Ποιος δεν έχει στο σπίτι του ένα αντίτυπο από την Λιλιπούπολη του Μάνου Χατζιδάκι; Κάπου εκεί στο ράφι με τα cd ή τους δίσκους, κάθε σπίτι στην Ελλάδα (αλλά και έξω) σίγουρα έχει μία κόπια από αυτό το αριστούργημα της ελληνικής μουσικής και όχι μόνο.
Ποια ήταν η Μαριανίνα Κριεζή;
Γεννημένη και μεγαλωμένη στην Αθήνα, φοίτησε στο τμήμα Αγγλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών ενώ φοίτησε και στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στα τμήματα Διακοσμητικής και Σκηνογραφίας.
Από μικρή είχε δείξει καλλιτεχνικές τάσεις και αυτό θα της σφράγιζε τη ζωή της για πάντα. Είχε στο αίμα της την τέχνη, από όποια μορφή της κι αν προερχόταν. Η Μαριανίνα είχε πολλά και διάφορα ταλέντα.
Συνέχισε με σπουδές Σχεδίου Υφάσματος στο Παρίσι ενώ με την επιστροφή της στην Ελλάδα ξεκίνησε να εργάζεται ως γραφίστρια.
Τι στίχους έχει γράψει;
Ποιος άραγε δεν έχει ακούσει έστω και μία φορά εκείνο το αριστουργηματικό Σαμποτάζ δίσκο της Λένας Πλάτωνος; Όλος ο δίσκος ανήκει στιχουργικά στην Μαριανίνα Κριεζή. Άλλος ένας δίσκος ορόσημο στην ελληνική avant garde.
Και δεν σταματάμε μόνο στο Σαμποτάζ. Η Κριεζή έγραψε στη ζωή της πολλούς και ωραίους στίχους για πολύ γνωστούς καλλιτέχνες.
«Τα ήσυχα βράδια», η «Σερενάτα» και το «Batida de Coco» που αγαπήσαμε και είναι από τις πρώτες ερμηνείες της Αρλέτας, το πασίγνωστο «Ένα λεπτό περιπτερά» του Στράτου Διονυσίου, το «Δεν έχω χρόνο» του Μιχάλη Χατζηγιάννη και φυσικά «Ο χορός των μπιζελιών», η «Ρόζα Ροζαλία», «Η Μαγιονέζα» και τα υπόλοιπα τραγούδια από την θρυλική ραδιοφωνική εκπομπή του Γ' Προγράμματος, επί εποχής Μάνου Χατζιδάκι, «Εδώ Λιλιπούπολη», που μεγάλωσαν γενιές παιδιών, είναι ανάμεσα στα πιο σημαντικά μουσικά «δώρα» μάς άφησε.
Γιατί η Μαριανίνα Κριεζή είναι τόσο σημαντική για την ελληνική μουσική;
Οι στίχοι της ήταν απλοί αλλά έβγαιναν από καρδιάς και από την καθημερινή ζωή, έβγαζαν μία γλύκα ανεπανάληπτη. Ό,τι έγραφε το ζούσε και το αντίθετο. Γι’ αυτό οι στίχοι της θα μείνουν για πάντα στην ιστορία του Ελληνικού τραγουδιού.
Με τα δικά της χαριτωμένα λόγια…
«Έφυγα για το Παρίσι, όπου έκανα σχέδιο υφάσματος. Εκεί έκατσα περίπου δυόμισι χρόνια. Δεν τρελάθηκα Με την πόλη. Δεν Μου ταίριαζε, Μάλλον. Ήταν γεμάτη σοβινιστές. Νομίζω πως αν είχα πάει στο Λονδίνο θα ήταν καλύτερα. Εκεί οι άνθρωποι πιστεύω ότι είναι πιο ευγενικοί επί της ουσίας.
Όταν γύρισα, ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη γραφιστική – μέχρι που συνάντησα μπροστά μου το «Τρίτο Πρόγραμμα», κι έτσι άρχισε το ραδιόφωνο για μένα.
Παράλληλα έγραφα κάτι στιχάκια για μαγιονέζες, που άρεσαν μόνο στον μπαμπά μου και σε έναν άλλον, ο οποίος μίλησε για μένα στον Χατζιδάκι όταν ήμουν στο Παρίσι. Πριν απ’ αυτά έγραφα μπούρδες για τη λύπη και τα τραγικά αδιέξοδα. Αηδίες.
Κι ύστερα ήρθε η Λιλιπούπολη. Τελείως ερασιτεχνικά κι απρόσμενα. Για ένα χρόνο δουλεύαμε ασταμάτητα και τζάμπα. Μετά αρχίσαμε να πληρωνόμαστε, κι έτσι είχαμε λεφτά για ένα τσιγάρο στα τέσσερα. Παράλληλα, κάναμε κι όλη τη λάντζα του «Τρίτου». Το κρατάγαμε όλο μόνοι μας. Και κάναμε ό,τι θέλαμε, παίζαμε ό,τι θέλαμε, μας δώσανε δική μας ορχήστρα. Ξέρεις, το μόνο πράγμα που δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει στον Χατζιδάκι είναι τα παράθυρα που άνοιγε σε νέους ανθρώπους. Ήταν ταμένος σ’ αυτό το πράγμα.
Σήμερα σχεδόν όλα τα ραδιόφωνα παίζουν play list. Αυτό είναι σαν να τσιμεντώνεις ρυάκια σε εποχή ανομβρίας. Είναι ένα τέρας. Κανείς δεν το καταλαβαίνει, αλλά είναι ένα μικρό τέρας. Αυτή η χώρα δεν εκφράζεται ελεύθερα πια. Δεν κατεβαίνει στους δρόμους. Την εμποδίζουν τα καγκελάκια του Αβραμόπουλου. Τη συγκρατούν στο πεζοδρόμιο.»
(από παλιότερη συνέντευξη της Κριεζή στον Ευθύμη Φιλίππου).
Την είδηση του θανάτου της Μαριανίνας Κριεζή έκανε γνωστή η Ελένη Δήμου, δημοσιεύοντας μια κοινή τους φωτογραφία, σε μια συγκινητική ανάρτησή της στο Facebook.
