Είναι ζόρι να είσαι ο δικτάτορας μίας χώρας. Να έχεις ένα ολόκληρο κράτος στα πόδια σου και να ξέρεις πως ο μισός -διόρθωση, ολόκληρος- ο πλανήτης σε μισεί. Αλλά άμα είσαι ο Κιμ Γιονγκ Ουν ξέρεις τι λες; «Με νοιάζει; Να μου ρε». Κάνεις ό,τι θες όπως το θες.
Λίγα λόγια για την συνήθεια
Πριν μερικές μέρες βγήκε η είδηση πως κατά την επίσκεψη του στην Αμερική, ο Κιμ πήρε μαζί και την προσωπική του τουαλέτα. Όχι δεν εννοούμε τα πράγματα που βρίσκεις σε μία τουαλέτα. Εννοούμε τον καμπινέ. Τον «θρόνο». Το μέρος. Όπως δήλωσε μία ανώνυμη πηγή στην Daily NK, ο ηγέτης φοβάται τις…υπόγειες επιθέσεις από τους υπονόμους και έτσι φροντίζει να κουβαλάει μαζί τον προσωπικό του «θρόνο». Το καταλαβαίνετε πως αυτό δεν βγάζει νόημα έτσι; Πως είναι μία φτηνή δικαιολογία. Και γιατί; Γιατί ο Κιμ είναι μερακλής. Είναι ο άνθρωπος που θέλει να πηγαίνει τουαλέτα και να νιώθει σαν το σπίτι του. Που όταν θα ξυπνάει το πρωί και θα τραβάει μία παραπονιάρα που θυμίζει παράφωνη μπάντα, να σκέφτεται πως είναι στον τελευταίο όροφο της μονοκατοικίας του και ατενίζει την θέα ενώ παίζει κονσέρτο για πολυβόλα.
Μία τυπική ημέρα
Γιατί για εμάς είναι μία στιγμή, αλλά για τον Κιμ είναι μία ολόκληρη εμπειρία μέσα στην ημέρα του. Είναι άλλωστε ήδη γνωστό, πως αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας εξαιτίας του πάχους του. Θα σηκωθεί από το κρεβάτι και θα σιχτιρίσει με τον πρώτο κοιλόπονο. «Τι το θέλω το σούσι που να πάρει και να σηκώσει, αφού με πειράζει». Στο διάδρομο προς το θρόνο. Θα διακόψει τον καμαρότο του που τον ενημερώνει για το πρόγραμμα της ημέρας, για να ρίξει μία μουλωχτή.
«Έλα εδώ έλα γρήγορα!»
«Πωωω…»
«Σου ήρθε;;; ΧΑΧΑΧΑΧΑ!!»
«Μάλιστα Ανώτατε Ηγέτη μας»
Θα βγάλει όλα του τα ρούχα στο δρόμο προς την τουαλέτα γιατί χρειάζεται αυτοσυγκέντρωση και αίσθηση ελευθερίας. Και ενώ θα παίζει τις «4 Εποχές» του Βιβάλντι, εκείνος θα δίνει το δικό του μοναδικό ρεσιτάλ. Κυρίως με πνευστά.
«Γιατί δεν βγάζει κωλόχαρτο το μηχάνημα; Ποιος βλάκας το σχεδίασε αυτό;»
«Εσείς Ανώτατε Ηγέτη μας»
«Α….αχα….οκ. Απόλυσε κάποιον»
«Μάλιστα Ανώτατε Ηγέτη μας»
H επίσκεψη
Κάτι τέτοιο πρέπει να συνέβη στην Αμερική, όπου θα γέλασε τρανά όταν θα του έδειξαν τον μπιντέ και θα είπε «Σόρρι παιδιά, εγώ τα ξενόφερτα δεν τα θέλω. Μόνο μέιντ ιν Κορέα». Απελπίστηκαν οι άνθρωποι. Μα είναι προσβολή. Μα θα τους πουν περίεργους. Τι θα κάνουν με τα υδραυλικά; Τι θα πει ο Πρόεδρος Τραμπ; Όμως ο Κιμ ατάραχος πέταξε τας ρούχα του, σύνδεσαν οι υποτακτικοί τον θρόνο και μπήκε με τέτοια άνεση και στυλ, σαν το μέσο Έλληνα που γυρνάει από το γραφείο και η πρώτη σκέψη του είναι να κάνει κατάθεση ψυχής. «Όποιος θέλει μένει, όποιος θέλει φεύγει παιδιά. Με πήγατε για Μεξικάνικο και θα το πληρώσετε. Θα γίνει της Κορέας σε λίγο».
Και έτρεχαν οι άνθρωποι της NSA έντρομοι μακριά από το δωμάτιο, με τον Κιμ να κρατάει την κοιλάρα του από τα γέλια, γιατί τους θύμισε ότι τα πυρηνικά ενός μερακλή τύπου δεν είναι αυτά που τα κρύβει 1000 μέτρα κάτω από το έδαφος. Είναι αυτά που μπορεί να τα εκτοξεύσει ανά πάσα στιγμή και να αδειάσει τον Λευκό Οίκο σαν να έχει κάνει απεντόμωση.
«Θα κάτσω εγώ όπου να ‘ναι; Τι λέτε ρε; Ο Κιμ είμαι αφού».
