Η κατάθλιψη είναι ένα άσχημο ξωτικό από την Κόλαση. Σε σέρνει μαζί της στους πιο σκοτεινούς βάλτους, εκεί που καμιά χαρά δε φυτρώνει. Είναι ύπουλο πλάσμα που μερικές φορά φαντάζει ακόμη και γοητευτικό αν σου αρέσει κάπως να τυραννιέσαι-κι αλίμονο σε αυτόν που δε θα βρει ένα κλαδί να κρατηθεί για να μην βουλιάξει στα λιμνάζοντα νερά της. Λόγω χαρακτήρα πες το, λόγω συνθηκών κάποιες φορές, και δεν ξέρω για ποιον λόγο τελικά έχω φλερτάρει άγρια μαζί της από μικρή ηλικία. Ευτυχώς όμως ήταν τα βιβλία πάντα εκεί για να μου σώζουν τη ζωή.
Άλλοι μπορεί να βρίσκουν τη λύτρωση τους στους ανθρώπους, άλλοι στο ποτό, εγώ νομίζω πως πάντα τελικά την έβρισκα στις λέξεις. Γιατί, όπως λέγεται και στα βιβλία του Game of Thrones, ένας άνθρωπος «αδιάβαστος» ζει μονάχα μια φορά, σε αντίθεση με τους φανατικούς αναγνώστες που ζουν εκατοντάδες διαφορετικές ζωές. Γνωρίζουν εποχές ξεχασμένες, χαρακτήρες αλλόκοτους και ταξίδια στην άκρη της γης. Μπλέκουν σε περιπέτειες κάτω από φανταστικούς ουρανούς καθώς πλέουν στις πιο άγριες θάλασσες, σε σκηνικά με φόνους αποτρόπαιους και σε έρωτες καταραμένους. Πράγματα που με άλλα λόγια δεν θα κάναμε ποτέ στη ζωή μας αν δεν είχαμε τη λογοτεχνία.
Η παραπάνω παράγραφος είναι μια λογική παραδοχή στην οποία κατέληξα με τα χρόνια. Διότι όταν ήμουν πιτσιρικάς μάλλον διαισθητικά επέλεγα τα βιβλία –ή με επέλεγαν αυτά- για να διώξω μακριά τους δαίμονες που τυραννούσαν το κεφάλι μου. Το ότι άκουγα χέβι μέταλ όταν διάβαζα τον «Καπετάν Μιχάλη» του μεγάλου Καζαντζάκη εκείνο το καλοκαίρι της Τρίτης γυμνασίου μπορείτε να το πείτε και προσωπική ανωμαλία. Στην εφηβεία όμως εύκολα απομυθοποιείς τους ήρωές σου και ψάχνεις κάτι για να τους αντικαταστήσεις. Οι γονείς δεν είναι πια αυτοί που νόμιζες· δεν τους κοιτάς στα μάτια πια σα να ‘ναι Θεοί και το σχολείο μοιάζει με σκοτεινή φυλακή. Σκατά βαθμοί, αποβολές και μια πελώρια απέραντη απογοήτευση που σου τρώει την ψυχή. Στους ήρωες όμως του βιβλίου βρήκα ξανά την πίστη στη ζωή που ένιωθα να έχω χάσει τελείως. Γίγαντες με ψυχή παιδιού που πάλευαν χωρίς αύριο για αυτό το κάτι παραπάνω που ξεχωρίζει τους ανθρώπους απ’ τα ανθρωπάκια: για υγεία, για καύλα και για επανάσταση.
