Η δεύτερη Κυριακή του Φεβρουαρίου, εδώ και πολλά-πολλά χρόνια έχει θεσπιστεί ως Παγκόσμια Ημέρα Γάμου. Το ξέρεις; Η απάντηση, φαντάζομαι, των περισσοτέρων είναι «όχι». Ξέρεις όμως πότε είναι Παγκόσμια Ημέρα… Μπριζόλας και Πεολειχίας (ταυτόχρονα), πότε είναι του Αγίου Βαλεντίνου κλπ.
Και τα ξέρεις γιατί ένα ολόκληρο σύστημα, αυτό που εδώ και δεκαετίες, συνειδητά και προγραμματισμένα, επίμονα, πολεμάει κάθε τι που θυμίζει τις παραδοσιακές αξίες. Και ο Γάμος είναι μία τέτοια περίπτωση. Οι άλλες είναι η πατρίδα και ο Θεός. Αυτά που αιώνες τώρα κράτησαν την χώρα που λέγεται Ελλάδα ενωμένη και έτοιμη να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία. Ακόμη και τους πολέμους. Αλλά δεν θα αναλύσουμε τώρα αυτή την ιστορία… Το ζήτημα είναι αυτό που (θα έπρεπε να) γιορτάζουμε σήμερα…
Τον Γάμο
Τον Γάμο που ως θεσμός έχει γίνει τεράστια προσπάθεια να θεωρηθεί από «ξεπερασμένος» μέχρι… υπαίτιος για την καταστροφή του κόσμου. Γι’αυτό άλλωστε οι Κυβερνήσεις, περνάνε τον έναν Νόμο μετά τον άλλο, ώστε είτε να τον αντικαθιστούν με ένα χαρτί και ακολούθως να τον… διαλύουν επίσης με ένα χαρτί. Για να μην το σκεφτείς και πολύ άμα είναι να τον διαλύσεις. Μην βάλεις το μυαλό σου να σκεφτεί μια και δυο φορές «ρε μήπως κάνω μαλακία;». Μην προσπαθήσεις να βάλεις στην άκρη τον εγωϊσμό σου, μην παλέψεις να βάλεις το εμείς πάνω από το εγώ για το καλό της φαμίλιας σου. Με το που θα σου μπει η σκέψη ότι «δεν πάει άλλο» να το κάνεις άμεσα πράξη, χωρίς πολλές-πολλές δυσκολίες. Μπαμ και κάτω. Και να πας στον επόμενο/η. Κι άμα και ο επόμενος σου ξινίσει να πας παρακάτω.
Ο δεύτερος από τον τρίτο και ο τρίτος από τον τέταρτο ένα χαρτί δρόμος… Και τίποτα παιδιά στην πορεία που απλά παρακολουθούν τη διαδικασία να χωρίζει η μάνα και ο πατέρας τους… Άλλες φορές συμμετέχοντας και άλλες απλά βλέποντας τον κόσμο τους να καταρρέει… Αλλά είπαμε, δεν είναι πρόοδος, δεν είναι μοντέρνο, δεν είναι το καλό να παντρεύεσαι. Τα νέα ήθη κι έθιμα δεν έχουν τον Γάμο στη λίστα τους. Έχουν το ΕΓΩ. Αυτό που άμα σου περιορίσει ο άλλος, πρέπει να τελειώσει.
Άκου φίλε, οι παππούδες, οι πατεράδες μας κάτι έκαναν σωστό… Κι ο Γάμος, ως θεσμός αλλά κυρίως ως φιλοσοφία, ως στάση ζωής ήταν ένα από αυτά. Γιατί το να ζεις πρώτα για τους άλλους και μετά για πάρτη σου, σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Και γενικά και ειδικά.
Γάμος δεν είναι...
...το γαμπριάτικο κοστούμι, το νυφικό, το bachelor και τα δώρα από τους φίλους και τους συγγενείς. Είναι να μάθεις να μοιράζεσαι μια ζωή. Είναι να σβήσεις το εγώ για χάρη του εμείς. Ή τουλάχιστον να το βάλεις λιγάκι στην άκρη… Αυτά. Βίον ανθόσπαρτον…
