«Φθινοπωράρα και τα μυαλά στα κάγκελα!» θα μπορούσε να φωνάζει ο ήδη μάχιμος ποδηλάτης και καλό είναι να τον ακούς τον παλιό. Μιλάμε για την εποχή του χρόνου όπου ατάκες τους στιλ «έχει πολύ ζέστη σήμερα, δεν βγαίνω έξω γιατί θα στάξω» και «πού να τρέχουμε τώρα με αυτό το ψοφόκρυο, μωρέ;», τρώνε πανηγυρικό άκυρο προτού καν ειπωθούν.
Η ιδανικότερη των εποχών για να ξεκινήσεις πετάλι έχει μπει για τα καλά, οπότε αν είσαι από εκείνους που το σκέφτονται και δεν το επιχειρούν, καλό είναι να βάλεις ένα τέλος στην καταραμένη την αναβλητικότητα. Το φθινόπωρο σου κλείνει το μάτι συνωμοτικά και σου φωνάζει τσαμπουκαλεμένα και με στοργή ταυτόχρονα: «Τι περιμένεις ρε ψηλέ; Ξεκίνα λέμε!»
Κι αν νομίζεις πως το φθινόπωρο στόμα έχει και μιλιά δεν έχει, άκου 5 βασικά επιχειρήματα που σου αραδιάζει…
1. Ψυχοθεραπεία με τα μπούνια
Πρώτα και κύρια από όλα, ποδηλασία συνεπάγεται ψυχοθεραπεία. Μπορεί στα παιδικά σου χρόνια να μη λειτουργούσε έτσι το πράγμα και να έχεις ταυτίσει το ποδήλατο με σούζες, κολιές και πατιλίκια, αλλά (θέλουμε να πιστεύουμε πως) τώρα που έχεις περάσει στη φάση της νορμάλ ενηλικίωσης, θα καταλάβεις από το πρώτο κιόλας χιλιόμετρο πως δεν υπάρχει μεγαλύτερος σύμμαχος για το μυαλό και την ψυχούλα σου. Βέβαια, όταν μιλάμε για ψυχοθεραπεία, βγάλε από το κάδρο τον εαυτό σου να κατεβαίνει την Πειραιώς μεσημέρι καθημερινής και εστίασε περισσότερο σε κάτι του στιλ παράδρομος παραλιακής αργά το βράδυ με τη θάλασσα στα δεξιά σου ή σε safe περαντζάδες σε κάποιο από τα μεγάλα πάρκα της πόλης.
2. Νοιάσου και γυμνάσου
Γελάει ο κόσμος λίγο κάθε φορά που βλέπεις τα γυμναστήρια να γεμίζουν μετά το Πάσχα, δεν νομίζεις; Η πρεμούρα που μας πιάνει για να σουλουπώσουμε τις διατροφικές αμαρτίες του χειμώνα σε χρόνο ντετέ και να παρουσιάσουμε ένα αξιοπρεπές σώμα στο παρά πέντε το καλοκαιριού, επιβεβαιώνει το χαρακτηριστικό που έχουμε ως λαός να αφήνουμε τα πάντα την τελευταία στιγμή. Αλλά να που το ποδηλατάκι μπορεί να λειτουργήσει ανασταλτικά σε αυτήν μας την αναποδιά. Το βάζεις στο πρόγραμμά σου και όσο πιο πολύ γεμίσεις το τελευταίο με ορθοπεταλιές και σωστή διατροφή, τόσο πιο σένιος θα παρουσιαστείς τον ερχόμενο Ιούνη.
3. Τσέπωνε, τσέπωνε, τσέπωνε!
