Είναι λες και τους έχει ευλογήσει ο Θεός ή τους χρωστάει κάτι η Μοίρα. Εκείνη η στιγμή που κάθε παιδί που κλωτσάει μία μπάλα υπογράφει το πρώτο επαγγελματικό του συμβόλαιο, το οποίο γεμίζει τον τραπεζικό του λογαριασμό. Χρήματα που κάποιοι πρέπει να δουλέψουμε μια ολόκληρη ζωή για να τα κερδίσουμε. Φήμη, δόξα και όλα τα καλούδια που κάθε άνθρωπος θα ήθελε να αποκτήσει πριν φυσικά τα απομυθοποιήσει. Αλλά έχουμε σκεφτεί ποτέ πόσο εύκολο είναι ένα παιδί 20 χρονών να το διαχειριστεί όλο αυτό;

Σε αυτό το ερώτημα και σε όλα όσα φέρνει αυτή η κατάσταση απάντησε ο Ντέμης Νικολαΐδης. Ο πρώην ποδοσφαιριστής μίλησε σε ημερίδα με περιεχόμενο το ποδόσφαιρο και την ψυχική υγεία και συγκλόνισε για όσα βίωσε μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Κατάφερε μέσω της ειλικρίνειάς του, να μας κάνει να ταυτιστούμε. Μπορεί να μην έχουμε κλωτσήσει επαγγελματικά μία μπάλα αλλά όλοι έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο «0».

«Πήγα στην ΑΕΚ στα 22 μου και βρέθηκα με τρομερή δόξα. Είχα να διαχειριστώ όλη αυτή την επιτυχία, κάτι που δεν ήξερα να κάνω. Βρίσκεσαι με δόξα και πολλά χρήματα από τη μια στιγμή στην άλλη. Όμως, μπορεί να έχεις αναποδιές στην καριέρα σου, να τραυματιστείς ή να χάσεις τη θέση σου στην ενδεκάδα. Πρέπει να μπορείς να διαχειριστείς και την αποτυχία», είπε αρχικά ο Ντέμης Νικολαΐδης για να προσθέσει εν συνεχεία: «Εμείς σταματάμε αυτό που κάνουμε, όταν είμαστε ακόμα παιδιά. Άλλοι ξεκινούν την καριέρα τους, όταν εμείς την τελειώνουμε. Δεν ξέρουμε κάτι άλλο να κάνουμε, ξέρουμε μόνο το ποδόσφαιρο. Και ξαφνικά μια μέρα όλα τελειώνουν, χάνουμε όλη μας τη ζωή, όλο το νόημα. Είναι σαν πένθος, σαν να χάνεις δικό σου άνθρωπο. Είμαστε χαμένοι και δεν έχουμε εκπαιδευτεί καθόλου για αυτό το πράγμα. Μετά έγινα πρόεδρος. Δεν μου έλειψε το ποδόσφαιρο. Μετά ασχολήθηκα με την άλλη μου αγάπη, τη μουσική και έκανα συναυλίες. Αργότερα όμως έχασα το νόημα. Πήρα κιλά, άρχισα να πίνω περισσότερο. Πέρασα μια περίοδο που έψαχνα να βρω νόημα για τη ζωή. Χρειάστηκα βοήθεια. Με βοήθησε ότι διάβαζα αλλά πήγα και σε ψυχοθεραπευτή».

Ο τελικός Κυπέλλου ήθους με το fair play του Ντέμη (photos+videos)

Η ανθρώπινη πλευρά του Ντέμη

Ο Ντέμης Νικολαΐδης είναι ο αγαπημένος «Ντεμίνιο» των φίλων της ΑΕΚ. Αλλά από την ημέρα που κρέμασε τα παπούτσια του και ως σχολιαστής ποδοσφαιρικών αγώνων, έχει καταφέρει να γίνει αγαπητός στον φίλαθλο κόσμο ανεξαρτήτως της ομάδας που υποστηρίζεις. Ο Ντέμης «έσπασε» τον γυάλινο τοίχο που χωρίζει το είδωλο από το κοινό και ο κόσμος τον έχει αγκαλιάσει. Δε διακρίνεις κανένα ίχνος βεντετισμού ή ναρκισσισμού πάνω του. Ωρίμασε. Και ωρίμασε μέσα από τις δυσκολίες.

Το να βρεις το θάρρος να μιλήσεις ανοιχτά για την ψυχική σου υγεία, ένα θέμα που θεωρείται ακόμα ταμπού, είναι ένα τεράστιο βήμα. Η φωνή σου γίνεται η φωνή όλων των παιδιών που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα και φοβούνται να μιλήσουν. Η παιδεία στον αθλητισμό είναι ανύπαρκτη. Όλοι θεωρούμε ότι το ψυχολογικό πρόβλημα καλύπτεται από τα χρήματα, τη δόξα, τα φώτα. Τεράστιο λάθος. Πρόσφατα μπήκαν ψυχολόγοι στις ομάδες, ώστε οι αθλητές να καταφέρνουν να διαχειρίζονται την πίεση του πρωταθλητισμού και της διαφορετικής πραγματικότητας που βιώνουν από τον... μέσο όρο της κοινωνίας.

Ο Ντέμης κατάφερε να κάνει κάθε ανδρικό όνειρο πραγματικότητα. Αγωνίστηκε με τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας, έγινε πρόεδρος, παντρεύτηκε μία από τις πιο ποθητές γυναίκες, γνώρισε την απόλυτη δόξα ως μέλος της Εθνικής του 2004 που κατέκτησε την Ευρώπη και έβγαλε χρήματα με το τσουβάλι. Αλλά η τελευταία του μεγάλη νίκη ήταν εκείνη με το τέρας της κατάθλιψης. Είναι κλισέ αλλά αποτελεί μία τεράστια αλήθεια. Έσπασε το ταμπού και το μόνο σίγουρο είναι πως θα ακολουθήσουν κι άλλοι. Κι έτσι πρέπει να γίνει.