Το πρόγραμμα και η πυκνότητα του Μουντιάλ είναι το δίχως άλλο τα Χριστούγεννα των ενηλίκων αντρών. Εκεί που σαν παιδί παίρναμε ένα μικρό παιχνίδι στη χάση και στη φέξη, έρχονται τα Χριστούγεννα και ξαφνικά έρχονται στη στιγμή πολλά και μεγάλα παιχνίδια. Το στερεότυπο είναι γνωστό, σκίζαμε με αγωνία το περιτύλιγμα, παίζαμε με όλα τα παχνίδια μαζί μέχρι τελικής πτώσης και μετά τα παρατούσαμε πιο γρήγορα από εκείνα τα παιχνίδια που παίρναμε αραιά και πού. Κάτι που είναι απόλυτα λογικό και συμβαίνει και με το Μουντιάλ.
Τι νόημα έχει το Μουντιάλ χωρίς αυτή;
Όλα έχουν να κάνουν με τη διατήρηση των ισορροπιών και της καθημερινότητας. Όταν λέμε καθημερινότητα εννοούμε την όσο πιο νορμάλ γίνεται πορεία της κοινωνικής, προσωπικής κι επαγγελματικής μας ζωής. Κάτι που το Μουντιάλ έρχεται κάθε 4 χρόνια στις αρχές του καλοκαιριού να διαταράξει με ένα ευχάριστο τρόπο. Ακόμα κι αυτή η μικρή διαταραχή είναι προγραμματισμένη εδώ και δεκαετίες, με εξαίρεση αυτό του 2002 που ο γράφων το έζησε σαν μαθητής λυκείου που έδινε πανελλήνιες και το χάρηκε για όλους τους λάθος λόγους, αλλά αυτή είναι μια άλλη κουβέντα.
Το νόημα του Μουντιάλ ως διατάραξη της καθημερινότητας, έχει τη λογική των διακοπών. Ξεφεύγεις για λίγο από όσα σε κρατούν δέσμιο μιας προδιαγεγραμμένης πορείας, η οποία κακά τα ψέματα δεν είναι πάντα ευχάριστη. Το ότι το Μουντιάλ του Κατάρ ήρθε με αυτή τη μεγάλη αλλαγή στον προγραμματισμό, μια αλλαγή που επίσης κακά τα ψέματα ενόχλησε περισσότερο από τη σκανδαλώδη ανάθεση, τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τους νεκρούς εργάτες, ήταν ένα crash test για το πώς αντιλαμβανόμαστε το Μουντιάλ σαν ποδοσφαιρικό γεγονός και σαν κομμάτι της της ζωής μας.
Τι μας ενοχλέι περισσότερο στο Μουντιάλ του Κατάρ;
Η περίοδος πριν από τις γιορτές είναι φρικτή στους περισσότερους χώρους εργασίας. Ένα παλιό ρητό λέει ότι το δώρο των Χριστουγέννων δεν είναι δώρο, αλλά ένας ακόμα μισθός γιατί οι περισσότεροι δουλεύουν διπλά για να βγει η χρονιά. Είτε μιλάμε για πωλητές σε μικρά καταστήματα λιανικής, είτε για στελέχη σε μεγαθήρια με ισολογισμούς δισεκατομμυρίων, όλοι ξέρουμε ότι από τα μέσα Νοέμβρη μέχρι όσο πάει, όλοι τρέχουν σαν τον Βέγγο. Αυτό ήταν το πρώτο τεστ για το Μουντιάλ του Κατάρ. Ο καιρός και η φάση δεν είναι για μπίρες στο μπαλκόνι, ψησίματα με φίλους και άλλα τέτοια ωραία που προϋποθέτουν καλό καιρό και χρόνο. Το φετινό Μουντιάλ βλέπεται σε μεγάλο βαθμό ψυχαναγκαστικά, ή από καθαρά ποδοσφαιρικό ενδιαφέρον αν προτιμάτε. Ο τύπος που τον Ιούλιο που παίζει στοίχημα και παρακολουθεί live πρωταθλήματα σε χώρες που τότε παίζουν όπως Φινλανδία, Νορβηγία κλπ, θα δει το Μουντιάλ βρέξει-χιονίσει. Όλοι οι υπόλοιποι δοκιμάζονται.
Δοκιμάζονται κι άλλες σχέσεις, εκτός από τις επαγγελματικές. Η περίοδος πριν από τις γιορτές έχει πολύ προγραμματισμό, ακόμα κι αν δεν είσαι οικογενειάρχης. Δεν είναι μόνο η γαλοπούλα, η πιο άνοστη μορφή κρέατος που καλύτερα να γίνεις χορτοφάγος αν είναι φας γαλοπούλα, αλλά τα δώρα, τα τριήμερα, οι επισκέψεις, κάποια μικρή απόδραση (ευτυχώς πια τα τέλη κυκλοφορίας δεν απαιτούν μια μέρα άδειας) και ο ποιοτικός χρόνος με το άλλο σου μισό χρειάζονται χρόνο που σου κλέβει το Μουντιάλ.
Όταν η ποδοσφαιρική προπαγάνδα συναντά την ποδοσφαιρική πραγματικότητα
Αυτές οι δύο μέρες ανάπαυλας ξέρουμε ότι είναι μέρες που θα τις αφιερώσεις σε κείνη, εκτός κι αν ζήλεψες τη δόξα του Αντριάνο με τον γάμο της χρονιάς. Αν δεν υπάρχει εκείνη θα την αφιερώσεις στους φίλους σου για ένα ποτό σαν άνθρωπος σε κάποιο μπαρ και όχι με νερωμένο καφέ και χλιαρή μπίρα σε συνοικιακή καφετέρια. Γενικά είναι ένα διήμερο επανεκτίμησης. Το ότι το Κατάρ έβαλε κάτω από μεγεθυντικό φακό τη διάσταση του Μουντιάλ δεν καταστρέφει τη φήμη του, αλλά βάζει τα όρια που θα θέλαμε.
Με δηλωμένη την αύξηση των ομάδων στις 48, την πρόθεση για διοργάνωση κάθε δύο χρόνια και τον διακαή πόθο του Ινφαντίνο και της παρέας του να ανοίξουν την ποδοσφαιρική αγορά σε χώρες πολύ μακριά από τα μέρη μας, το Μουντιάλ κινδυνεύει να γίνει από ευχάριστο διάλειμμα από την καθημερινότητα, ένας συνδυασμός αφόρητου επαγγελματικού πάρτυ και υποχρεωτικής επίσκεψης σε πεθερικά.
Και αυτό είναι κάτι που δεν θέλουμε για το Μουντιάλ, γιατί σε αντίθεση με τα παιδικά μας χρόνια που αν είχαμε πιο πυκνά Χριστούγεννα και καθόμασταν σπίτι με τα παιχνίδια μας δεν θα μας χάλαγε καθόλου, τώρα ως ενήλικες δεν είναι καθόλου τόσο ανέμελα τα πράγματα. Χρειαζόμαστε ακόμα τη μαγεία στη ζωή μας, αλλά σε σωστές δόσεις.
