Να περάσεις στο λαιμό σου ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο. Να γίνει ο πρωταθλητής των πρωταθλητών. Να βάλεις το στεφάνι από κλαδιά ελιάς στο κεφάλι σου. Να σκαρφαλώσεις στην κορυφή του Έβερεστ στον παγκόσμιο αθλητισμό. Να παρακολουθείς την ανοδική σημαία από το υψηλότερο βάθρο και στο στάδιο που φιλοξενεί τους Αγώνες να υπάρχει απόλυτη σιωπή για ν’ ακουστεί ο ύμνος της χώρας σου.
Ανατριχίλα, δάκρυα στα μάτια, εκείνη η στιγμή που θα μνημονεύεις για πάντα και θα μπεις στο πάνθεον του παγκόσμιου αθλητισμού.
Το να παρακολουθήσεις το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός στον πλανήτη από κοντά είναι μία μοναδική εμπειρία. Ωστόσο ακόμη και από την οθόνη της τηλεόρασης, η μαγεία παραμένει η ίδια. Μάλιστα το ζουμί βρίσκεται στην περιγραφή των αγώνων. Αυτό το σπάσιμο της φωνής, τα ντεσιμπέλ που ανεβαίνουν και η συγκίνηση γιγαντώνουν την στιγμή.
Παρακάτω θυμηθήκαμε τις επικές περιγραφές που μέχρι και σήμερα γεμίζουν με δάκρυα τα μάτια μας.
Βούλα Πατουλίδου, 1992 (Βαρκελώνη)
Κώστας Κεντέρης, 2000 (Σίδνεϊ)
Πύρρος Δήμας, 2000 (Σίδνεϊ)
Φανή Χαλκιά, 2004 (Αθήνα)
Κατερίνα Στεφανίδη, 2016 (Ρίο)
Μίλτος Τεντόγλου, 2021 (Τόκιο)