Στην Αμερική φοβούνται την ταινία του Joker και έχουν τους λόγους τους

 

 

Ο αμερικανικός στρατός, ενημέρωσε μέσω e-mail τα άτομα του προσωπικού του που θα παρακολουθήσουν την ταινία του Joker στους κινηματογράφους, να είναι σε επιφυλακή και να εντοπίσουν τις δύο εξόδους ασφαλείας στην αίθουσα και αν χρειαστεί, να θέσουν σε εφαρμογή το τρίπτυχο: «Τρέχω, κρύβομαι, πολεμώ». Η εντολή αυτή δόθηκε λόγω της ανησυχίας που επικρατεί για μία ακόμη μαζική ένοπλη επίθεση, όπως αυτή του 2012 στο Colorado, στην προβολή του The Dark Knight Rises. Ανάμεσα σε αυτούς που ανησυχούν έντονα, είναι και οι οικογένειες των 12 θυμάτων.

 

Η εξέλιξη αυτή δεν θα έπρεπε να μας προξενεί καμία εντύπωση. Μιλάμε για την Αμερική, για έναν κόσμο πολύ διαφορετικό από τον δικό μας και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτό που εμάς δεν μας φαίνεται λογικό, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, μπορεί να είναι.  Οι μαζικές επιθέσεις δολοφονίας, ιδίως τα τελευταία χρόνια, είναι πολλές. Για τη χώρα των ευκαιριών, λοιπόν, είναι απόλυτα λογικό να δημιουργείται σύγχυση και πολλή συζήτηση γύρω από την ταινία, όσο παράλογο και αν μοιάζει αυτό, ακόμα για για ένα μυαλό σαν αυτό του Joker. Επίσης, η στάση των ανθρώπων που έχασαν μέλη της οικογένειάς τους ή φίλους το 2012, είναι και αυτή απόλυτα λογική.

 

 

Πριν λίγες ημέρες, ο αμερικανικός στρατός επιβεβαίωσε πως το e-mail αυτό στάλθηκε διότι το FBI έχει και αυτό κάποια όχι και τόσο ενθαρρυντικά νέα από τα social media. Tο προφίλ αυτών που μπορεί να προβούν σε μια ενέργεια όπως αυτή της μαζικής δολοφονίας, είναι άτομα όπως ο Joker, άτομα που βρέθηκαν στο περιθώριο από την κοινωνία και επιλέγουν τη βία ως απάντηση στην απόρριψη. Επίσης, τα άτομα αυτά ταυτίζονται με εκείνον που προσποιείται πως είναι χαρούμενος αλλά, τελικά, εναντιώνεται απέναντι σε αυτούς που κάποτε του έκαναν τη ζωή δύσκολη. 

 

Όταν ο James Eagan Holmes αποφάσισε να μπει σε έναν κινηματογράφο και να πάρει τη ζωή 12 ατόμων, έτυχε να βρίσκομαι στην Αμερική. Όταν ξύπνησα το πρωί, δίχως να γνωρίζω το παραμικρό, ετοίμασα τον καφέ μου και κάθισα στον καναπέ, ανοίγοντας την τηλεόραση. Έχω το συνήθειο να παρακολουθώ τις ειδήσεις. Φρίκη! Την ίδια μέρα, για την ακρίβεια λίγες ώρες μετά, στην πρωινή προβολή, είχα κανονίσει να δω την ταινία. Το δεύτερο στάδιο της φρίκης, είχε να κάνει με την μητέρα μου που με παρακάλεσε να το ακυρώσω. Πώς να μην καταλάβω τον κάθε γονέα που έχασε τα παιδιά του όταν η δική μου μητέρα, στη σκέψη και μόνο πως θα βρεθώ στον κινηματογράφο, την πανικόβαλε;