Η ζωή μέσα στο οργανωμένο έγκλημα είναι μια ζωή βουτηγμένη μέσα στο αίμα και τη βία και η ιαπωνική εκδοχή της μαφίας δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Βρισκόμενη μακριά από την Ευρώπη και την Αμερική, μακριά από τις εικόνες και τις αναφορές που έχουμε, η δράση και τα πεπραγμένα της Yakuza είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστες σε εμάς. Το κομμένο μικρό δάχτυλο και τα τατουάζ είναι ίσως οι μοναδικές γνωστές εικόνες που έχουμε και ειδικά το δάχτυλο έχει μια πολύ βαθιά ιστορία.
Στα ιαπωνικά είναι γνωστό ως yubitsume, το οποίο μεταφράζεται σε κόντεμα δαχτύλου. Η βασική αρχή είναι το κόψιμο ενός μικρού κομματιού από το μικρό δάχτυλο του χεριού σαν ποινή για κάποια παράβαση του κώδικα τιμής της Yakuza ή σαν εναλλακτική μέθοδος αποπληρωμής χρέους σε περίοδο οικονομικής στενότητας.
Οι ρίζες αυτού του βίαιου εθίμου δεν είναι ξεκάθαρες, αλλά η πιθανότερη εξήγηση βρίσκεται στους bakuto του 18ου αιώνα. Οι bakuto ήταν οι τζογαδόροι της εποχής και το κόψιμο του δαχτύλου είχε καθιερωθεί ως μέθοδος πληρωμής των χρεών από τους τοκογλύφους. Οι bakuto και οι tekiya ήταν αυτοί που στελέχωσαν αργότερα τη Υakuza ως στρατιώτες της στην αναζήτηση εργασίας.
Σε ένα paper που δημοσιεύθηκε το 2014 στο Journal of Injury and Violence Research, ερευνήθηκε το πώς ο αυτοακρωτηριασμός εξελίχθηκε σε αναπόσπαστο τελετουργικό της Yakuza. Ενώ το κόψιμο του δαχτύλου δεν είναι κάποιο υποχρεωτικό στάδιο για τη μύηση κάποιου στον κόσμο του ιαπωνικού οργανωμένου εγκλήματος, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ιαπωνικής αστυνομίας, τουλάχιστον το 45% των μελών της Yakuza έχει κόψει κομμάτι από το δάχτυλό του και ένα 15% το έχει κάνει πάνω από μία φορά.
Ο αυτοακρωτηριασμός είναι μια πράξη έμπρακτης απολογίας και συγγνώμης για κάποια πράξη εκτός του αξιακού κώδικα της Yakuza, συμφωνα με το paper, και μια ένδειξη σεβασμού απέναντι στην ιεραρχία, μπροστά στην οποία γίνεται το τελετουργικό.
Δεν είναι λίγες οι φορές που μέλη της Yakuza καταφεύγουν στα επείγοντα για να σταματήσει η αιμορραγία ή να θεραπεύσουν κάποια μόλυνση από το κόψιμο. Κάποιοι μάλιστα εμφανίζονται με το κομμένο κομμάτι και ζητούν την επανακόλλησή του.
Στην παράδοση των bakuto, η οποία πέρασε μαζί τους και στη Yakuza, το κόψιμο του δαχτύλου δεν είχε μόνο συμβολική σημασία. Το ίδιο το κόψιμο είναι είναι αρκετά επίπονο σαν διαδικασία, ειδικά αν σκεφτούμε ότι πρέπει να το κάνει ο ίδιος χωρίς καμία εξωτερική βοήθεια. Από την άλλη χωρίς το μικρό δάχτυλο γίνεται πιο δύσκολο το κράτημα του σπαθιού. Άμεση συνέπεια αυτού είναι να μην μπορεί να σταθεί εύκολα σε μια ξιφομαχία και να μην μπορεί να αναζητήσει εύκολα εκδίκηση από αυτούς στους οποίους χρωστάει.
Κάποιες φορές το κομμένο μέλος τυλίγεται σε ένα κομμάτι υφάσματος και παραδίδεται στην ιεραρχία της Yakuza ως ένδειξη σεβασμού, αλλά και ως δήλωση πρόθεσης ότι δεν πρόκειται να το πάνε σε κάποιο νοσοκομείο για αποκατάσταση. Τα περισσότερα πλέον νέα μέλη της Yakuza επιθυμούν να το επανακολλήσουν και γι’αυτό η ιαπωνική αστυνομία αναζητά στα νοσοκομεία αυτές τις επεμβάσεις για την χαρτογράφηση του οργανωμένου εγκλήματος.
Αυτό έχει οδηγήσει όσους παίρνουν στα σοβαρά τον κώδικα τιμής της Yakuza σε πιο ακραίες μορφές τελετουργικού όπως αυτούς που καταπίνουν το κομμένο μέλος, σαν απόδειξη ότι δεν πρόκειται να καταφύγουν σε κάποιο νοσοκομείο για αποκατάσταση του ακρωτηριασμού.
