Η συγκέντρωση της 28ης Φεβρουαρίου είναι το πιο σημαντικό ραντεβού της κοινωνίας. Ο απεργιακός σεισμός που θα σημειωθεί στους δρόμους της χώρας δε θα έχει προηγούμενο. Η μεγαλύτερη συγκέντρωση μετά τη Μεταπολίτευση με την κοινωνία των πολιτών να ζητά το αυτονόητο: “Να αποδοθούν όλες οι ευθύνες για την τραγωδία των Τεμπών γιατί όλες οι αιτίες που οδήγησαν στην τραγωδία είναι εδώ και αποτελούν παγίδες θανάτου στην καθημερινότητά μας. Γιατί έχουμε χρέος απέναντι στις οικογένειες των θυμάτων, διότι έχουμε δώσει υπόσχεση σε όλες τις ψυχές που χάθηκαν”.
Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη. Η χώρα κατεβάζει ρολά ως ένδειξη αλληλεγγύης και πένθους για τα θύματα και τις οικογένειες αυτών. Εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια, νυχτερινά κέντρα, επαγγελματίες και άνθρωποι της διπλανής πόρτας θεωρούν καθήκον να πατήσουν ένα μικρό pause στην καθημερινότητά τους και να δώσουν το παρών στην πιο ειρηνική συγκέντρωση των τελευταίων ετών. Μία συγκέντρωση με ανιδιοτελή κίνητρα, με μοναδικό γνώμονα να σταματήσει αυτό το “Πάμε κι όπου βγει” που βύθισε στο πένθος 57 οικογένειες. Διότι έγινε ξεκάθαρο σε όλους πως θα μπορούσαν να είναι εκείνα τα θύματα της τραγωδίας. Τα παιδιά μας, τα αδέρφια μας, οι γονείς μας, οι φίλοι μας, εμείς οι ίδιοι.
Είναι πολιτικό ζήτημα, όχι κομματικό
Η υπόθεση των Τεμπών ξεπερνά τα στενά σύνορα της κομματικής αντιπαράθεσης και δε θα -έπρεπε να- καπελωθεί από κανέναν κομματικό σχηματισμό. Την ίδια στιγμή που τα κόμματα ανεβάζουν το θερμόμετρο, οι πολίτες δείχνουν απαξίωση προς αυτό το παρωχημένο μοντέλο διακυβέρνησης κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία. Εξάλλου σε κάθε δημοσκόπηση για τα Τέμπη, οι πολίτες δείχνουν την έντονη δυσαρέσκειά τους προς το πολιτικό προσωπικό. Κι αυτό είναι λογικό. Η κοινωνία των πολιτών βαρέθηκε να βρίσκεται στο περιθώριο και να μην αποτελεί θεσμό της Πολιτείας. Θέλει να σταματήσει να είναι υπήκοος του κράτους και να γίνει αναγκαστικός εταίρος της πολιτείας. Να υπερβεί αυτό το καθεστώς και να αναπνεύσει λίγο οξυγόνο. Η δύναμη της κοινωνίας των πολιτών γίνεται εκρηκτική και ανυπέρβλητη, αρκεί να τοποθετηθεί στο φυσικό της περιβάλλον, δηλαδή να θεσμοθετηθεί ως οργανική συνιστώσα της πολιτείας.
Είναι μονόδρομος η απόδοση δικαιοσύνης
Για την τραγωδία των Τεμπών είναι επείγουσα ανάγκη να αποδοθεί δικαιοσύνη. Αφενός για τις οικογένειες των θυμάτων, αφετέρου για να μην οδηγηθούμε στο έρεβος. Διαφορετικά η ελληνική κοινωνία οφείλει να γνωρίζει ότι, στο πλαίσιο αυτό, θα οδηγηθεί στην οριστική της εξαθλίωση και υποτέλεια. Είναι το δικό μας τελευταίο ανάχωμα. Για την αξιοπρέπειά μας, για τη δικαιοσύνη, για την ίδια μας τη ζωή. Από την άλλη είναι η τελευταία ευκαιρία ώστε οι πολίτες να δείξουν εμπιστοσύνη στους θεσμούς. Σε κάθε συζήτηση και δημοσκόπηση γίνεται ξεκάθαρο πως οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τη δικαιοσύνη, ειδικά όταν στο επίκεντρο βρίσκονται σκάνδαλα με πρωταγωνιστές από το πολιτικό προσωπικό. Οι πολίτες θεωρούν πως τα μέλη του πολιτικού προσωπικού έχουν παραμένουν στο απυρόβλητο ό,τι έγκλημα κι αν διαπράξουν. Αυτό ακριβώς το συνταγματικό απυρόβλητο του πολιτικού προσωπικού, μάλιστα, έχει μεταβάλει τα μέλη του σε αλαζόνες. Δε φοβούνται ότι είναι ενδεχόμενο να ελεγχθούν για την εκτροπή τους.
Μπορείς να αδικήσεις τον κόσμο; Όχι. Η υπόθεση των Τεμπών είναι το τελευταίο ανάχωμα και του συστήματος ώστε να κερδίσει ξανά τον κόσμο. Αν δε συμβεί αυτό, τότε οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες.