Χιλιοειπωμένο αλλά ουσιαστικά ένα από τα βασικά επιχειρήματα που συνηγορούν υπέρ της ποδηλατικής χρήσης: Αν είσαι από τους ευλογημένους τυπάδες που η δουλειά τους βρίσκεται σε απόσταση διαχειρίσιμη (aka 10-15 χιλιόμετρα) και μπορούν να χρησιμοποιήσουν το ποδηλατάκι τους ως μεταφορικό μέσο, μην μπεις καν στη διαδικασία να το σκεφτείς. Απλά κάν’ το. Βρες την κατάλληλη και πιο ήπια διαδρομή προς κι από το γραφείο/εργοστάσιο/υπηρεσία κλπ, καβατζώσου με τα απαιραίτητα αξεσουάρ, κάνε και μια μίνι γκαρνταρόμπα στο γραφείο για τις (άτυχες) μέρες που μπορεί να σε πετύχει κάνα μαύρο σύννεφο στο δρόμο και just do it, που λέει και μια ψυχή. Το αυτό ισχύει και για τις κάθε είδους κοντινές μετακινήσεις σου. Ο βενζινάς της γειτονιάς σου θα σε χάσει και ο συνδυασμός «γραμμωμένη γάμπα-φουσκωμένη τσέπη» θα σε κάνει να καραγουστάρεις. Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης μονάχα, το ποσό από την εξοικονόμηση καυσίμων ανέρχεται περίπου σε 5,6 δις ευρώ ετησίως. Κάποια ψιλούλια εξ αυτών, προφανώς θα ξεκουράζονται στο δικό σου πορτοφόλι.
4. Το μυαλό σου σούζα
Νταξ, τα οφέλη για το σώμα σου, την τσέπη σου, το περιβάλλον και τα υποδέλοιπα προφανώς θα σου είναι ακουστά. Ίσως αυτό που δεν γνώριζες ακόμα είναι πως μέσα από το ποδήλατο θα φιξαριστεί και το μυαλό σου. Δεν είναι μονάχα η εποχή η δύσκολη που το βαραίνει, είναι και το γεγονός ότι δεν μπορείς να τα βάλεις με το χρόνο. Μεγαλώνουμε αεφέ και πρέπει να αποδεχτούμε πως ο εγκέφαλος δεν μας κάνει τα χατίρια που μας έκανε στην πιτσιρικοσύνη μας. Με το ποδήλατο στην καθημερινότητά σου, όπως και με κάθε άλλη αερόβια άσκηση, να ξες πως θα κάνεις καλά μεγάλο μέρος του στρες που τρως καθημερινά, θα ρίξεις άκυρο στο αλτσχάιμερ και θα βελτιώσεις γενικότερα την εγκεφαλική σου λειτουργία.
5. Κοινωνικοποίηση über alles
Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να κάνεις μπάσιμο στον κόσμο του ποδηλάτου από το να ξεκινήσεις τις πρώτες σου βόλτες συμμετέχοντας σε κάποια από τις πάμπολλες ποδηλατικές συλλογικότητες που παίζουν εκεί έξω. Μη μασάς. Οι περισσότεροι που βλέπεις εκεί έξω να καταπίνουν χιλιόμετρα ποδηλατώντας μαζικά, κάποτε υπήρξαν νουμπάδες σαν κι εσένα και το μόνο βέβαιο είναι πως από την πρώτη κιόλας τους βόλτα, υπήρξαν λέουρες που τους αγκάλιασαν και τους έβαλαν στο κλίμα. Φιλίες χρόνων έχουν αναπτυχθεί σε τέτοιες ομάδες και βεβαίως βεβαίως, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που τυπάκια και τύπισσες έχουν τακιμιάσει μέσα από ποδηλατοκαψούρες. Το νου σου, βέβαια, μη μπεις στην ομάδα με αυτοσκοπό το σαλιάρισμα, γιατί αυτά καλό είναι να μη γίνονται. Άσε που οι γυπαετοί σε τέτοιες ομάδες συνήθως ξεχωρίζουν λίγο πιο έντονα από ότι θα ξεχώριζε ο Τσουκαλάς στο «πέταλο» της 13.
