Ξεκίνησαν σαπορτάροντας τους Bazooka Joe στη συναυλία τους, από τους οποίους δανείστηκαν και τον εξοπλισμό για να παίξουν μερικά κομμάτια. Το live κράτησε μόλις 20 λεπτά, αλλά η ιστορία είχε ξεκινήσει να γράφεται. Οι Bazooka Joe έμειναν κυρίως στην ιστορία για τον δανεισμό του εξοπλισμού τους και έπεσαν στη λήθη της μουσικής ιστορίας, σε αντίθεση με του Sex Pistols που την έγραψαν από την αρχή.
Εξελίχθηκαν από μία μπάντα που λεγόταν The Strand, η οποία μανατζάρονταν από τον Malcom McLaren. Μόλις γύρισε στην Αγγλία μετά από μια σύντομη περίοδο στη ΝΥ, συνέλαβε την ιδέα μιας νέας σύνθεσης προσθέτοντας τον Glen Matlock ως μπασίστα και τον Johnny Rotten στα φωνητικά.
Το live στο St. Martin’s College οργανώθηκε από τον ίδιο τον Matlock, ο οποίος σπούδαζε εκεί. Σαν σκηνή χρησιμοποιήθηκε η αίθουσα σίτισης των σπουδαστών και το κοινό δεν ήταν παραπάνω από μερικές δεκάδες. Με το που «έπεσε ο γενικός» στη συναυλία, μετά από μόλις 5 τραγούδια, λέγεται πως έπεσαν και μερικές «ψιλές». Υπάρχουν αντικρουόμενες μαρτυρίες για το τι προκάλεσε το άδοξο τέλος του πρώτου αυτού live. Με επικρατέστερο σενάριο αυτό που θέλει τον Rotten να αρχίσει να κλωτσάει για άγνωστο λόγο τα δανεικά μόνιτορ και να προκαλέσει την οργή των διοργανωτών. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ήταν θορυβώδες και ακατατέργαστο. Ο μπασίστας των Bazooka Joe, Stuart Goddard, ήταν το μοναδικό μέλος της μπάντας που εκτίμησε τους Sex Pistols, διαλύοντας και το στερεότυπο για το μουσικό κριτήριο του μπασίστα.
Το αποτυχημένο αυτό gig με τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα γινόταν λίγους μήνες μετά. Στο Lesser Free Trade του Manchester βρέθηκαν στο ίδιο σημείο, την ίδια στιγμή μαζί με τους Pistols οι: Bernanrd Summer, Ian Curtis και Peter Hook, των Joy Division, ο Mark E. Smith των Fall ο punk ποιητής John Cooper Clarke και ο Morissey των Smiths και ο Anthony H. Wilson, ιδρυτής της δισκογραφικής Factory Records. Το punk μόλις είχε ξεκινήσει την εκστρατεία του για την κατάκτηση του Ηνωμένου Βασιλείου.
