Υπάρχουν κάποιες σχέσεις που σε σημαδεύουν. Που μπορεί να μην έχεις περάσει όλη σου τη ζωή μαζί τους αλλά αυτό το λίγο διάστημα που ζήσατε μαζί, μοιραστήκατε στιγμές που σας σημάδεψαν. Είναι το timing; Είναι η χημεία; Είναι αυτό το κάτι που δεν εξηγείται με λόγια αλλά μόνο με το συναίσθημα. Είναι εκείνες οι σχέσεις που είναι καρμικές και μέσα σου γνωρίζεις πως θα επιστρέψεις πάλι εκεί. Αρκεί να το θέλεις πολύ.
Ο Ρομέλου Λουκάκου το ήθελε, το ζήτησε και δεν περίμενε το σύμπαν να συνωμοτήσει. Έκανε εδώ και καιρό γνωστή την επιθυμία του να φύγει από την Τσέλσι και να επιστρέψει στο Μιλάνο. Να φορέσει και πάλι τη φανέλα της Ίντερ, με την οποία πανηγύρισε το πρωτάθλημα της Ιταλίας σημειώνοντας 64 τέρματα σε 95 συμμετοχές. Επίσης οι μεγάλες αγάπες δεν βλέπουν από χρήματα, καθώς αποδέχτηκε ένα μεγάλο ψαλίδι στις αποδοχές του, πέφτοντας από τα 12 εκατομμύρια τον χρόνο, στα 8 εκατομμύρια. Όχι ότι θα πεινάσει βέβαια, αλλά ένα μικρό δείγμα για το πόσο ήθελε να επιστρέψει στους «νερατζούρι».
Είπαμε να πεινάσει; Ο ίδιος το έχει βιώσει στο παρελθόν αλλά πήρε την τύχη στα χέρια του. Ένα μικρό διάλειμμα για να θυμηθούμε την ιστορία του: «Θυμάμαι ακριβώς την στιγμή που κατάλαβα ότι είχαμε χρεοκοπήσει. Ακόμα έχω την εικόνα της μητέρας μου στο ψυγείο και την έκφραση του προσώπου της. Ημουν μόλις έξι ετών και γύρισα σπίτι από το σχολείο για το γεύμα. Η μητέρα μου ετοίμαζε κάθε μέρα το ίδιο ακριβώς μενού: ψωμί και γάλα. Οταν είσαι παιδί δεν το σκέφτεσαι. Υποθέτω ότι αυτό μπορούσαμε τότε.
Κάποιος να ενημερώσει τον Jack Grealish ότι δεν είναι ο George Best
Εκείνη την ημέρα λοιπόν γύρισα σπίτι, προχώρησα στην κουζίνα και είδα την μητέρα μου στο ψυγείο με το γάλα όπως πάντα. Ωστόσο, εκείνη τη φορά ανακάτευε το γάλα με κάτι. Δεν κατάλαβα τι ακριβώς συνέβαινε. Τότε μου το έφερε κοντά και συνέχισε να χαμογελάει, δείχνοντας ότι όλα ήταν ενταξει. Εγώ όμως κατάλαβα αμέσως τι είχε γίνει. Είχε ανακατέψει το γάλα με νερό. Δεν είχαμε αρκετά χρήματα για να βγάζουμε τη βδομάδα. Ημασταν απένταροι. Οχι απλά φτωχοί, αλλά κατεστραμμένοι.
Φυσικά δεν έλεγα κουβέντα. Απλά έτρωγα ό,τι μου έδινε. Αλλά ορκίζομαι στον Θεό, εκείνη την ημέρα έδωσα την υπόσχεσή μου. Ηταν λες και κάποιος να με ξύπνησε. Ηξερα πλέον απολύτως τι έπρεπε να κάνω. Δεν μπορούσα άλλο να βλέπω έτσι την μητέρα μου. Δεν θα το επέτρεπα.
Οι άνθρωποι στο ποδόσφαιρο συνηθίζουν να μιλούν για την ψυχική δύναμη. Λοιπόν, εγώ είμαι ο μεγαλύτερος μάγκας που θα συναντήσετε. Επειδή θυμάμαι πάντα ότι καθόμουν στο σκοτάδι με τον αδερφό μου, τη μητέρα μου και τις προσευχές που λέγαμε, πιστεύοντας ότι θα συνέβαινε το θαύμα. Κι εγώ κράτησα εκείνη την υπόσχεσή μου. Γυρνώντας σπίτι μία μέρα από το σχολείο, είδα την μητέρα μου να κλαίει και τις είπα.. Μητέρα, θα αλλάξουν όλα. Θα δεις. Θα παίξω ποδόσφαιρο στην Αντερλεχτ και θα συμβεί σύντομα. Δεν θα έχεις πλέον να ανησυχείς για τίποτα».
Τέλος στο διάλειμμα. Ο Βέλγος παικταράς μπορεί να έχει περάσει σχεδόν όλη του την καριέρα στην Αγγλία (Τσέλσι, Γουέστ Μπρομ, Έβερτον, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και πάλι Τσέλσι) αλλά η καρδιά του ανήκει στην Ιταλία. Η Τσέλσι «λύγισε» στα θέλω του και παρότι έσκασε 116 εκατομμύρια ευρώ για να τον αποκτήσει, τον αφήνει να γυρίσει ως δανεικός στη μεγάλη του αγάπη. Θα είναι ο ίδιος Λουκάκου με εκείνον που θαυμάσαμε πριν 2 χρόνια; Κανείς δεν μπορεί να το γνωρίζει. Η ψυχολογία παίζει σημαντικό ρόλο στον αθλητισμό αλλά χρειάζονται κι άλλα πράγματα. Ίσως πολλά να μην θυμίζουν την Ίντερ που άφησε. Ίσως τα πράγματα να είναι καλύτερα.
Όπως και να ‘χει, το εισιτήριο της επιστροφής στο Λονδίνο θα είναι πάντα ανοιχτό. Και ο Λουκάκου έχει μάθει να κάνει αυτό το δρομολόγιο όπως εμείς το Παγκράτι-Κολιάτσου.
