις”, ο Αμερικανός σπρίντερ βρισκόταν στη λίστα με τα φαβορί αλλά δεν ήταν το ακλόνητο. Δεν ήταν ούτε καν το μεγάλο φαβορί, έναν άτυπο τίτλο που κατείχε ο Τζαμαϊκανός, Kishane Thompson. Βλέπεις ο 27χρονος από το Γκέινσβιλ της Φλόριντα δεν είναι ο κλασικός 100άρης. Το βασικό άθλημά του είναι τα 200 μέτρα, κάτι που ετοιμάζεται να το αποδείξει στον τελικό της Πέμπτης κατακτώντας το πολυπόθητο double. Το “Άγιο Δισκοπότηρο” των σπρίντερς. Πλέον δεν μπορεί να τον αμφισβητήσει κανείς. Ο Noah Lyles, όπως και η αργυρή Ολυμπιονίκης Sha' Carri Richardson, μπήκε στις ζωές της πλειοψηφίας του κοινού μέσω του mini docuseries του Netflix, Sprint. Εκεί ξετυλίγεται το κουβάρι της μεγάλης κόντρας των ΗΠΑ και της Τζαμάικα στα σπριντ και φωτίζονται άγνωστες πτυχές της “αιώνιας” μάχης.
Ανάμεσα στα επεισόδια, καταλαβαίνεις πόσο μεγάλη πίεση υπάρχει σε αυτά τα παιδιά των Ηνωμένων Πολιτειών για ένα χρυσό στα σπριντ. Ο μύθος Usain Bolt δεν είχε αφήσει περιθώρια τα προηγούμενα χρόνια. Αυτός ο γίγαντας του αθλητισμού, αυτό το φαινόμενο που τα ρεκόρ του θα μείνουν στοιχειωμένα για πολλά χρόνια, ήταν ανίκητος και πήγε το άθλημα στο επόμενο επίπεδο. Με την απόσυρσή του, γεννήθηκαν ξανά οι ελπίδες για τους Αμερικανούς. Έπρεπε να κατακτήσουν το χρυσό μετάλλιο στα σπριντ. Έπρεπε ένας Αμερικανός να θεωρείται ο γρηγορότερος του πλανήτη. Ήταν θέμα τιμής, marketing και αξιοπρέπειας για εκείνους. Το βάρος έπεσε πάνω στον Noah Lyles. Ένα παιδί που δεν του ήρθαν όλα ρόδινα στη ζωή. Ο 27χρονος σπρίντερ έφερε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες στις ΗΠΑ μετά την Ολυμπιάδα της Αθήνας το 2004. Τότε ήταν ο Justin Gatlin που έβαλε φωτιά στο ταρτάν, 20 χρόνια αργότερα έμελλε να είναι ο Noah.
Από το βράδυ της Κυριακής ο τίτλος του γρηγορότερου στον πλανήτη ανήκει στον Noah Lyles. Ένα αδικημένο παιδί. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που τον αντιπαθούν λόγω του lifestyle του. Ναι, ο Noah είναι ένας αθλητής που μιλάει τόσο γρήγορα όσο τρέχουν και τα πόδια του. Πολλές φορές δε φιλτράρει αυτά που λέει αλλά δεν υπάρχει κακία μέσα του. Είναι ανταγωνιστικός αλλά κι αυτό είναι ένα κομμάτι του πρωταθλητισμού. Αν δε θέλεις να είσαι ο πρώτος, δε θα είσαι ποτέ. Πρέπει να το λέει η περδικούλα σου για να βρεθείς στο υψηλότερο σημείο του βάθρου. Τον Noah Lyles δεν τον περιορίζουν τα όρια. Τα βλέπει, τα ξεπερνάει και θέτει τα επόμενα. Τον προκαλούν, δεν τον φοβίζουν.
Στις μέρες μας, το marketing είναι εξίσου σημαντικό με την προσπάθεια. Δεν αρκεί να είσαι καλός, πρέπει να βρεις τον τρόπο να το πουλήσεις. Αλίμονο αν θα κατηγορήσουμε ένα παιδί που γαλουχήθηκε στο lifestyle των ΗΠΑ για τον τρόπο που πουλάει τον εαυτό του. Ωστόσο είναι άλλο το lifestyle και άλλο να είσαι αλαζόνας και τοξικός. Ο νέος χρυσός Ολυμπιονίκης δεν έχει καμία σχέση με τη δεύτερη κατηγορία. Όταν πριν σχεδόν έναν χρόνο, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης, ξέσπασε εναντίον του NBA και όλων όσοι υποστηρίζουν πως οι πρωταθλητές του NBA είναι και παγκόσμιοι πρωταθλητές, η πλειοψηφία στην άλλη άκρη του Ατλαντικού έπεσε να τον φάει. Τι είχε τονίσει τότε ο Noah; «Αυτό που με πονάει είναι όταν βλέπω στους τελικούς του NBA να βάζουν τον τίτλο "world champions", Παγκόσμιοι Πρωταθλητές ποιανού; Των Ηνωμένων Πολιτειών; Μην με παρεξηγείτε, αγαπώ τις ΗΠΑ, ορισμένες φορές, αλλά αυτό δεν είναι ο κόσμος. Εμείς είμαστε ο κόσμος, έχουμε εδώ σχεδόν κάθε χώρα να παλεύει για την σημαία της να θριαμβεύει να δίνει τα πάντα, δεν υπάρχουν σημαίες στο NBA». Αυτή η δήλωση δεν έκατσε καλά στους superstars του NBA, τον ειρωνεύτηκαν (εκτός από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο που τον στήριξε) αλλά το ποιος δικαιώθηκε το μάθαμε λίγες ημέρες αργότερα με την Εθνική Γερμανίας να κατακτά το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο. Κάτι που ανάγκασε τις ΗΠΑ να κατεβάσουν όλη την αφρόκρεμα στους φετινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ο Noah Lyles αποτελεί ένα κορυφαίο παράδειγμα αθλητή για κάθε παιδί εκεί έξω. Δίνει μαθήματα ζωής σε όλους μας που ανοίγουμε το κουτί με τις δικαιολογίες όποτε τα βρίσκουμε σκούρα και βολευόμαστε στην παραίτηση. "Έχω άσθμα, αλλεργίες, δυσλεξία, ΔΕΠΥ, άγχος και κατάθλιψη. Αλλά αυτό που μπορώ να σου πω είναι ό,τι κι αν έχεις δεν καθορίζει αυτό που θα γίνεις", έγραψε μετά την ιστορική κούρσα που του χάρισε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Αυτά τα παιδιά που βλέπεις στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι άτομα που αποτελούν φωτεινό φάρο. Το 1/10 της προσπάθειας να καταβάλλουμε στην καθημερινότητά μας και οι ζωές μας θα γίνουν καλύτερες.
