Ήταν ένα θέμα που έπρεπε να θιχτεί και μετά από πολύ κουβέντα αποφασίστηκε να γραφτεί. Το ξέρετε καλά όσοι καπνίζετε, πως όλοι αυτοί υπάρχουν εκεί έξω και θα έπρεπε η συγκεκριμένη πράξη να διώκεται ποινικά. Νισάφι πια με τους τύπους που ψειρίζουν τον αναπτήρα μας και μάλιστα έχουν και συγκεκριμένους τρόπους να το κάνουν. Έχουμε συνεργάτη που περηφανεύεται ότι στα 25 χρόνια που καπνίζει, δεν έχει αγοράσει ποτέ πάνω από δέκα αναπτήρες το χρόνο. Κλοπή δηλαδή. Κανονική κλοπή.
Ο ειλικρινής
Ο πρώτος είναι ο ειλικρινής. Ο άνθρωπος που όντως ξέχασε κάπου τον αναπτήρα -ίσως είναι και ο ίδιος θύμα κλοπής- και απλά ψάχνει κάποιον για να κάνει τράκα λίγο φωτιά. Θα σου πει ευχαριστώ και θα στον γυρίσει αμέσως, ακριβώς για να μην τον βάλεις στην ίδια κατηγορία με τους υπόλοιπους.
Ο ύπουλος
Ο άνθρωπος που τον παίρνει εκείνη την ώρα και δεν στον δίνει, αλλά τον ακουμπάει επίτηδες στην μέση του τραπεζιού που πίνετε καφέ, έτσι ώστε…να τον ξαναδανειστεί άμα χρειαστεί. Τελικά, το πιο πιθανό είναι ότι θα φύγει με τον αναπτήρα μέσα στην τσέπη του.
Ο προκλητικός
Τον παίρνει, τον βάζει πάνω στα τσιγάρα του, σε ρωτάει «έχεις άλλον;». Αν κάνεις να του πεις «ναι εντάξει, μην ανησυχείς», δεν υπάρχει περίπτωση να τον ξαναδείς ποτέ στη ζωή σου. Για την ακρίβεια, αν φτάσεις στο σημείο να ξαναβγείς μαζί του έξω μετά από μερικές ημέρες, ούτε που πρόκειται να στο αναφέρει. Για την ακρίβεια, αν γυρίσεις να τον ρωτήσεις «αυτός εδώ δεν είναι δικός μου;», δεν υπάρχει περίπτωση να το παραδεχτεί. Χαιρέτα τον αναπτήρα που έχασες.
Ο «γείτονας»
Σπάνια να συμβεί, αλλά αρκετοί το έχουν αναφέρει ως φαινόμενο. Το κορίτσι από το διπλανό τραπέζι ζητάει αναπτήρα. Δεν στον γυρνάει ποτέ και τον ζητάς πίσω. Εκείνη χαμογελάει και λέει πως θα στον ξαναζητήσει. Αυτό το πάρε-δώσε γίνεται καμιά ώρα και τελικά φεύγει με τον αναπτήρα σου. Τράβα πάλι μέχρι το περίπτερο.
Ο εριστικός
Φωτιά και τσεκούρι στους ανθρώπους που κλέβουν και δεν έχουν μάλιστα και καμία ντροπή για αυτό. Τα πίνεις μαζί του, σου λέει πως ξέχασε τον αναπτήρα ΣΟΥ στο σπίτι ΤΟΥ και αν έχεις άλλον να του δώσεις. Κάποια στιγμή συνειδητοποιείς πως σου έχει τσιμπήσει τουλάχιστον 2-3 αναπτήρες μέσα στο μήνα, του το λες και ξαφνικά τα μούτρα του ξινίζουν. «Πώς κάνεις ρε φίλε έτσι για έναν αναπτήρα;».
Σε κάθε περίπτωση εδώ που έχουμε φτάσει, να τους αφήνετε να βρουν αλλιώς φωτιά. Ας χτυπήσουν ακόμη και τσακμακόπετρες. Δεν τους αξίζει απολύτως κανένα έλεος.
