Η αλήθεια είναι ότι τις τελευταίες μέρες μια ανησυχία για τα εθνικά μας θέματα τη νιώθω, οπότε αναζήτησα εκείνο το φάκελο όπου βρίσκεται συγκεντρωμένη η χαρτούρα με βεβαιώσεις, εκκαθαριστικά, υπεύθυνες δηλώσεις και έγγραφα από σχολές, δουλείες, εφορίες, εκεί δηλαδή όπου αναπαύονται όλες οι μάχιμες μονάδες μου όταν πρέπει να κατέβω στον πόλεμο κατά της γραφειοκρατίας.
Η μεταφορά δεν είναι τυχαία. Έψαχνα για το απολυτήριο στρατού, να θυμηθώ πού παρουσιάζομαι σε περίπτωση επιστράτευσης. Θυμάμαι ότι είχα το «καλό» απολυτήριο, αλλά όταν είχες βύσμα επί αείμνηστης ΠΑΣΟΚΑΡΑΣ, τότε αντιλαμβάνεσαι ότι σήμερα το πιο ευνοϊκό που μπορείς να περιμένεις είναι η πρώτη γραμμή μάχης (άντες και μία σέλφι με την Κατερίνα Καινούργιου). Οπότε, ξέρεις, έβλεπα ένα τεράστιο RIP να σχηματίζεται πάνω από το κεφάλι μου.
Σοβαρά το λέω. Όλα είναι πιθανά με τον Πάνο Καμμένο. Ειδικά όταν έχει ξεκινήσει tour ανάλογα με αυτά που κάνει η Madona, σε στρατόπεδα και φυλάκια της παραμεθορίου -ίσως να βαράει και κάνα θαλαμοφυλίκι ή να κάνει σκοπιά στον όρχο ή να παίζει fifa με τους φαντάρους, ποιος ξέρει; Άλλωστε, ο Πάνος με το στρατιωτικό τζάκετ είναι πιο μάχιμος και από τον λοχία Χάρντι στο «Full Metal Jacket».
Όμως μετά τη χτεσινή επίσκεψη μελών της Επιτροπής Εξωτερικών Αμυνας σε Καστελόριζο, Ρω (ή μήπως Τω;) και Στρογγύλη, κατάλαβα ότι η δική μου η συνεισφορά στο στράτευμα δεν χρειάζεται. Ανάσανα με ανακούφιση, το ομολογώ. Το G3 μπορεί να περιμένει στον οπλοβαστό και το κρουασάν γαλοπούλα Στεργίου θα γλιτώσει από τα δόντια μου.
Η δικοί μας «Expendables» είναι η Αυλωνίτου, ο Δέδες, η Κασσιμάτη, Ντζιμάνης (πόσο #diplis επίθετο;), ο Ρίζος, ο Κατσίκης (χρειαζόταν και έναν σταρ η ομάδα) και ο Σαρίδης, με Καμμένο αρχηγό και Βίτσα υπαρχηγό. Με τέτοια κομάντο, τι να τους κάνεις τους ΟΥΚάδες.
Όχι, σκέψου του. Αυτή η ομάδα μπορεί για πλάκα να οργανώσει καταδρομική επίθεση στην τουρκική οπισθοφυλακή. Καταλαμβάνει τα παράλια σε δέκα ώρες, σε 24 ώρες έχει φτάσει μέχρι την Άγκυρα, ανεβάζει μέσω snapchat τη συνθήκη των Σεβρών, η Ελεύθερη Ώρα ξεπουλάει 1.000.000 τιράζ και τα διεθνή δίκτυα προσπαθούν να προφέρουν σωστά το όνομα «Παΐσιος».
Στο Chinouk, λέει, ήταν ο Κασιδιάρης, ο Παπάς και Αϊβατίδης -αλλά αυτοί είναι από το χωριό και δεν τους ξέρουμε. Μάλλον αυτοί τυχαία θα βρέθηκαν εκεί, θα τρύπωσαν μαζί με τίποτα ρακούν. Ή θα εμφανίστηκαν απρόσκλητοι στη φιέστα του Πάνου και ο Υπουργός δεν ήθελε να τους κακοκαρδίσει. Δεν εξηγείται διαφορετικά.Δεν μπορώ να πιστέψω ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισαν να χαριεντίζονται με φασίστες. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ξεπλένουν ή χρησιμοποιούν επιλεκτικά και όταν τους βολεύει τη ΧΑ.
Αλλά τι να κάνουμε, η εθνική ενότητα είναι ένα παραμύθι που έχει δράκους (και φίδια), απλώς καμιά φορά είναι με το μέρος σου. Και σε βολεύει να είναι με το μέρος σου. Είπαμε, αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες. Την Τετάρτη εκφωνείς επικήδειο για τον Φιντέλ στην Κούβα και μετά από πέντε μέρες τα στελέχη σου κάνουν στρατιωτική παράτα με τους Ναζί. Το λες σε ψυχίατρο και ξεκινάει να βγάλει διάγνωση. Το λες στον Τσίπρα και σου λέει «είναι απλώς Δευτέρα».
Όλα μέσα στο παιχνίδι είναι. Αρκεί να μην έχεις πια κανένα φραγμό. Αρκεί να πιστεύεις ότι όλα είναι ένα παιχνίδι και δεν βαριέσαι μωρέ, ποιος τα θυμάται. Αρκεί να είσαι τόσο τυφλωμένος από την εξουσία.
Να θυμίσω μόνο ότι ο Λοχίας Χάρντι δεν είχε καλό τέλος.
